مخابرات ما – انواع کابل‌های فیبر نوری از لحاظ ساختاری طبق استاندارد مخابرات ایران عبارت اند از :کابل خاکی (Optical Buried Unfilled Cable) OBUC، کابل کانالی (Optical Conduit Unfilled Cable) OCUCو کابل هوایی (Optical Self Support Cable) OSSC.
مخابرات ما ( محمد – برق نیوز) -در مقاله زیر ساختار کابل فیبر نوری کانالی را بررسی می‌کنیم.این نوع کابل دارای ساختار متفاوت و بدون ژله یا خشک می‌باشد. برای حفاظت کابل در مقابل نفوذ رطوبت از نوار جاذب رطوبت استفاده میشود. کابل کانالی دارای یک لایه روکش می‌باشد و برای افزایش مقاومت کابل از Aramid Yarn استفاده میشود. این نوع کابل هنگام استفاده و کابل کشی به وسیله پلی واتر در داکت و ساب داکت خوابانده میشود.
ساختار کابل کانالی
۱- Central Strength member: لایه مقاوم مرکزی دارای جنس غیرفلزی که دارای الیاف فیبری رزین شده می‌باشد که به (Fiber reinforced plastic) FRP مشهور است. یک FRP ترکیب خاصی از دو ماده کامپوزیتی متشکل از الیاف با مقاومت بالا و جاسازی شده در چسب پلیمری است. از آن جا که FRP از دو ماده مجزا تشکیل شده است، خواص کلی FRP در درجه اول به مشخصات اختصاصی هر یک از آن مواد بستگی دارد. مدول یانگ (young modulus) این ماده ۵۰۰۰۰ N/mm۲ می‌باشد که باعث استحکام کابل فیبر نوری میشود. برخی از مزایای FRP به شرح ذیل می‌باشد:
• نسبت بالای مقاومت به وزن
• دوام فوق العاده در محیط‌های مختلف
• سهولت و سرعت در نصب، انعطاف پذیری و استفاده کاربردی
• دوام در برابر خستگی
• نارسانا از نظر الکترومغناطیسی
۲- Water Swellable Yarn: دو نخ جاذب رطوبت و آب به صورت هلالی دور FRP تنیده میشود تا مانع ورود آب و رطوبت به داخل کابل شود هر گرم از نخ باید بیشتر از ۳۵ ml آب و رطوبت جذب کند.
۳ – Loose tube: مواد تشکیل دهنده لوزتیوب (Polybuthylen tereftalat) PBT می‌باشد. این پلیمر مهندسی، پلی استری گرما نرم است که به دلیل دارا بودن وزن مولکولی بالا، استحکام، خصوصیت عایق الکتریکی، کریستالیزه شدن سریع، قالبگیری آسان، قابلیت تقویت شدن با الیاف پشم شیشه، مقاومت مکانیکی خوب، سرعت پایین جذب آب و مقاومت در مقابل مواد شیمیایی و حلال‌ها در مقایسه با سایر پلیمر‌های مهندسی در این قسمت استفاده میشود. لوزتیوب به حالت SZ دور FRP استرند میشود. تار فیبر نوری به شدت شکننده می‌باشد برای جلوگیری از قطع شدن فیبر در داخل لوزتیوب همراه با ژل سرد استرند میشود. طبق استاندارد مخابرات ایران ابعاد لوزتیوب به صورتی باید باشد که قطر داخلی آن ۶۵% قطر خارجی آن باشد که در این صورت حداقل ضخامت تعریف شده برای لوزتیوب ۰٫۴ mm می‌باشد. یکی از فاکتور‌های مهم مکانیک لوزتیوب نیروی کششی (Tensile Setrngth) می‌باشد که طبق استاندارد حداقل باید ۵۵ Mpa باشد.
۴ – Thixotropic Jelly: معروف به ژله سرد می‌باشد برای جلوگیری از نفوذ آب و رطوبت به داخل لوزتیوب برای محافظت از تار فیبر نوری استفاده میشود. رطوبت به مرور زمان باعث از بین رفتن کابل می‌باشد. این ژله سمی نمی‌باشد. این نوع ژله باید بی رنگ باشد. از مزایای دیگر این ژله میتوان به این موضوع اشاره کرد که خاصیت خورندگی ندارد.
۵ – Water Swellabale Tape: یک لایه نوار جذب رطوبت آب با مقدار کمی Overlap روی لوزتیوب برای جلوگیری از ورود آب و رطوبت به داخل کابل فیبر نوری استفاده میشود که شامل مواد زیر می‌باشد:
• Polyester non-woven fabric
• پودر محلول در آب Water Soluble Powder
• بازدارنده خورندگی Corrosion inhibitor
۶ – Ripcords: دو ریپکورد در دو نقطه مخالف کابل زیر ژاکت اول و دو ریپکورد زیر ژاکت دوم برای راحت لخت شدن کابل گذاشته میشود و معمولا جنس ریپکورد ابریشم می‌باشد.
۷ – INTERMEDIATE STRENGTH MEMBER: جنس این قسمت از الیاف آرامید می‌باشد که نام تجاری آن کولار می‌باشد. کولار (پلی پارافینلین ترفتالامید) پروسه تولیدی گرانی دارد به عنوان یک پلیمر لیفی، کولار در مقابل دمای بالا مقاومت خوبی دارد. در دما‌های بالا قدرت کشسانی بطور آنی حدود ۱۰ تا ۲۰٪ کاهش می‌یابد و بعد از چند ساعت این قدرت و استحکام پایین‌تر می‌آید. به عنوان مثال در c° ۱۶۰ حدود ۱۰٪ کاهش بیشتر پس از ۵۰۰ ساعت کارکرد مداوم بوجود می‌آید و در c° ۲۶۰، ۵۰٪ قدرت آن پس از ۷۰ ساعت کارکرد مداوم در این دما از دست می‌رود کولار بعنوان ماده سازنده جلیقه‌های مقاوم در برابر گلوله و ماسک‌های صورت ضد گلوله نیز استفاده میشود. یک لایه آرامید با مقداری متغیر رشته که بستگی به قطر کابل دارد روی نوار جاذب رطوبت گذاشته میشود. این کار باعث افزایش مقاومت مکانیکی و فیزیکی کابل میشود.
۸ – Outer jacket: جنس ژاکت بیرونی اکثرا Polyethylene از نوع HDPE می‌باشد. پلی اتیلن از نفت حاصل میشود. تقریبا هر ۱٫۷۵ کیلوگرم نفت خام یک کیلوگرم پلی اتیلن سنگین تولید می‌کند که این پلی اتیلن سنگین قابلیت بازیافت را دارد؛ و باید گفته شود که عمومی‌ترین و پرمصرف‌ترین و شاید اولین نوعی از پلاستیک‌ها که به وجود آمد پلی اتیلن سنگین (HDPE) بود. زنجیره مولکولی در این نوع پلیمر، فشرده است که همین عامل، باعث افزایش دانسیته آن میشود؛ لذا انعطاف پذیری به شدت کاهش می‌یابد. این نوع پلیمر گرچه مقاومت ضربه‌ای کمتری نسبت به پلی اتیلن سبک (LDPE) دارد، اما مقاومت آن در برابر مواد شیمیایی همانند مقاومت آن در برابر تنش‌های شکننده محیطی خوب است؛ لذا از این نوع پلیمر در انواع روکش کابل نوری استفاده میشود. ضخامت نامی ژاکت بیرونی ۲ mm می‌باشد. این لایه خارجی‌ترین لایه می‌باشد و محافظت اصلی از کابل به عهده این کابل می‌باشد.
***
نظرات بسته شده است.