سردبیری- ماجرای دوست بازنشسته ای که به دیدار سردبیرش آمد.

“ما بازنشسته های ۹۷ مشکلاتی داریم که از شما بعنوان یک سایت مخابراتی انتظار داریم آنها را منعکس کنید …..”

به محض گفتن اولین کلمات، لبخندی ملایم به چهره ارامش نشست.به دور از تکلفات معمول صحبت می کرد.خیلی تلاش کردم از حس و حال قبلی خودم خارج شوم و طوری رفتار کنم که شایسته این مهمان عزیزم باشد.

از شهرهای اطراف مشهد آمده بود.بازنشسته ۹۷ بود.هنوز یادش بود که پاداشش را با دو ماه تاخیر برج ۵ گرفته است  اما آنچه او را به نزد سردبیر کشانده بود مشکلات فعلی بود.

من اصلا و ابدا هیچ ملاقات حضوری ندارم.از آنجا که پیوسته در جلسات مختلف هستم یک نفر باید بارها بیاید و برود تا شاید مرا ببیند.ضمن اینکه پس از سالهای سال کار در این سایت و خبرگزاری، هنوز کسی مرا به نام سایت نمی شناسد.از همه مهمتر اینکه خودم هرگز علاقه ای نداشته ام باب صحبت های سایتی را به محل کارم بکشم.بهمین دلیل تعجب کردم که همکاری از شهرهای اطراف بداند من سردبیرش هستم….. اما می دانست… ضمن اینکه احساس صمیمیتش انسان را وادار می کرد حرفهایش را به دقت گوش کند.

حرف های او بطور خلاصه این است :

• وام مسکن ما را پس از یک سال هنوز نداده اند.
• از صندوق ۶ درصد -پس انداز کارکنان- هنوز فقط ۲۰ درصدش را داده اند.
• بیمه دانا هنوز هم طلب سال گذشته ما را نداده است.

باقی صحبت ها به مطالبات معمول کارکنان از سال ۱۳۸۹ برمی گشت. حرف هایی که میان مخابراتی ها مشترک است.

.

در مقابل پرداختی های قبلی، که مخابرات ایران به بازنشسته ها پرداخت کرده، اینها برای مخابرات عددی نیست اما جزو بدهی مخابرات و طلب بازنشسته هاست. ضمن اینکه این اعداد در زندگی های ما بسیار موثر است.لذا انتظار می رود مخابرات ایران قبل از پایان سال فکری به حال این پرداختی ها داشته باشد.