سردبیر سلام می کند- آقایان مدیران! شما هنوز تیم نشده اید!

سردبیر محترم سلام
دیروز داشتم حاشیه ای بر این مقاله ی شما می نوشتم که برق رفت و آنقدر حالم گرفته شد که نگو و نپرس….
حرفم تایپم کلامم شهید شد! به ملکوت اعلی رفت!
آخر همه چیزمان باید به هم بیاید!
خیلی سوزان بود! خودم آتش گرفتم! فکر کنم رایانه ی من هم که با یارانه تهیه اش کردم تاب نیاورد و خموش شد!
حالا هر چیزی که از آن متن سوزان یادم بیاید می نویسم تا چه شود!
هنگامی که این سردار بزرگوار بر سر کار آمدند من سریع و شفاف موضع خودم را اعلام کردم :
گفتم رزمی است و فنی نیست ! قطار مشاورانش پیش قراول آمده اند اگر مخابرات را خوب می شناخت خودش را لنگ مشاور نمی کرد!
اصول نظامی گری فقط زمانی فنی می شود که در پادگان های فنی و مهندسی و لجستیک جنگ پیاده شود.
مخابرات راه خودش را می رود و با اصول فنی دست به دامن و گریبان است.
کلام من که سوزان می نویسم به مزاج سردبیر ما خوش نیامد که از اول تا آخر بهش حق میدم .
اما حالا که صدای خودش هم کوک شده من هم در دستگاه ابو عطا می نویسم باشد که منتشر گردد!
مدیر عامل عزیز ما دارد در جبهه ی اشتباه می جنگد!
توان و نیرویش را تلف می کند و از پشت سر مورد تهاجم قرار می گیرد!
راه فرار از این بن بست ” اتکـــــــــــــا به نیــــــــــــــــروی داخلی است ”
یک کارمند بسیار کمتر از یک مشاور پول و مزایا دارد اما کارش را خوب بلد است.به این عزیزان اتکا و اعتماد کنید .
داریم کارمندانی که صد برابر یک مدیر مالی راه کار بلد هستند اما چون شانس خدمتی ندارند دارند درجا می زنند.راه نجات شما شناسایی سرمایه هایی است که بی ادعا و گم نام هستند.
زمانی که خبر توزیع سود روانه ی سایت معظم مخابرات ما شد عده ی کثیری از موضع مدیر عامل و گروه همراه تشکر کردند . اما تجربه به من ثابت کرده است تا طعم شیرین اسکناس را در حسابم چک نکنم حال دلم خوب نمی شود! دل خوش به حرف و وعده نیستم دیگر!
جناب مدیر “رمز پیروزی وحــــــــــــــــــــــدت کلمــــــــــه در اتفاق قوا و آراست”
جان من مرگ من به نیروهای داخلی اعتماد کن و از خودمان بگذار در راس کار تا حال مخابرات را خوب کنیم.
عملکرد قدرت و اختیار می خواهد
جناب فرمانده ما سرباز های خوبی هستیم به ما اعتماد کن و خشاب اسلحه هایمان را پر کن و سازو برگ نبردمان را کوک کن.
در خاتمه به چند بیتی از استاد سخن سعدی شیرازی بسنده خواهم نمود.
توانگری نه به مالست پیش اهل کمال

که مال تا لب گورست و بعد از آن اعمال

من آنچه شرط بلاغست با تو می‌گویم

تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال

محل قابل و آنگه نصیحت قائل

چو گوش هوش نباشد چه سود حسن مقال

به چشم و گوش و دهان آدمی نباشد شخص

که هست صورت دیوار را همین تمثال

نصیحت همه عالم چو باد در قفس است

به گوش مردم نادان چو آب در غربال

دل ای حکیم درین معبر هلاک مبند

که اعتماد نکردند بر جهان عقال

مکن به چشم ارادت نگاه در دنیا

که پشت مار به نقش است و زهر او قتال

زمان توبه و عذرست و وقت بیداری

که پنج روز دگر می‌رود به استعجال

.

یک نظر
چطور است در نماز جمعه های کشور صندوقی جهت کمک به مخابرات ایران جهت دادن حقوق به پرسنل داده شود .