گزارش و تحلیل- شرکتهای fcp یارانه خود را از مخابرات ایران می گیرند

مخابرات ما- باور آن سخت است اما دولت ها، طبق سیاست مدیران ارتباطات کشور مایل هستند فقط به شرکتهای fcp  یارانه بدهند تا رشد کنند و مخابراتی دیگر شوند! امری شایسته که شامل شرکتهای دانش بنیان و fcp ها شده است اما در این میان یک مشکل عمده دیده می شود! این یارانه بجای اینکه از دولت هزینه شود از مخابرات ایران پرداخت می گردد.در  این نوشته به مواردی از این یارانه ها اشاره می کنیم.

چرا محل استقرار fcp ها در مخابرات است!

وقتی بحث تعداد نیروها در شرکت مخابرات ایران می شود وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات بدون تردید اعلام می کند تعداد نیروهای مخابرات زیاد است و باید کاهش یابد.مثال آنان تعداد اندک نیروهای ایرانسل و مابقی fcp  هاست.اما حالا ما به شما نشان می دهیم که کارکنان مخابرات جور کمبود نیروهای این شرکتهای جدید را می کشند.

بر اساس قوانین جاری مخابرات، تمامی شرکتهای fcp  باید در نزدیک ترین نقطه ممکن به هر مرکز مخابراتی حداقل یک اتاق یا یک طبقه آپارتمانی بخرند یا اجاره کنند تا راک و تجهیرات خود را در آن مستقر کنند.سپس امنیت آن را تامین و برق سه فاز برایش فراهم کنند تا سیستم سرمایش-گرمایش آن نیز ممکن شود.

اما اینک یک راک و کارت و روترهایشان را در هر مرکز تلفن قرار داده اند (سالن دستگاه) و کلیه امکانات، حتی نگهبان و برق آن به عهده مخابرات است!

همین اجازه مکان، نصب تجهیرات، تامین برق، هزینه برق مصرفی و استخدام نفرات برای این شرکت ها چقدر هزینه دارد؟ در این صورت آیا باز هم مدعی می شوند که با حداقل نفرات و هزینه می توانند کار کنند؟

فقط هزینه اجاره، نگهداری، نفر، برق و آب و گاز و تجهیزات تبریدی چنین مرکزی برای fcp  ها ماهیانه حداقل ۱۰۰ میلیون تومان هزینه دارد.در شهری مثل مشهد که ۳۰ مرکز تلفن داریم  حداقل هزینه نگهداری در یک شهر، ۳ میلیارد تومان   که با فرض  اشتراک فضا و هزینه بین ۳-۴ تا fcp ی فعال،  عدد قابل ملاحظه ای خواهد شد.این عدد برای یک شهر است.fcp ها امروزه حتی در شهرهای کوچک نیز حضور دارند لذا این هزینه عدد بزرگی خواهد شد که فعلا از جیب مخابرات پرداخت می شود.

هزینه شرکت مخابرات برای fcp  ها چقدر است؟

محاسبات تقریبی ما نشان می دهد مخابرات برای نگهداری هر خط(رانژه)  adsl در داخل مرکز تلفن، سالیانه حدود ۵۰۰ هزار تومان هزینه می کند.در حال حاضر این شرکت ها در شهرها حدود ۲ میلیون و ۴۳۰ هزار مشترک دارند (۲۴۳۰۰۰۰ خط). به بیان دیگر شرکت مخابرات صرفا برای نگهداری، حدود ۱۲۱۵ میلیارد تومان بطور واقعی هزینه می کند.

شرکت های fcp چه مبلغی پرداخت می کنند؟

بر اساس مصوبه ۲۶۰ زیرساخت، که حداقل مربوط است به سال ۱۳۹۶ (پس از آن تغییری نکرده است) سهم مخابرات ایران به ازای هر رانژه (خط adsl) از شرکت های fcp  ماهیانه مبلغ ۱۰۰۰ تومان و سالیانه ۱۲۰۰۰۰ تومان دریافت می کند.در  سال ۹۶ متوسط درآمد fcp ها ار هر خط ۷۰۰۰ تومان بوده است.یعنی حدود ۱۵ درصد از درآمد آنان به ازای هر خط به مخابرات پرداخت می شد.اینک پس از گذت ۶ سال و با وجود درآمد ۱۰۰ هزار تومان شرکتهای fcp  از هر خط، همان ۱۰۰۰ تومان پرداخت می شود.

این عدد برای ۲ میلیون و ۴۳۰ هزار مشترک این شرکتها، سالیانه حداکثر معادل ۲۹۱ میلیارد تومان می شود.

میزان زیان سالانه مخابرات ایران بابت سرویس دهی به fcp ها!

هزینه سالیانه مخابرات برای fcp  ها ۱۲۱۵ میلیارد تومان است ولی ۲۹۱ میلیارد تومان دریافت می کند.یعنی زیانی معادل ۹۲۴ میلیارد تومان.به بیان دیگر اگر در همین لحظه مخابرات ایران سرویس دهی به fcp ها را متوقف کند ۹۲۴ میلیارد تومان هزینه هایش را کاهش داده است.

البته میزان زیان بسیار بیش از این است چرا که مخابرات همان مبلغ اندک را نیز نمی تواند از شرکت های fcp دریافت کند.این شرکتها با حمایت حکمرانی، از پرداخت هزینه استنکاف می کنند و مخابرات ایران هیچ تضمینی هم برای دریافت همان مبلغ اندک ندارد.یعنی کل ۱۲۱۵ میلیارد تومان زیان مخابرات است.مخابراتی این عدد را مستقیما هزینه می کند در حالی که نقدینگی کافی برای پرداخت حقوق کارکنانش ندارد.

اجبار دولت برای سرویس دهی به fcp  ها، چنین شرایطی ایجاد کرده است.

نکته بسیار جالب! 

در سال ۱۳۹۶، متوسط درآمد fcp  ها از هر خط ۷۰۰۰ تومان بوده است و برای نگهداری به مخابرات ۱۰۰۰ تومان پرداخت می کردند.اینک که درآمد آنان از هر خط ۱۰۰ هزار تومان شده است باز هم همان ۱۰۰۰ تومان را پرداخت می کنند (یا بهتر است بگوییم پرداخت نمی کنند)!

ساده بگوییم.fcp  ها سالیانه ۲۹۱۶ میلیارد تومان درآمد دارند اما چیزی به مخابرات ایران پرداخت نمی کنند در حالی که از تمام قدرت شبکه و زیرساخت مخابرات استفاده می کنند و به مخابرات زیانی ۱۲۰۰ میلیاردی تحمیل می کنند.

حال همه عددهای بالا را در تعداد سالهای اخیر (حداقل ۶ سال) ضرب کنید. خروجی آن، عددی سرسام آور و نشانه حاتم بخشی دولتی هایی است که مخابرات را با عنوان کاهش تصدی گری خود واگذار کرده اند اما حاضر نیستند شرایط خصوصی سازی از جمله تعیین قیمت خدمات توسط مخابرات را بپذیرند!

به همین دلیل در ابتدای مطلب نوشتیم یارانه fcp ها از جیب مخابراتی است که  خصوصی شده و تابع قوانین جدیدی است!

قیمت ها واقعی شود fcp ها به یارانه دولت نیازی ندارد.

قیمت اینترنت تلفن ثابت آنقدر کم است که حتی fcp ها -در صورتی که هزینه واقعی مخابرات را بپردازند- حدود ۷۰ تا ۹۰ درصد هزینه می کنند و سودی اندک می برند.

به بیان ساده، هم fcp ها بابت عدم پرداخت هزینه نگهداری از مخابرات یارانه می گیرند هم دولت با عدم افزایش تعرفه اینترنت خانگی و تجاری از جیب مخابرات به مشتریان یارانه پرداخت می کند.

همه دست در جیب مخابرات دارند بجز ذی نفعانش!

ظاهرا همه برای دریافت یارانه دست در جیب مخابرات دارند بجز سهامداران و کارکنانش! سهامداران سودی نمی برند ولی کارکنان از حقوق اولیه خود می گذرند!

یعنی شرکتهای fcp  و وزارت ارتباطات برای گرفتن یارانه، دست در جیب کارکنان مخابرات دارند.کارکنانی که به زور به بخش خصوصی رفتند و روی همان حقوق ماهیانه نیز نمی توانند حساب کنند.

راه حل واقعی چیست!

• تعرفه fcp  ها برای دریافت خدمات از مخابرات
• قیمت اینترنت خانگی و تجاری برای مخابرات و fcpها

واقعی شود وگرنه مخابرات باید از درآمد تلفن ثابت، پیمانکاری برای همراه اول و  اعلام زیان و دریافت پول از همراه اول یارانه  گروه های مختلف را بپردازد.

بهترین راه، همانی است که کشورهای دیگر رفته اند! حکمرانی و قیمت گذاری از حیطه تسلط وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات خارج شود تا بستر ارتباطی کشور متحمل غرض ورزی ها نشودو هزینه های منطقی کارکنان زحمت کش مخابرات و سود سهامداران به صورت واقعی محاسبه و دریافت شود تا هم از fcp ها حمایت شود هم ظلم سالیان گذشته از چهره مخابرات پاک شود.