۳-گفتگوی ویژه مخابرات ما با دکتر محمودزاده رئیس هیئت مدیره مخابرات(۳)- شرکت های ملی

مطالعه  بخش اول

مطالعه  بخش دوم

ادامه گفتگو را بخوانید.

ادامه گفته های آقای دکتر محمودزاده در مورد ارزیابی از شاخص های سال ۱۴۰۱ و نتیجه محتمل در سال ۱۴۰۲٫

دکتر محمودزاده :اما تلاش های ما در حوزه های مختلف از جمله  در تیم اجرا، هیئت مدیره و  حوزه راهبرد ادامه دارد تا  فقط روی درآمد تلفن ثابت تمرکز نکنیم.بخشی از این برنامه در سال ۱۴۰۱  رخ داد.با وجود اینکه درآمد بخش ثابت با وجود افزایشی که پیدا کرد حدود ۲۵ درصد از درآمد مخابرات بود اما سه چهارم دیگر مربوط است به آیتم هایی مانند باند پهن، lps با همراه اول، ایرانسل، دیتا و انتقال. اینها موضوعاتی بود که درآمد خوبی پیدا کردند.به نظر می رسد در سال ۱۴۰۲ این آیتم ها و آیتم های دیگر مورد نظر ما، وضعیت بهتری پیدا خواهند کرد.

برای افزایش درآمدف در اکثر مناطق مخابراتی طرح های-آرپو  مصوب شد.در یک نگاه کلی می توانیم ۳ میلیون نفر از مشترکین های-آرپو را روی این طرح ببریم.

سردبیر- منظور شما این است که  برای مشترکین های-آرپو برنامه خاصی دارید یا اقدامات خاصی انجام می دهید که منجر به افزایش درآمد شود؟

دکتر محمودزاده: : قرار شده کلیه خدمات مشترکین های-آرپو و دسترسی آنان به سرویس با سرعت بالایی انجام شود. وقتی درآمد دیتا و … بالاتر از بخش ثابت باشد می توان روی آن سرمایه گذاری کرد.بطور مثال شما آمار اعلامی توسط آقای وزیر را ملاحظه کنید -که در حضور رئیس جمهور اعلام شد و در سایت وزارتخانه هم موجود است –  بیش از ۹۸ درصد از دایری های فیبر از سوی مخابرات بوده است سایرین فقط ۲ درصد دایری داشته اند. در همان آمار گفته شده ۷۳ تا ۷۵ درصد از تجهیزات منصوبه توسط مخابرات انجام شده است.ضمن اینکه ما آمار سایرین را بررسی نکرده ایم که چقدرش واقعی است.در عین حال ما برای دایری سرویس ارزش قائلیم به همین جهت اعلام کرده ایم که به محض نصب تجهیرات  باید حداقل ۷۰ درصد از منصوبه به دایری تبدیل شود.

(پوشش شیوه مورد نظر وزارت ارتباطات است ولی ما روی آن شاخصی تعریف نکرده ایم در حقیقت مورد علاقه ما نیست)  فیبر دسترسی موضوع مورد علاقه ماست ضمن اینکه باید بدانید ما بدون دریافت مشوق های دولتی این اقدامات را پیش برده ایم اما دیگران که با وزارتخانه کار می کنند از منابع مالی دولت به ازای هر پورت ۳ میلیون تومان مشوق دریافت می کنند.عمدتا هم هزینه هایشان کمتر از منابع دریافتی است.

تصور ما بر این است که شبکه ملی در دوره های مختلف مظلوم واقع شده است.برداشت ما این است که سرمایه دولتی روی شبکه هزینه می شود در حالی که  باید روی  شبکه ملی به عنوان زیرساخت دستیابی به اینترنت داخل و خارج کار می شد. به همین دلیل ما به وظیفه خود عمل و روی شبکه دسترسی کار می کنیم.البته انتظار می رود در آینده وزارتخانه به این امر هم  یعنی بهبود شبکه ملی هم بپردازد.

فکر می کنم برنامه های ما در مسیر شبکه فیبر دسترسی  تا آنجا که مشتری داشته باشیم بصورت کاملاجرا می شود.  در حقیقت هدف ما از کار کردن روی فیبر دسترسی، دایری سرویس و یا منصوبه ای است که به دایری منتهی شود لذا هدف ما پوشش نیست هر چند که خودبخود به پوشش هم خواهیم رسید.

سردبیر- بحث پوشش را پیش کشیدید. اگر بخواهیم پوشش وزارت ارتباطات را ملاک عمل قرار دهیم در حال حاضر مخابرات در بسیاری از مناطق پوشش ایجاد کرده. در مسیر کافوهای نوری و مسیر بی تی اس ها یا دکل های همراه اول،  همچنین اطراف کافوهای با فیبرر نوری،  پوشش ایجاد کرده  است.

دکتر محمودزاده: : مطلب شما قابل تامل است.وقتی ما به محل می رویم و در کافو ایجاد سرویس می کنیم یا fat  نصب می کنیم زیرساخت آن از مخابرات است.این هم بخشی از پوشش است.اما هرگز این اعداد را -پوشش را- گزارش نکرده ایم و نمی کنیم.به نظر ما این شاخص، بحث هایی پیش می آورد که باید همه در این شاخص به توافق برسند.

سردبیر- اگر موضوع دیگری از شاخص های شما مانده است بگویید تا من سوالاتم را بپرسم.

دکتر محمودزاده: : در اینجا می خواهم به موضوع مهمی به نام شرکت های ملی  اشاره کنم.برخی شرکتها ملی هستند.در کشورهای مختلف این شرکتها وجود دارند.مثل شرکت گاز، شرکت آب، شرکت برق و یا شرکت مخابرات در ایران ،  زیمنس در آلمان و آی بی ام در امریکا و … اینها وظایفی ملی دارند.

به همبن دلبل اگر این شرکت های ملی خودشان به منافعی نرسند و یا احتمالا با فقدان و تهدید مواجه شوند دولتها در شرایط سخت  به کمک آنها می آیند و برایشان پشتیبانی و مشوق هایی می گذارند تا از بحران عبور کنند اما هرگز دولت ها این شرکتها را تهدید نمی کنند.

آنچه در کشور ما رخ داده عکس سیاست های دنیا در قبال شرکت های ملی  است یعنی در شرایط سخت از آنان پشتیبانی می کنند و برایشان  مشوق می گذارند تا نجات پیدا کنند.مثلا شرکت آی بی ام  در سال ۱۹۹۴ به مرز ورشکستگی رسیده بود. دولت امریکا در  صادرات و در بخش داخلی  به این شرکت کمک کرد ضمن اینکه چند پروژه خوب هم به این شرکت داده شد.

در داخل کشور هم نگاه دولت بخصوص برای شرکتی که پشتیبانی و تدبیر مقام معظم رهبری را برای اجرائی کردن کارها و فعالیت هایی که به عنوان یک ارمان مطرح شده به همراه دارد  و یا توان اجرای فعالیت هایی که دولت به عنوان یک ارزش به آن توجه می کند دارد، و با توجه به اینکه  کارکنانش هم در شرکت مخابرات نگاهی ارزشی دارند و مایل به  همکاری با دولت بوده و هستند باید بهبود یابد.

من اعتقاد دارم  دولت محترم پشتیبانی کرده ولی این پشتیبانی بصورت عملیاتی از شرکت ملی ایران که خودش پشتیبانی کننده تمام نیازهای ارتباطی وزارت ارتباطات است باید دقیق تر و  وسیع ترباشد.در حقیقت مطالبه ما و انتظار ما از دولت بابت پشتیبانی منطقی به نظر می رسد. با توجه به نگاه مثبت وزارتخانه ، این توقع بوده و هست نکته مهم این است که  ما نباید تعارض هایی ایجاد کنیم سپس از این تعارض ها، تضادهایی را بسازیم که  در نتیجه ما با وزارت خانه یا وزارتخانه با ما نتواند کار کند. توسعه تعارضات و تضاد ها ، ضد پوشش ملی برای وزارتخانه و شرکت مخابرات ایران است . وقتی  دوستان ما،   این بحث ها را  مطرح می کنند احتمالا حرکت هایی هم از ما دیده شده که  در مجموع  برداشت های منفی برای دوستان ملی -دولتی-  نگرانی هایی ایجاد کرده. من هم به خودمان در شرکت مخابرات ایران هم به دوستان در وزارت ارتباطات توصیه می کنم برای رسیدن به برداشت های مثبت، هم افزا و امیدوار کننده به آینده مخابرات کشور، ارتباطات را توسعه دهیم تابا ایجاد  هم سویی ،  موجب هم افزایی بیشتر در مجموعه بشویم.

سردبیر- من در این وارد مثالی می زنم و می گویم شما تصور کنید گروهی بخواهند و بتوانند  fcp ی قدرتمندی بسازند.در نهایت شرکتی خواهد شد که در حد و اندازه های مخابرات. پس چرا امروز از  ظرفیت و توان  مخابرات برای رسیدن به منافع مشترک استفاده نکنیم و هزینه های موازی داشته باشیم.

دکتر محمودزاده: : گفته شما ممکن است این را برای آگاهان تداعی کند که وقتی ما نیازهای پولی و مالی را در شبکه ملی،  یا  در  حوزه هایی مانند ICT وزارت ارتباطات یا فضایی در وزارت ارتباطات یا خود شبکه زیرساخت در وزارت ارتباطات را که نیازمند شدید به این منابع هستند نادیده بگیریم  و منابع مالی را صرف رقابت دو شرکت کنیم که یکی با  منبع  دولتی کار کند و دیگری  با منبع غیر دولتی، آن هم  در بخش هایی که ظرفیت و واقعیت ندارند هزینه کنیم در حقیقت برای یک مسیر دو تا خرج کرده ایم..

 دیگران که غیرتخصصی هستند این ایراد را بر ما و بر وزارت ارتباطات وارد می دانند لذا به نظر می آید باید تجدید نظر کنیم.

****

پایان بخش سوم

بخش چهارم را اینجا بخوانید