مخابرات ما (سردبير) – حس (و جمع آن احساس) چيز غريبي است.در جايي كه هيچ چيز فيزيكي وجود ندارد هراران حرف وجود دارد باز هم قادر به بيان آن حس نيستيم.
وقتي تنها هستيم ، احساس ميدان بيشتري براي بروز پيدا ميكند.وقتي مشكلات بزرگي ما را احاطه ميكند حس تنهايي و بي كسي آزارمان مي دهد.ولي اگر از شما بخواهم همين حس تنهايي را تعريف كنيد ، شايد نتوانيد.
حس درد، حس بي كسي در زمان بيماري آزارمان ميدهد بطوريكه با يك احوالپرسي حالمان بدون دليلي بهتر مي شود.
حالا اگر خداي ناكرده بيماري لاعلاجي يقه ما را بگيرد و تمام درآمد و حقوق ما و اعضاي خانواده براي درمان كافي نباشد چه مي توان گفت؟ چه ميتوان كرد؟
در اوج درد، بي پولي هم بر آن سوار مي شود….
اينجاست كه وقتي كمك مي رسد انگار فرشته اي با بالهاي سپيد، خود را به شما رسانده است.وجود آدمهايي كه كار خير ميكنند، مايه اميدواري است.
در سفر اخير در تبريز به مورد جالبي برخوردم.در شركت مخابرات استان آذربايجان شرقي ، همكاران دور هم جمع شده اند، براي حمايت از بيماران خاص صندوقي تشكيل داده اند تا همه هزينه هاي بيماران خاص را پرداخت كنند! همه هزينه هايش را!
از خواندن اين جملات چه حسي پيدا كرديد؟
حالا خودتان را جاي كسي بگذاريد كه كمك ميخواهد.
اين صندوق چند سالي است كه در مخابرات آذربايجان شرقي با كمك هاي ماهانه همكاران تشكيل شده است اما خوسبختانه امروز آنقدر قدرت مالي دارد كه مي تواند روي پاي خودش بايستد.
در اين مورد گزارش ويژه اي داريم كه بزودي منتشر خواهد شد.
نظرات بسته شده است.