سردبیر سلام میکند- سلام بر تازه واردین -با سابقه- عرصه تصمیم و تحقیق.
[box]مخابرات ما- گروهها و انجمن های صنفی مختلفی بر اساس قوانین کارگری د رمخابرات شکل می گیرد.برخی نیز نقطه اتصال چند گروه به یکدیگرند.اما واقعیت وجودی این گروهها برای چیست؟[/box]
مخابرات – در همایش بزرگ انجمن های اسلامی در شیراز , گروههای صنفی هم توانستند با هماهنگی وارد فضای تریبون این همایش شوند.
روسای این گروههای صنفی کارگری هم حرفهایی زدند که نشان از آگاهی آنان به عمق مشکلات کارگری در مخابرات بود.
اما به ناچار باید یک سوال اساسی پیش روی تمامی گروههای صنفی کارگری بگذاریم:
نهایت وظیفه , و تصمیم آنان چیست؟
به زبان ساده تر می خواهیم بدانیم این گروهها برای خود چه ماموریتی قائل هستند که پیش از این کسی نتوانسته آن را پیشآهنگی کند؟ یا جلودار کدام تفکر و حرکت می شوند؟
به یقین این دوستان, برای خودشان مسئولیتی فراتر از کلام و زبان قائل هستند چرا که قائل بودن به زبان و قلم, یعنی یک رسانه!
هرگز کسی از رسانه ای بنام مخابرات ما انتظار ندارد جلودار حرکتی باشد و یا موضوعی را به نمایندگی از دیگران پیگیری کند چرا که ما از ابتدا هم گفته ایم صرفا یک رسانه ایم.یعنی آینه رفتار, گفتار, قلم, قدم و نفکرات همکاران هستیم.نه کمتر و نه بیشتر.
بهمین دلیل, حتی بخود اجازه ابراز نظر در فضاهای عمومی را نداده ایم.چرا که ما نه تئوریسین بوده ایم و نه مجری تئوری و طرح! بلکه ما همه طرح ها و الگوها را رسانه ای می کنیم تا فرصت بروز و ظهور بیابند.
اما از دیگران که نماینده صنفی کارکنان هستند انتظاری فراتر از گفتن و نصیحت کردن داشته ایم.
حتی وظیفه این گروهها, متقاعد کردن مدیران هم نیست, چه بسا اگر مدیران متقاعد می شدند در این فرصت ده ساله , بسیار گفته ایم و شنیده ایم.
گروههای صنفی کارگری , ابتدا بر اساس داشته ها , باید به تحقیق و بررسی بپردازند.البته و صد البته بدون جانبداری از تفکری خاص.حتی بدون حمایت از نظرات کارکنان به صرف کارمندی بودن نظر.
پس از اینکه در موضوعی با تحقیق به نتایجی رسیدند , باید از حاصل اندیشه, تفکر و انتشارات رسانه ها و همکاران استفاده کنند چند وکار پی در پی انجام دهند:
- ابتدا باید این نتایج رسانه ای شود.
- این نتایج باید به مجراهای قانونی سپرده شود.
همانطور که بارها , صراحتا گفته ایم از سایت مخابرات ما انتظار نداشته باشید در دادگاهها و ارگانها به دفاع از حقوق کارکنان بپردازد.ولی از گروههای صنفی دقیقا همین انتظار می رود وگرنه وجودشان چه نفعی دارد؟
خلوت کردن و نصیحت پنهانی تصمیم سازان , شرکت در جلسات داخلی و … هرگز وظیفه انجمنهای صنفی نیست چرا که بازای هر نتیجه ای , حقی از کسی ضایع شده است.آیا برای تضییع حق , باید نصیحت کرد؟
هرگز نمی خواهم کسی سر به شورش بردارید! خیر!
همه چیز باید در مجرای قانون و از ابزارهای قانونی پیگیری شود.وجود این گروهها, یعنی جاری شدن قانون! پیگیری حقوق کارکنان!یعنی وظیفه اصلی این گروهها.
حالا از این دوستان خواهش میکنم تمام مجاری قانونی برای پیگیری حقوق کارکنان را در نظر بگیرند و بر اساس هر کدام, شیوه نامه ای تحریر کنند.
گزارش به اعضای گروه, بصورت کتبی و رسانه ای کردن آن , اولین مرحله این کار است. لذا باید از محدوده شعار و تعارفات معمول خارج شویم کاری که بارها گفته ایم ولی کسی نشنیده است!
باید بدانید بازای هر یک بازنشسته , یک نفر حقوق قانونیش از بین رفته است! بازای هر یک حقوق ماهانه, و بازای هر یک نفر , حقی از بین رفته است. بازگرداندن این حقوق وظیفه چه کسانی است؟
هر یک از ذی نفعان مخابرات , کسانی را در راس تصمیم گیری دارند.سهامدار اعظم, سه نماینده در هیئت مدیره دارد.دولت دونماینده در هیئت مدیره دارد.
سهامداران 5 درصدی از آنجا که 5 عضو هیئت مدیره پیوسته دغدغه سود خالص دارند, نیازی به نفر ندارند.
در این میان , مردم و کارکنان ذی نفعان بعدی هستند. سازمان تنظیم و دولت , بخوبی حقوق مردم را دنبال کرده اند.
اما به ما بگویید چه کسی نماینده کارکنان است؟ چه کسی از منافع کارکنان حمایت می کند؟
زمانی مدیران اداری , می توانستند نمایندگی نیروی انسانی را قبول کنند , اما امروز متاسفانه مدیران نمی توانند نماینده کارکنان باشند بیشتر بدنیال منافع سهامدار هستند.
این گروهها و انجمن ها , دقیقا وظایفی برای حمایت از ذی نفعی بنام کارکنان دارند.
حالا چگونه میخواهند از این ذی نفع (بی یال و دم و اشکم) حمایت کنند؟ سوالی است که باید به جواب برسد, جوابی که به اندکی شجاعت و یک عالمه پیگیری نیاز دارد.
با احترام به تمامی گروههای جدید , اعضا و مدیرانش
سردبیر – بهمن 95
باسلام:سردبير عزيزتمام مطالب درست وبجاولي اين دوستان تاحالا كجابودند.ماپول نقدسودسهام 93 كه در94به مبلغ يك ميليون تومان جهت خريد سهام نگه داشتند ودر95فرمهايي دادندوسرصدا راه انداختند ولي تاكنون هيچ خبري ازسهام نيست.اين حق خودمان بوده كه گرفتندونمي دهند حال انتظار است آنچه كه مدركي نداريم ودردست آنهاست به ما داده شود.بعيدبه نظر ميرسد…
دوست خوبم .
حرف شما در عین حال که درسته, ولی تناقضی با حرفهای دیگران نداره.
منظورتون اینه که همه گروهها هیچ کاری نکننن,
کارکنان اصلا اقدامی نکنن,
چونکه سودی نداره؟
این “بی یال و دُم و ِاشکَم” ،ثمره ی سکوت در مقابلِ بی قانونی ها،تفاسیرِ بالرای و عدم نظارتِ های مجاز بوده و ادامه دارد. همه باید به مراجع رسیدگی مجاز برویم . این مسایل در دور زدن های داخلی قابلِ حل نیست.