[box]مخابرات ما- بعضی از نگاهها از ذهن پاک نمی شود.[/box]
مخابرات ما- برخی چهره ها از ذهن پاک نمی شود.برخی نگاهها همیشه به یادتان می ماند!برخی لبخندها در نظرتان همیشه مجسم است! حالا اگر یکی حاوی همه این ویژگی ها باشد چه؟
آن وقت می شود مثل مهندس فرقانی.مرد سرزمین ستارخان و باقرخان.یا بقول تبریزی ها , شهر اولین ها!
او را ندیده بودم! خیلی ها را ندیده ام! … اما برای برخی مسائل سایت , یکی دو بار صحبت کرده بودیم.بسیار مختصر و مفید! ما حرف زیادی نداریم با دیگران بزنیم مگر در صفحات سایت!بنابراین طبیعی است که خیلی از مدیران را ندیده باشم یا با آنان حرف نزده باشم.
اما وقتی سال گذشته به تبریز رفتم, قسمت شد دقایقی در اتاقش نشستم و با او رودررو شدم!
دلم نمی خواهد زیاد در مورد دیگران و امکاناتشان کنکاش کنم.اما این نگاه تیز و تند من براحتی تفاوت یک اتاق معمولی را با اتاقی غیر معمول درک می کند. کمتر اهل تجسس در امور دیگران هستم.اما نشانه های بارز و واضح را دیدن, به چشم درون نیاز ندارد
سال گذشته در اتاق مهندس فرقانی نشانه هایی از یک تفکر دنباله دار را در تابلوهای روی دیوار , روی تابلوی وایت برد بزرگ اتاقش و برگه های قلمیش دیدم که تا آن روز در اتاق هیچ مدیری ندیده بودم.
نکته جالب تر این بود که وقتی در دل سیستم و شرکت مخابرات آذربایجان شرقی حرکت کردم و بدقت نشانه ها را جستجو کردم , رد پای همان نشانه های اتاقش را در سیستم کاری و تفکرات مدیریتی اش دیدم. سخت است احساسم را برایتان بنویسم.ولی من براحتی پیوندی عمیق بین تفکراتی که در تابلوی وایت بوردش بود و یا در انتخاب تابلوهایش دیدم مشاهده کردم.
می شد فهمید که در طی سال های مدیریتش طرز فکری خاص را دنبال کرده است.باری به هر جهت نبوده است.
راستش من استعداد عجیبی در شناخت استعداد های نهفته دیگران دارم.استعداد خاصی در دیدن چیزهایی دارم که دیگران هرگز نمی بینند.جالب اینکه بیشتر سعی میکنم حسنات و نقاط مثبت دیگران را ببینم و لذت ببرم!
حالا سال 96 است.تغییر در سطح مدیران اجتناب ناپذیر است.هر روزی عده ای می آیند و عده ای می روند.اگر قرار بود کسی دائمی بماند , هرگز نوبت به ایشان هم نمی رسید.لذا حالا باید فرقانی هم برود.البته جای خوشحالی است که جایش را به یکی شبیه خودش می دهد (که اتفاقا او را هم هرگز ندیده ام و با او هم حرف نزده ام….!)
بله! مهندس آرام ولی متین و منطقی تبریزی ها , مهندس فرقانیاینک بازنشسته شده است و نیمه شرقی آذربایجان را به مدیری دیگر می سپارد.اما خاطرات خوب حضور او در تبریز را قطعا دوستانش از یاد نخواهند برد.
امیدواریم این تجربه ها, بدلیل حجب و حیا و متانت در پس پرده های فراموشی نمانند.
من به سهم خودم بعنوان یک کارمند سیستم مخابراتی از ایشان تشکر میکنم و برایش روزهای امن و ارامی آرزو میکنم.
مهندس ! خسته نباشید!
سردبیر-
بهار 96
سلام
من یک کارمند استانی از مرکز ایران هستم ولی آقای مهندس فرقانی را با خاطرات خوب در ذهن دارم.
با سلام و عرض ادب
خدایا کی می شود برای اردبیل هم راه نجات پیدا شود واین عقب مانده های اردبیل از بدنه مخابرات جدا شوند واین استان هم فرج نجات حاصل شود آخه مگر اردبیل خاک ایران نیست چرا ما را نابود می کنند و هیچ فر یا درسی نیست
فعلا که همه ما را نابود کردند استان های کوچک بیشتر