[box]مخابرات ما – بنظر می رسد مدیران و اعضای هیئت مدیره مخابرات ایران فقط یک ذی نفع را می بینند![/box]
نویسنده: سردبیر
مخابرات ما- هر گاه در شرکتی از ذی نفعانش حرفی زده می شود ذی نفعان بسیاری شمرده می شوند که باید نفع آنان در نظر گرفته شود.
ذی نفعانی مثل کارکنان؛ مردم (سرویس گیرندگان) در چارچوب فعالیت های سودآور شرکتها اهمیت زیادی دارند که تحرک مناسب آنان سود بیشتری برای شرکت به ارمغان خواهد آورد.
نمی توان به بهانه منافع ذی نفعی مانند سهامدار،دیگر ذی نفعان را زیر پرس بی تدبیری برد.
نمونه ای از این تفکر دقیقا در شرکت مخابرات ایران دیده می شود.از زمان خصوصی سازی ذی نفعی به نام کارکنان نادیده گرفته شده است.ذی نفعی بنام مردم اصولا فقط زمان ارسال صورتحساب دیده می شود.
آیا گمان می کنید در سیستم های دیگر نیز به همین شکل است؟ آیا همه بورسی ها مجبور می شوند فقط برای ذی نفعی بنام سهامدار دیگر ذی نفعان را شلاق بزنند؟
شرکت مخابرات ایران در مجموع سود قابل ملاحظه ای را در کیسه سهامداران ریخت.اما مجموعه ای را به شما نشان میدهم که علیرغم ضرردهی هرگز بخشی از ذی نفعان را قربانی دیگران نکرد.
در سال مالی گذشته بسیاری از بانک ها در بورس زیان ده بودند. دقیقا توجه کردید: بسیاری از بانک ها زیان ده بودند!
صندوق های قرض الحسنه نتوانستند تنش را تاب بیاورند لذا از بازی بیرون رفتند.اما بانکها با وجود ضرر , چه کردند؟
ایا بانکها ذی نفعانی بنام کارکنان و سپرده گذاران را آزار دادند و حقوق آنان را ندادند؟
سپرده گذاران بانکها مبالغی را در بانک گذاشته اند و سودش را می گیرند.
کارکنان هم شبانه روز کار می کنند و حقوق خود را می خواهند.
اما بانکی که در بورس زیان ده شده است باید چه کند؟باید ذی نفعان بورسی خود را چگونه راضی کند؟
مدیر دولتی مسلک اولین کاری که می کند این است که از مزایای ذی تفعان ردیف اول کم میکند.پاداش ها و رفاهیاتش را نمی دهد.در جلسات مخفیانه هیئت مدیره، بدون اطلاع کارکنان صورتجلسه می کند و رفاهیات و پاداش ها را کاهش می دهد.
دقیقا اتفاقی است که در مخابرات افتاد.
اما سیستمی که پویاست و می خواهد ضررش را جبران کند هرگز ذی نفعی بنام کارمند یا مردم (سپرده گذاران) را آزار نمی دهد.همان کاری که بانک ها انجام دادند.
بانکهای زیان ده تمام حقوق دو ذی نفع مهم (کارکنان و سپرده گذاران) را دادند.در نتیجه کارکنان در سال جدید با توانی مضاعف برای جبران ضرر کار کردند.سپرده گذاران هم سرمایه و پول خود را از بانک خارج نکردند.
بانک بدون سپرده مردم کاری نمی تواند بکند. ضمن اینکه کارکنان باید سیاست های بانکی را اجرا کنند.
اما ذی نفعی بنام صاحبان سهام در یک سال ضرر کردند و سودی نگرفتند اما تمام این ضرر با سیاست های مناسب جبران می شود.
اما چنانچه سپرده گذار و کارمند را ناراضی میکردند این هر دو در سال جدید فقط انباشت زیان را چند برابر می کردند.
سوال نهایی من این است: آیا این همه سیاست گران دنیای بورس و اقتصاد ،چیزی درک نمی کنند و فقط ما مدیران مخابراتی آخرین ورژن اقتصاد نوین هستیم؟
اگر پاسخ مثبت است ، هیچ حرفی با هم نداریم.
اگر پاسخ منفی است لطفا برگردید به سیاست های پذیرفته ده در دنیای اقتصاد.
نکته ای که قابل توجه هست ولی مدیران ارشد مخابرات ( چه این دولتی ها و چه آن قبلی ها) نادیده گرفته اند ( سهوا یا عمدا ) این است که پرداخت حق و حقوق پرسنل ( آنچه که پرداخت نشده ) با توجه به حدود 50 درصد سهام دولتی و… به عهده دولت است در واقع پرداخت نکردن این حجم از مطالبات فقط به نفع دولت از دو جهت یکی سود ظاهری بیشتر شده که 50 درصد آن به دولت تعلق میگیرد و از طرفی مالیات بیشتر.
در واقع مدیران شرکت مخابرات با این کار فقط تیشه به ریشه شرکت مخابرات زده اند ناراضی کردن کارمندان نتیجه ای جز سود بیشتر برای دولت ( البته موقت ) و ضرر خالی برای شرکت مخابرات چیز دیگری عاید مخابرات نخواهد کرد.
تاکنون شرافت کارمندان اجازه نداده به عمد در کار شرکت اخلال ایجاد کنند اما این شرافت تا کی میتواند در مقابل ظلم ظالمین دوام بیاورد؟!!!
خداوند همه ما را به راه راست هدایت بفرماید و مسئولین را بیشتر!!!!!!
نکته ای که قابل توجه هست ولی مدیران ارشد مخابرات ( چه این دولتی ها و چه آن قبلی ها) نادیده گرفته اند ( سهوا یا عمدا ) این است که پرداخت حق و حقوق پرسنل ( آنچه که پرداخت نشده ) با توجه به حدود 50 درصد سهام دولتی و… به عهده دولت است در واقع پرداخت نکردن این حجم از مطالبات فقط به نفع دولت از دو جهت یکی سود ظاهری بیشتر شده که 50 درصد آن به دولت تعلق میگیرد و از طرفی مالیات بیشتر.
در واقع مدیران شرکت مخابرات با این کار فقط تیشه به ریشه شرکت مخابرات زده اند ناراضی کردن کارمندان نتیجه ای جز سود بیشتر برای دولت ( البته موقت ) و ضرر خالی برای شرکت مخابرات چیز دیگری عاید مخابرات نخواهد کرد.
تاکنون شرافت کارمندان اجازه نداده به عمد در کار شرکت اخلال ایجاد کنند اما این شرافت تا کی میتواند در مقابل ظلم ظالمین دوام بیاورد؟!!!
خداوند همه ما را به راه راست هدایت بفرماید و مسئولین را بیشتر!!!!!!
علاوه بر اینکه انگیزه کارکنان برای بهبود شرایط و سود دهی بیشتر میشود و در نهایت سود ان به جیب مخابرات میرود، هزینه این پرداخت ( حق و حقوق مسلم کارکنان)
وقتی مخابرات حقوق بچه های شرکتی رو بر اساس طبقه بندی مشاغل نمیده اخرش باید به عنوان مالیات به دولت بده
ذینفع اصلی مخابرات دولت است چون بدون اینکه ریالی هزینه کند حدود پنجاه درصد درآمد خالص مخابرات رامیبرد واما ذینفع دوم سهامدار عمده که مجبور بوده عمده نقدینگی باقی مانده ،اتی مخابرات را برای قسط و… هزینه کند.،،بازنده خصوصی سازی کارکنان هستند. تنها راه حل این معادله به سود کارکنان .پاسخ معادله یعنی جابجایی ذینفعان است.
پالایشگاه ها هم اولویت رو به کارکنان می دهند. تحت هر شرایطی با ضرر و … ، ذره ای از حق و حقوق و مطالبات مختلف کارکنان را کم نمی کنند.
مطمئناً ، این چیزی که از اول پیش آمده ، یک تفکر پاش هست؛ “دیوارِ حاشا بلند است!”
راجع به هرچیزی حاشا می کنند و با پرداخت های معطل شده ، کاهشِ ارزشِ پول را در کیسه هاشان پرمی کنند.
یادتان می آید جوِ:” قبول نداری؟ شکایت کن!”
واقعاً مراجعِ حل اختلافِ اداراتِ کار، سازمان خصوصی سازی، به آینده آنچه می گذرد ، فکر کرده اند؟
با سلام
سردبیر جان فرمایش شما کاملا بحق و متین است اما موضوعی که هست و همه میدانیم مسئله سهامدار عمده و نیز 20 درصد سهام دولت است که اینجا بخاطر این دو قدر قدرت بسیار گرامی کارکنان مظلوم قربانی می شوند و دقیقا به همین دلیل است که شکایات کارکنان راه به جایی نمی برد اگر این دو بزرگوار حق الناس را در نظر بگیرند مطمئناً همانند بانک ها عمل می کنند هر چند حتی بین مخابرات و بانک ها تفاوت ماهوی و در آمدی هم وجود دارد و بانک ها اکثرا زیان ده هم هستند ولی مخابرات در مجموع سود قابل توجهی می دهد که بیش از هفتاد درصد آن را این دو عالیجناب تصاحب می کند
پس خیلی بیراه نیست که کارکنان را علیرغم سودهای کلانی که تصاحب می شوند قربانی می کنند