نود درصد از قراردادهای کار در کشور، یک، دو تا سه ماهه! سرتان را بالا بگیرید!

[box]مخابرات ما- طبق اعلام وزارت کار 90 درصد از قراردادهای کار موقت است! جالب نیست؟![/box]

مخابرات ما – جالب است! وزارت کار, مهمترین عامل تضمین حقوق کارگران در موقعیت منتقد آمار می دهد!

بخوانید:

[box]مدیرکل روابط کار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی با تایید این که وضع امنیت شغلی کارگران و قراردادهای موقت کار نامطلوب است گفت: بالای ۹۰ درصد از قراردادهای کارگران موقت یکماهه، دو ماه و سه ماهه است.

خدایی عضو شورای عالی کار در برنامه تیتر امشب با بیان اینکه امنیت شغلی پاشنه آشیل و دغدغه اصلی جامعه کارگری است، گفت: در دهه 70 شاهد ظهور عناوینی تحت عنوان مشاغل نیمه وقت بعضا با قرارداد پاره وقت بودیم تا جایی که امسال بیش از 95 درصد قراردادها به صورت پاره وقت تنظیم می شود و همین امر بر کیفیت کار کارگران تاثیر منفی گذاشته است.

او با بیان اینکه کارگران از ابزارهای حمایت کمی برخوردار هستند، افزود: ما به دنبال تعیین سقف قرارداد و جلوگیره از سوء استفاده از این قراردادها هستیم.

خدایی در ادامه گفت: وضعیف فعلی جامعه کارگری مطلوب ارزیابی نمی شود، قراردادها عمدتا 1 و سه ماهه سفید امضا هستند، خود وزارت کار هم بخشنامه لغو قرارداد زیر یک ساله را تعریف کرده بود که براساس آن هرگونه قراردادی زیر یکسال عملا ممنوع اعلام شده بوده که متاسفانه خود وزارت کار این بخش نامه را یک طرفه لغو کرد.

عضو شورای عالی کار با بیان اینکه تا سال 70 قرارداد کارگری ثابت و امنیت شغلی برای این جامعه جاری بود گفت: از دهه 70 به، قراردادهای پاره وقت باب شد که به دنبال آن امنیت شغلی کارگران به مخاطره افتاد.

او افزود: یکی از علل نبود امنیت کار، عدم امنیت شغلی است. چرا ما حق تفسیر نداریم اما جامعه کارفرمایان مجاز به تفسیر هستید؟ چرا با گذشت 26 سال بیش از 95 درصد قراردادها به صورت موقت تنظیم می شوند کارفرمایان حتی اعتراضی هم به آن نکرده اند؟

ظریفی آزاد با بیان این که وزارت کار قطعا به وظیفه اش عمل خواهد کرد گفت: باید زمینه های حقوقی و اقتصادی برای رفع مشکلات وجود داشته باشد و تا مشکلات اقتصادی کشور برطرف نشود بحث های حقوقی به تنهایی نتیجه مطلوب نخواهد داشت.[/box]

حل مشکلات جامعه کارگری بعهده چه کسانی است؟

چرا هر گاه بدنبال حل مشکلات جامعه کارگری هستیم همه مدافع کارفرما می شوند؟

چرا یارانه ها در همه جا خرج می شود الا در جایی که منافع کار و کارگر تضمین می شود؟

اضافه کردن بی حد و اندازه دستمزد، فشار آوردن به کارفرما برای افزایش دستمزد کارگران, موجب اخراج کارگران میشود! بله، درست است! اما چه باید کرد؟ باید کارگر را از گرسنگی کشت؟

تنها راه واداشتن کارگر به قرارداد موقت کوتاه مدت است؟ تنها راهش دستمزد اندک است؟

اینجا اقتصاد کلان، راه حل های موازی، استفاده از یارانه ها برای افزایش مشاغل، کمک های دولت به افزایش تولید، دادن پاداش به شرکتهایی که ایجاد شغل میکنند، ایجاد تشویقی برای شرکتهای بزرگی  که تعداد زیادی کارگر دارند ، در کجای  این شیوه ها قرار دارد؟

باز از فردا, دقیقا به تمام شرکتهای کلان فشار می آورند تا …. آنان نیز همین کارگران موجود را اخراج کنند!

اما راه حل چیست؟ دولت باید از بخشی از درآمدهای نا عادلانه اش دست بردارد!

دولت اگر تمام درآمدش را از محل کاهش یارانه ها، به شرکتهای بزرگ و مولد پاداش بدهد تا این شرکتها بتوانند دستمزدها را افزایش بدهند و در کنارش تولیدات و درآمد را بالا ببرند، کار بزرگی شده است.

دولت از کاهش مالیات برای مشاغل تولیدی باید استقبال کند!

دولت باید ….. هیچ! میدانم که آخر باز وزارت کار, با کارهای روبنایی عامل اخراج کارگران موجود خواهد شد! این قراردادهای کوتاه مدت و …. همه حاصل سیاست های دولتی ها در سالهای اخیر است! …