نامه سرگشاده نیروهای شرکتی مخابرات ایران به دکتر آذری جهرمی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات.
[box]مخابرات ما- نیروهای شرکتی مخابرات ، نامه ای سرگشاده برای وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات نوشته اند.[/box]
مخابرات ما- در پی وقایع اخیر و عکس العمل دکتر آذری جهرمی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات نسبت به اخبار منتشره در فضای مجازی ، همچنین درخواست رفع مشکل ایشان از مدیر عامل مخابرات ایران ، نیروهای شرکتی و پیمانکاری مخابرات ایرن در سراسر کشور نامه ای سر گشاده خطاب به ایشان نوشته اند.
این نامه برای اولین بار بطور کامل در سایت مخابرات ما منتشر می شود.میدانید که تاکنون و همیشه ، بخش هایی از نامه ها یا گفته ها در سایت منتشر می شد اما اینک به احترام تمامی نیروهای شرکتی و پیمانکاری مخابرات در گستره وسیع کشورمان، این نامه بطور کامل منتشر می شود.
نیروهای شرکتی مخابرات در سراسر کشور در نامه ای سرگشاده برای وزیر ارتباطات می نویسند:
[box]
بنام خدا
جناب آقای مهندس جهرمی
وزیر محترم ارتباطات و فناوری اطلاعات
سلام علیکم
ابتدا باید تشکر کنیم از وزیری که کلیه ابزارهای واقعی دنیای ارتباطات را بکار می گیرد و در عین حال خشونت سخت افزار این ارتباطات نتوانسته احساسات انسانی را برایش کمرنگ کند.
و بعد باید بگوییم خوشحالیم که طرف ما وزیری جوان است! هر چند که خود، در ابتدای راه، حس جوانی را گم کرده ایم. حداقل این وزیر جوان تفاوت نسل ها را بخوبی درک خواهد کرد.
نسل قبل از ما جوانیش در راه گنجی بنام جنگ بود وجوانی ما در رنج و تعب بیکاری و بیگاری و اضطراب!
البته میدانیم که شما هرگز رنج بیکاری و عدم امنیت شغلی را نداشته اید. میدانیم که شما هرگز در پایان ماه ، تا انتهای ماه بعد در رنج انتظار دریافت حقوق حداقلی نبوده اید میدانیم که شما در رنج تامین هزینه زندگی در زیر خط خفقان آور فقر مطلق نبوده اید اما اجازه می خواهم از تجارب خودمان برایتان بگوییم.بی آنکه بخواهیم کسی را مقصر بدانیم!
آقای وزیر!
من یک نیروی شرکتی هستم! یک نیروی پیمانکاری! یعنی در هیچ جای این سرزمین نامی از من نمی یابید هر چند که سالهاست در جایی بنام مخابرات کار میکنم! من یک نیروی پیمانکاری هستم هر چند که حتی تعداد آجرهای دیوارهای مخابرات را در تمامی شهرها شمرده ام!
بله! نام من در هیچ دفتر و سند مخابراتی نیست! جالب اینکه در دفاتر پیمانکاری نیز نام ما به مستعار برده شده است، بدون تخصص و مدرک و تجربه، با عنوان کارگری ساده ، تا نکند روزی مدعی نام و نان خود از مخابرات باشم!
اما من نه مخابرات را مقصر میدانم نه پیمانکار را! که هر دو شرکتهایی خصوصی برای پر کردن جیب خود هستند! نه اینکه مقصر نباشند، بلکه ابتدا از دولت انتظار داریم.دولت است که صاحب و مالک مقدرات کشور است.دولت است که با طرح و برنامه مانع از سوء استفاده کارفرمایان می شود!
بله! ما دولت هایی را مقصر می دانیم که بجای تولید کار ، بجای ابادانی سرزمین من، به سیاست چسبیدند و مردم را رها کردند! همه اش فردا و فردا کردند!
دلمان گرفته است از این همه فرداهایی که پس از امروز آمده و هر فردا ، رویاهایمان را بر مسلخ نا امیدی سر بریده اند.
آقای وزیر!
ما به حداقل ها امیدداریم.و به حداقل ها زنده ایم.
حداقل حقوق! حداقل امتیازات! حداقل دریافتی بله، ما به حداقل ها نیز راضی هستیم بشرطی که بر اساس قانون پرداخت گردد! هر چه هست بر اساس قانون باشد! انتظار زیادی است؟ همینقدر می دانیم که پاداش و کمک هزینه و ماموریت و خرده دریافتی های معمول ، طبق قانون باید جزو حداقل دریافتی ها باشد! اما نیست! حداقل ها را نیز چلانده اند شده است حداقل حقوق قانون کار با عنوان کارگر ساده!
البته این هم هنری است! مهندسان و کارشناسان کشور را بتوانند بعنوان کارگر ساده بکار بگیرند ،حتما هنر است، اما این هنر خلاف قانون است!
بله آقای وزیر! این هنرها را بر ما روا میدارند!
آقای وزیر!
نه مخابرات بهشت برینی است برای ما ، که به آن چسبیده باشیم نه! بلکه در حداقل های کشور، در کمبود کار و تولید، هیچ چاره ای نداریم که به داشته هایمان بچسبیم. گذشته از آن، اینک دیگر سال ها در این مخابرات تجربه کسب کرده ایم، عمر گذرانده ایم و برای آبادانی و پیشرفتش از جان مایه گذاشته ایم! پس نسبت به آن عرق خاصی پیدا کرده ایم.ما مخابرات را دوست میداریم و می خواهیم همچنان برایش تلاش کنیم اما انگار مدیران مخابرات با ناراضی کردن نیروی انسانی، فقط حضور جسمی ما را طلب می کنند!
آقای وزیر!
در این وضعیت کشور، مخابرات ایده آل ما نیست که به آن چسبیده باشیم اما در وانفسای نابسامانی کشور صاحب کاری هستیم که به مردم خدمت می کنیم و در قبالش نانی می بریم! در مقابل این احساس، آیا شایسته است که همیشه، هر روزه، هر ماهه و هر ساله در رنج و تعب و اضطراب باشیم و هرگز احساس رضایت از شغل و درآمد و کار، همراهمان نباشد؟
آقای وزیر!
ما امروز خود را یک مخابراتی میدانیم هر چند که مخابرات نه ما را می شناسد و نه حقی برای ما قائل است.ما مخابرات را دوست می داریم هر چند که مخابرات خصوصی شده و همه حرمت های قانونی ما را شکسته است.
آقای وزیر!
آنچه در تصویر دیدید و احساس شما و هزاران ایرانی دیگر را در فضای مجازی برانگیخت ، روزگار هر روزه ماست!
اگر سر به زیر افکنیم و بی سرو صدا بیاییم و برویم، اتفاقی نمی افتد ولی فقط باید منتظر قوت لایموت ماهانه باشیم و سال های جوانی را بشماریم که بر باد رفته است. اما اگر اعتراضی بکنیم ، سرنوشت همه ما همان است که در تصویر دیدید!
به لرستان بروید! برگردید به مازندران! خراسان بروید! در میانه راه سری به تهران بزنید! اگر حالی داشتید به ارومیه و تبریز بروید…! همه جا و همه جا! … وضع ما همان حکایت است.بی کم و کاست! اگر خبرنگاری ما را ببیند و عکسی بگیرد شاید چند روزی کسی از ما حمایت کند! وگرنه باید روزهای بیکاری و اخراج را در راه اداره کار برای صدور حکم غیر قابل اجرای برگشت به کار بگذرانیم!
آقای وزیر!
شرمنده ام که بگویم جوان هستم! وقتی به شما و انرژی شما نگاه میکنم هرگز خود را جوان نمیدانم!
عدم امنیت شغلی، ترس از اخراج دائمی ، حقوق نامناسب ، عدم پرداخت حق و حقوق قانونی، شرمندگی دائمی در مقابل همسر و فرزند و اقوام، دیگر جوانی برای ما نگذاشته است!
آقای وزیر!
من ناراضیم! از شرایط خود ناراضیم! اما تنها مخابرات مقصر شرایط امروز من نیست! من از دولت خود ناراضیم!
پیش از آنکه مخابرات خصووصی شود من باید کارمند رسمی دولت می بودم! اما دو سال قبل از خصوصی سازی مرا به بهانه خصوصی شدن مخابرات در آینده، از حقم محروم کردند! بارها پس از آن، همه کسانی که مشابه من، در سیستم های اداری مشغول بودند قرارداد دائم و رسمی بستند ، اما مخابرات به بهانه خصوصی شدن، تابع قوانین جمهوری اسلامی نبود!
بارها رئیس هیئت مدیره مخابرات اعلام کرد با اینکه دولتی نیستیم اما قوانین دولتی را رعایت میکنیم! همه چیزش را رعایت کردند غیر از تعهد به نیروی انسانیش را!
آقای وزیر حالا که با شما صحبت می کنم اجازه بدهید بگویم من حق خود را از دولتم میخواهم! دولتی که بر اساس قانون حق کار و مسکن مرا نادیده میگیرد!
بگذارید هر کسی غصه و رنج مشکلات خود را بدوش بکشد! من برای بیکاری خود بنالم و دولت شما ، برای عدم توانایی تولید کار!
اما ما و هم نسلان ما جوانمردی کردیم و هرگز دولت را بخاطر عدم توانایی اش در تنگنا نگذاشته ایم اما دولت به کارفرما کمک کرده است که همان حقوق جزئی من نیز پایمال شود! دولت همیشه به کارفرما کمک کرده است تا از تنگناهای مالیش با پایمال کردن حقوق کارگران عبور کند! … و پس از عبور همان کارگران را اخراج کند!
آقای وزیر!
دردهایم را کجا بنویسم!
من یک کار مطمئن می خواهم و درآمدی که همسر و فرزندانم در آرامش باشند! چیز زیادی است؟!
من اینها را از دولت میخواهم! پیش از آنکه مخابرات را بشناسم!
ابتدا از دولت شما می نالم که کارفرما را صاحب قدرتی پایان ناپذیر کرده است تا خود ببرد و خود بدوزد!
پس از آن سراغ مخابرات می آیم! تا بگویم این حقوق ناچیز کفاف زندگی کسی را نمی دهد! کودک من نمیفهمد که پدرش کارگر مخابرات است و در حال اخراج! همسرم تفاوت کار شرکتی با رسمی و قراردادی را درک نمی کند! او فقط تفاوت زندگی مرا با همکارم می بیند و از آن رنج می برد!
آقای وزیر!
من کار می خواهم! یک کار ثابت!
و درآمدی! مطابق قانون! هر چه قانون می گوید!
آیا توقع زیادی است؟
حالا به مخابرات می رسیم!
اصلا شما حکم ما باشید! هر چه بگویید ما می پذیریم. تا امروز هر گاه حرفی زده ایم حرف از ناداری مخابرات شده اما آیا شما پاداش های دریافتی مدیران را دیده اید! پاداش های بازنشستگی مدیران را دیده اید! حقوق رسمی ها را دیده اید! و پاداش اعضای هیئت مدیره را چطور؟!
سالانه سهم دولت از آورده مخابرات حداقل بیش از 1500 میلیارد تومان است! دولت وقتی قادر نیست کار تولید کند، حداقل یکی دو سال از سهم خودش برای جوانانش هزینه کند! بگذارید سهامدار یکی دو سال از سهم بادآورده خودش بگذرد و به جوانان سرزمینش کمک کند! مگر چه میشود؟! این همه از جوانی ما برای پر شدن جیب سهامدار تاراج گردید حالا یکی دو سال از سهم بادآورده دولت و سهامدار بزنید!
آقای وزیر!
من یک کار میخواهم و یک درآمد بر اساس قانون! با مدرک تحصیلی لیسانس و فوق لیسانس حقوق کارگر خدماتی را گرفتن قدری دردناک است!
آیا این زیاده خواهی است؟
آقای وزیر!
ما نزدیک به 30 هزار نفر هستیم.آمار درستی ندارم چرا که پیمانکاران خط و نشان ما را گم کرده اند! همه خط و ربط ما را از بین برده اند! تا خدای ناکرده در دادگاه مدرکی نداشته باشیم!
بله ما بین 20 تا 30 هزار نفر هستیم! میانگین سابقه کار ما در مخابرات حدود 10 سال است!برخی از ما با 20 سال می توانیم بازنشسته شویم (اشاره به نامه کمیته اصل 90) ما دیروز نیامده ایم که وضع امروز مخابرات را به رخ ما بکشند! ما در اینجا استخوان خرد کرده ایم و در روزهای خوب مخابرات نیز عذاب کشیده ایم.
آقای وزیر!
ما بارها پیشنهاداتی داده ایم که اگر به آن عمل می شد اصلا ما هیچ نیازی به گرفتن حقوق حداقلی از مخابرات نداشتیم! اگر به حرفهای ما عمل می شد آنچه پیمانکاران فرصت طلب می برند به جیب جوانان ریخته می شود!
ما طرح و ایده داریم! برنامه داریم! بنفع خودمان و به سود مخابرات!
لطفا شما حکم ما باشید و اجازه دهید در حضور شما حرف هایمان را بزنیم! اجازه بدهید در حضور شما طرح هایمان را مطرح کنیم تا شما نیز بدانید ما همه طرح ها و راههای شدنی را روی میز قرار داده ایم اما تا امروز مرغ های کرچ مخابرات یک پا داشته است و جوجه هایش به سهامداران و دولت رسیده است!
آقای وزیر!
ما مردیم از بس مجبور شدیم در تجمع فریاد بزنیم! خسته شدیم از بس راه اداره کار را رفتیم و بی نتیجه برگشتیم! خسته شدیم از بس همکاران را به جلوی مجلس خواندیم!
وقتی می توان حرفها را در خانه زد وقتی می توان مشکلات را در خانه حل کرد چرا باید به بیرون از خانه مراجعه کنیم!
این بار شما این جوانان را به نزد خود بخوانید و حکم آنان باشید! اجازه ندهید توان و قدرت و جوانی آنان تاراج شود و آینده شان تیره و تاریک و مخدوش بماند!
آقای وزیر!
حداقل طرح های ما را برای رسیدن به یک مخابرات آباد و با نشاط ببینید بعد نظر بدهید که “با وضعیت امروز مخابرات این خواسته ها مقدور است” یا خیر!
در انتها از شما تشکر میکنیم که بار دیگر به همه نشان دادید هنوز هم احساس، انساندوستی، علاقه به کرامت انسانی در بین مسئولان جایی دارد!
عده ای از جوانان سرزمین ما ایران
نیروهای شرکتی و پیمانکاری مخابرات ایران در سراسر کشور
[/box]
نظرات بسته شده است.