سردبیر سلام می کند- کاری نکنید که رشته امور از دست عقلای قوم خارج شود!
[box]مخابرات ما- اطمینان کامل به مناسب بودن شرایط جاری، مایه شکست خواهد بود.به این ،اطمینان کنید! [/box]
مخابرات ما (سردبیر) – لابد شما هم شنیده اید
در 17 مهر ماه 96 خبری در این سایت منتشر شد که تصویر آن را مشاهده می کنید:
اجازه بدهید یک سوال بپرسم :
نزدیک به 45 روز برای پیشگیری از واقعه ای که رخدادش قطعی بوده است کافی است یا خیر؟
تشکل های صنفی کارگری استانهای مخابرات دور هم جمع شده اند و شورای عالی تشکل های صنفی را ایجاد کرده اند! این تشکل مدتی با مدیران مخابرات جلسه گذاشته است. شیوه همان شیوه دائمی، نتیجه هم همان نتیجه دائمی!
حالا 45 روز پس از اعلام تجمع ، این تشکل با حدود 70-80 نفر از اعضای خود , فردا در دفتر مدیر عامل تجمع خواهند داشت!
لابد تا بحال خوانده اید که این تشکل ها به نمایندگی از کارکنان رسمی مخابرات کشور چه می خواهند:
بلاتکلیف بودن مطالبات و رفاهیات معوقه از سال ۱۳۹۲، بایکوت شدن نظام ارتقاء شغلی کارکنان طی ۸ سال گذشته، حل نشدن معضل اختلاف حقوق پرسـنل بیمه خـدمات کشـوری (۹%)، عدم قانون جامع خدمات ایثارگران در شرکت، ابهام در عملکرد صندوقهای ذخیره پس انداز کارکنان، غیر فعال و بلا اثرنمودن کمیته های طبقه بندی مشاغل و حفاظت و بهداشت صنعتی و …
افرادی که این بار مخابرات را به چالش کشیده اند نیروهای رسمی مخابرات هستند.همان کارمندان دولت که پس از عمری ، از دولت رانده شدند و به کارگری شرکتی خصوصی درآمدند.
واقعه این است!
*****
تنها گروهی که تابحال در واکنش به رفتارهای مخابرات دست به تجمع نزده بودند نیروهای رسمی هستند.البته نیروهای قراردادی نیز تا بحال صبوری کرده اند.
بار دیگر تاکید میکنم کسانی که فردا به مخابرات ایران می روند نمایندگان رسمی کارکنان قدیمی مخابرات هستند. معنی و مفهوم حرف بنده این است که مخابرات از نظر قانونی هر چه کرده ، از هر کسی نمایندگی را سلب کرده و یا به هر کسی بخشیده اصلا مهم نیست!
مهم این است که اینک این 70-80 نفر نمایندگان قشر عظیمی از کارکنان هستند.
حالا شما تصور کنید مخابرات همین رفتار آزار دهنده خود را ادامه دهد, چه اتفاقی می افتد؟
اگر پیوستگی نیروهای رسمی از مخابرات ، کم شود، یعنی همه بدانند که نیروهای رسمی بدنیال نارضایتی تجمع و تحصن داشته اند , آیا باز هم مخابرات همینقدر که در برخورد با شرکتی ها نشان داده, آیا محق خواهد نمود؟
اگر فردا, نمایندگان کارکنان به سمت آنان برگردند و دست خالی خود را به آسمان ببرند, آیا همه چیز به سادگی برخورد با نیروهای شرکتی و کارگزاری ختم به خیر خواهد شد یا خیر؟
میدان جنگی که نیروهای رسمی می توانند برای مخابرات ترسیم کنند هرگز قابل مقایسه با نیروهای قبلی نیست!
.
حالا صلاح و مصلحت مخابرات و سهامدارانش و مدیرانش در چیست؟
چیزی که مرا بیش از هر موقعیت دیگری نگران میکند احساس حق کاملی است که صاحبان مخابرات بر اساس حمایت های پیرامونی با خود دارندو این حس را به مدیران فعلی نیز منتقل کرده اند! اینکه هیچ کسی را صاحب حق نمیدانند! اینکه اطمینان دارند برنامه های معاونت توسعه به سامان خواهد رسید!…. این نگران کننده است!
قطع و یقین روزی را می بینم که مدیران مخابرات به واقعیات بر گردند ولی دیگر دیر شده باشد.
دیگر مخابرات برای هیچکس نماند! نه برای سهامدار نه برای دولت نه برای رسمی و نه برای شرکتی!
صاحبان و مالکان مخابرات باید بدانند که برای کارکنان ، تفکیک شرکتهای ثابت و سیار هیچ معنایی ندارد! لذا کاسه نداری را از دست بگذارند و اجازه ادغام شرکتها را بدهند!
سهامداران مدیریتی مخابرات باید بدانند اگر امروز مدیران دولتی به دادشان نرسیده بودند تاکنون تکلیف آنان با کارکنان یک سره شده بود! پس قدر این موقعیت را بدانند و قدری کوتاه بیایند!
صاحبان مخابرات باید بدانند طرف مقابل آنان نیروی انسانی است نه ماشین! اگر نیروی انسانی احساس رضایت نکند هرگز به جایی نخواهند رسید!
دولتی ها که با همه وجود برای صاحبان مخابرات مایه میگذارند و خود را وقف امروز و فردای سهامداران کرده اند باید بدانند تمامی طرح هایشان با این وضعیت نیروی انسانی بر آب است!
دولتی ها باید بدانند اگر خدا فرصتی به آنان داده است برای جبران مافات بوده, نه برای کامل کردن پازل های خطاها و اشتباهاتشان!در این فرصت به جیران حرکات اشتباه فروش مخابرات، قدری به خود آیند!
دولتی ها باید بدانند این نامردی است که مردان شریف و کارمندان دولت را در ناچاری و ناکاری بخش خصوصی رها کنند!
اعضای هیئت مدیره باید بدانند، آنچه تا امروز گذشته است فقط به خاطر نجابت کارکنان رسمی بوده است وگرنه اضافه کردن درخواستها به انتهای درخواستهای نیروهای شرکتی و کارگزار برای آنان هزینه ای نداشت!
.
این آخرین فرصت است! آخرین فرصتی که صاحبان و مدیران مخابرات ، کارکنان را به کنار خود بکشند یا آنان را در مقابل خود ببینند! … این آخرین فرصت است!
ما نگرانیم!
نگران اینکه این مردان فردا با دست خالی برگردند و پس از آن :
نکند کار از دست عقلای قوم خارج شود!
نکند کار از دست عقلای قوم خارج شود!
نکند کار از دست عقلای قوم خارج شود!
.
تا امروز هم اگر این قوم و عقلایش صبوری کرده اند به حرمت میانجیگرانی بوده است که یک به یک حرمتشان در این مخابرات شکسته است و به کناری نشسته اند!
فقط چند ساعتی تا شروع تجمع خانگی روسای تشکلهای کارگری مخابرات فرصت هست ,پیش از انکه خیلی دیر شود ،پیش از آن که کار از دست عقلای قوم خارج شود مدیر عامل شرکت مخابرات دست به کاری بزند که تاکنون نکرده است! دلجویی از مردان زخم خورده مخابراتی!
باید به مدیر عامل گفت: افرادی که نزد شما می آیند منطقی ترین افراد این قوم کارمند-کارگر بوده اند! اگر با اینان به نتیجه نرسید ، هیهات که بتوانید دیگر به سازش و خوشبختی بیندیشید!
دیگر خود دانند!آنچه لازم بود به قصد فربت گفتیم! دیگر همه قوم می دانند بر سر پلی ایستاده ایم که بسرعت فرو می ریزد ، اما اگر قرار است این پل ثباتی یابد باید همه بر روی آن احساس امنیت کنند نه فقط مالکان مخابرات و مدیران دولتی!
حرف آخر اینکه میدانم کار دیگران از نصیحت گذشته است! این حرفها را برای اندکی نوشتیم که خود را وقف نجات این کشتی کرده اند! وگرنه دیگر گوش شنوایی نمی بینم!
.
سردبیر
2 آبان 98
نظرات بسته شده است.