سردبیر سلام می کند-سلام بر آنان که به تفکر تعمق و تشکیلات نمره دادند.(تشکر از آنان که باید)

مخابرات ما- سلام میکنم خدمت همه شما دوستان گرامی.

خودتان می دانید تا امروز هرگز بدلیل مصالح شخصی از گفتن حقیقت پرهیز نکرده ام.هرگز بخاطر از دست دادن محبت شما, واقعیت را از شما پنهان نکرده ام.

این بار هم اجازه می خواهم برای ثبت در تاریخ شرکت مخابرات ایران حرفهایی با شما در میان بگذارم که ممکن است گروهی را برنجاند.اما من رنجیدن دوست را بر کتمان حقیقت ترجیح می دهم.

از روزی که مهندس صدری خبر تصویب رفاهیات 97 را بر اساس مصوبه سال 1389 در شیراز به اطلاع همه رساند تا این لحظه که عینا مصوبه هیئت مدیره در اختیار همه قرار گرفته است روزهای روشن و تاریکی سپری کرده ایم.

روزهایی که خورشید حقیقت در پس نفاق پنهان شده بود و روزهایی که این خورشید با تیزهوشی همکاران آشکارا می درخشید.

همین ابتدا بگویم که دوستان بازنشسته ام از حرفهای امروز من برکنار هستند.آنها هر چه کردند بر اساس منافع خودشان بوده است چرا که تصمیمی برای آنان گرفته نشده بود. هر چه همه ما می کنیم برای این است که در کنار درآمد سهامداران, ما نیز زندگی راحت تری داشته باشیم.اینجاست که از هیئت مدیره می خواهم بحث قانون را به کناری بگذارند و با  نگاه  مورد نظر ما به کارکنان شاغل و بازنشسته نگاه کنند.اطمینان دارم بزودی مشکل بازنشسته ها نیز حل خواهد شد و در کنار آنان می توانیم به فرداهای بهتر فکر کنیم.این شعار نیست از همین امشب  -زمان نوشتن این مطلب- خبرهای خوب یک به یک برای بازنشسته ها می رسدو از این حالت بیرون می آیند.

در آن ایام مهندس صدری چند روزی به 25 تیر یعنی  روز اعلام تجمع توسط شورای عالی تشکل های کارگری مخابرات ایران این خبر را رسانه ای کرد که رفاهیات شاغلان بر اساس مصوبه 89 در هیئت مدیره تصویب شده .

 خبرهایی که به بیرون داده شد نشان میداد که حرفهای مهندس صدری منطبق است بر  ضرایب رفاهیات  سال ۸۹ .

داستان از هیمنجا شروع شد.

باید بگویم که در طی این ماجرا و همه ماجراهای مخابرات, هرگز مخابرات ما, سردبیرش و کارکنان سایت  منفعل عمل نکرده اند و د رحاشیه نبوده اند.بلکه اساسا در متن ماجرا و موثر در اکثر رخدادها حضور داشته است لذا حرفهای ما بر اساس تجربه عینی است نه براساس یک خبر.

دوستان تشکل های کارگری در ابتدای امر بسیار نگران بودند.قطعا مصوبه هیئت مدیره تا امضا می شد و بیرون می آمد زمان می برد.اصلا شاید هم کسانی دلشان می خواست این مصوبه چند روز دیرتر بیاید تا تجمع برگزار شود.نگرانی دوستان ما در تشکل ها  در مورد متن مصوبات بود.

نگرانی دیگر آنها این بود که فردا ممکن است مصوبه متوقف شود. یا اصولا آنچه می خواهیم نباشد.

نگرانی گروه هیئت مدیره هم این بود که اگر فردا تیم شورای عالی تشکل ها علاوه بر اینها چیز دیگری بخواهد و به تعهداتش عمل نکند چه می شود؟

نگرانی های هر دو طرف قابل احترام بود و فقط یک دیدار می توانست تمام این نگرانی ها را رفع کند.پیشنهاد کردیم و مقدماتش را نیز فراهم کردیم.نمیدانم در این لحظه از اعضای شورای عالی تشکل ها به چه زبانی تشکر کنم. آنها در آن ۴۸ ساعت حساس و وحشتناک که ممکن بود همه چیز به هم بریزد سیاست هوشمندانه ای در پیش گرفتند.قبل از آن باید از مهندس صدری تشکر کنیم.مردی که تمام قالب های قبلی و اداری را شکست.تشکل ها را به رسمیت شناختٔ به کارکنان اهمیت داد و با تمام گرفتاری ها حاضر شد در جلسه مشترکی از طرف خودش و هیئت مدیره با تشکل ها شرکت کند.

به اصرار و هماهنگی ما جلسه تشکیل شد.

خوشبختانه تصورات من درست بود.در ساعت اولیه جلسه مشترک تشکل ها و مهندس صدری همه ذهنیت های قبلی رفت و جایش را هم فکری اعتماد متقابل و کمک به یکدیگر گرفت.

بعنوان سردبیر شما عرض میکنم در آن روزهای سخت و سرد یک باره آرامشی حاکم شد که انتظار نمی رفت.

باقی مانده بود مورد بازنشستگان که به تجمع انجامید اما با وجود تجمع نتیجه همان بود که قبل از تجمع بدست آمده بود.

بگذریم.

در طی این سالها آنقدر همکاران اذیت شده بودند که نمی توانستند باور کنند چنین مشکلی برای شاغلین حل شده است. لذا گروهی شروع کردند به ذکر همین نگرانی هایشان:

• از کجا معلوم که راست است؟
• – از کجا معلوم که اجرا شود؟
• از کجا معلوم که هیئت مدیره مصوبه را بهم نزند؟
•  از کجا معلوم که دقیقا همان رفاهیات ۸۹ باشد؟

من خودم به آنان حق می دادم اما وقتی نماینده های آنان بعنوان تشکل ها تا آن روز خوب عمل کرده بودند و همه چیز را پذیرفته بودند شایسته نبود ما پشت آنان را خالی کنیم  و ان قلتی بیاوریم و اعتماد به نفس آنان را بشکنیم. از آن گذشته در یک نقطه باید به طرف ها اعتماد می شد. نمیشد تا دیروز تشکل ها را قبول کنیم ولی امروز خلاف حرفشان رفتار کنیم.

وقتی آنان صحت عمل را تایید کرده بودند باید ما می پذیرفتیم.

مهمتر از همه هیئت مدیره هر وقت اراده می کرد یا در آینده اراده کند  می تواند حتی همین الان هم  مصوبه را متوقف کند! نمی تواند؟!

از طرف دیگر کارکنان هم  هر وقت می خواستند می توانستند دوباره تجمع راه بیندازند.یکی از دوستان می گفت برای انجام کاری همیشه فرصت هست.

دیگر اینکه بنظر شما سردبیر سایت مخابرات ما بدون اینکه از چیزی مطمئن شود آن را می پذیرد و بصورت عمومی اعلام می کند؟

ما و تشکل ها بارها گفتیم که اقایان! مصوبه درست است.اگر حرف دیگری دارید بزنید.

.

حرف دیگر همکاران در آن روزها این بود که :

چرا همین حالا با حقوق ۲۵ تیر  رفاهیات و معوقه اش را پرداخت نکردند؟

واقعا این یکی دیگر از آن حرفهاست که از آدم های پرتجربه مخابراتی بعید بود.این که ما همه بشدت به پول نیاز داریم حرفی نیست ولی مصوبه تا امضانشود تا اعتباراتش فراهم نشود تا … مگر قابل پرداخت است؟چطور انتظار دارید هنوز مصوبه در دبیرخانه هیئت مدیره شماره نخورده پولش پرداخت شود؟

ببینید! در کاهلی مخابرات ایران برای پرداختها هیچ تردیدی ندارم.اما هر چیزی حسابی دارد.شده بودیم عین آدم های بهانه گیر.

.

حرفهای دیگری هم بود مثل این که:

ما به گروه مدیران اعتماد نداریم پس باید تجمع برگزار کنیم! 

 

 این گروه می گفتند باید تجمع برقرار باشد تا ضرب شستی به مدیران نشان بدهیم.وگرنه آنها این مصوبه را اجرا نمی کنند

   مشکل این خواسته این بود که در روز تجمع اگر چهار نفر آدم معتمد و عاقل به میان تجمع می آمدند و از شما می پرسیدند برای چه تجمع کرده اید باید می گفتید “بخاطر عدم تصویب … “!

بعد وقتی مخابرات مصوبه را به آنها نشان میداد همه اعتبار شما از دست می رفت.

اما کسی به این مسائل فکر نمی کرد.

این دوستان واقعا عصبانی بودند حق هم داشتند واقعا در طی این سالها ….

.

اما حرف من این بود که قرار نیست تمام مطالبات ما را فقط مهندس صدری و دکتر صفری پاسخ بدهند! اینان در حد توان تا این لحظه تلاش کرده اند این را باید پذیرفت تشکر کرد و برای بقیه خواسته ها باز برنامه ریخت.

این گروه حرف های درستی هم داشتند.آنها می گفتند طرف ما مدیر عامل یا رئیس هیئت مدیره نیست بلکه مخابرات و خریداران آن است. ….

حرف زیاد است اما به هر حال وقتی همه حرفها قاطی می شد تشتت نتیجه می داد ولی ما می خواستیم شرایطی ایجاد شود که تشکل ها قدرت پیدا کنند.برای فردا و فرداهایی که به آن نیاز داریم.

مسئولان تشکل ها در آن روزها پس از صدری و صفری مظلوم ترین آدم ها بودند! هر کسی از هر طرفی می آمد از آنها انتقاد می کرد بدون اینکه بداند چه شده و چه دستاوردی داشته اند.

… اینک به هر حال به امروز رسیده ایم.

گذشته درسی شده برای فردا.

امروز که مصوبه هیئت مدیره بصورت امضا شده بیرون آمده است همه می بینند که کاملا اعداد و ارقامش مساوی است با مصوبه ۸۹. حالا می بینند که شرکت تصمیم به اجرایش دارد.

همین ماه  تصمیم بر این است که مبلغ رفاهیاتش نیز پرداخت شود.

حالا وقتی به گذشته نگاه می کنم باید صادقانه از جند نفر یا چند جایگاه بجای شما تشکر کنم.

قبل از آن – همینجا و همین حالا بگویم که نگرانی های من در مورد مصوبات هیئت مدیره تمام نشده است حرفهای من بسیار پیچیده تر از چیزهایی است که شما به آن اشاره کرده اید اما باشد برای موقعیتی بهتر.برای شرایطی منطقی تر.فعلا برای بدست آوردن رفاهیات در معبر یک حرکت تشکیلاتی باید بسیار خوشحال باشیم.فقط همین!

اما بروم سر تشکرات خودم.

ابتدا از شما عزیزان و اعضای سایت و گروههای مخابرات ما تشکر میکنم.از شما که صبورانه شرایط سایت و گروه های شبکه های اجتماعی مخابرات ما را تحمل کردید.من خودم میدانم شاید با برخی سیاست ها موافق نبوده اید ولی بخاطر اینکه حرف سردبیر بوده است کوتاه آمده اید.واقعا ممنونم.

از دوستانم در شورای عالی تشکل های کارگری بسیار ممنونم.لحظات سخت و پرتنشی را گذرانده اند.از جیب خودشان بارها بلیط هواپیما گرفته اند.از مرخصی خودشان برای سفر به مخابرات ایران استفاده کرده اند.با نامهربانی های روسایشان ساخته اند. و…. از همه مهمتر کاری را بصورت تشکیلاتی و تشکل کارگری جلو برده اند.

آنها اجازه ندادند اختلافات عقیده  موجب گسست در دیواره های تشکیلات شود.اینها از اصل رفاهیات مهمتر است.

.

آیا می توان تغییرات اخیر را دید و رد پای دو نففر از بزرگان را در آن ملاحظه نکرد؟

ایا اگر مهندس صدری پیشنهادات رفاهی و … را به هیئت مدیره نمی برد کسی به او اجبار میکرد؟ آیا دیگران که آمدند و رفتند ۸ سال مدیریت کردند ولی آب از آب تکان نخورد از طرف کسی توبیخ شدند؟

مرام و مردانگی دو نفر برایم بسیار مهم بود.

ابتدا مهندس صدری که تمام سختی ها را به جان خرید و به کارکنان اهمیت داد. می دانیم که او به سختی هیئت مدیره را راضی کرده است.همچنین سهامداران و … را!

در کنار او باید دکتر صفری را ببینیم.مردی در سایه که فقط آثار حضورش را می توانید ببینید.

روسای هیئت مدیره معمولا برای آنکه گربه شاخشان نزند از کنار سایه خودشان هم رد نمی شدند. اما دکتر صفری با تایید پیشنهادات مهندس صدری برای اولین بار فاصله بین هیئت مدیره و کارکنان را کم کرد.

البته ما با شناختی که از او داریم انتظاراتمان خیلی بیش از اینهاست.اما مخابرات و امکاناتش را نیز باید مد نظر قرار دهیم.

از دکتر صفری هم تشکر میکنم

می رویم سراغ اعضای هیئت مدیره.

نمایندگان دو طیف. دو تفکر و دو نگاه.من نمیدانم چگونه در یک نقطه به هم رسیدند اما آن را لطف خدا مدیریت دکتر صفری و دلسوزی خود آنان می دانم. آنان را شایسته تشکر و سپاس می دانم.

.

دیگرانی هم موثر بوده اند اما می ترسم از قلم بیندازم لذا به همین بسنده می کنم.

.

این کار در اینجا نه پایان یافته نه پایان راه است.بلکه آغاز راهی است که ممکن است به سعادت و سلامت مخابرات منتهی شود.اما خاطر نشان میکنم اگر برای نجات مخابرات تنها یک راه باقی مانده باشد فقط  و فقط از زمین توسعه تجهیزات و رضایت کارکنان می گذرد اما راه زیادی تا رضایت مردم و کارکنان داریم که باید بسرعت آن را طی کنیم.

بار دیگر از همه سپاسگزارم که برای تصویب و اجرای این مصوبه تلاش کردند.از همکارانم تشکر میکنم که مخابرات ما و دیدگاه هایش را تحمل کردند.

سردبیر آرزو می کند این مدیران را در روزهای بهتر ببیند.

۱۴ مرداد ۱۳۹۷

سردبیر مخابرات ما

علی آرشیان

9324300cookie-checkسردبیر سلام می کند-سلام بر آنان که به تفکر تعمق و تشکیلات نمره دادند.(تشکر از آنان که باید)no