مخابرات ما- نقل قول‌های زیادی درباره چگونگی به جود آمدن قشر کارمند وجود دارد؛ اما برآیند بیشتر آنها این است که با ظهور انقلاب صنعتی در اروپای پس از رنسانس و روند تخصص گرایی در مشاغل، کم کم قشری با نام کارمندان، از اجزای لاینفک ساختارهای اداری و صنعتی دنیای مدرن شدند؛ هرچند پیش از دوران مدرن، دیوان سالاری‌ها و ساختارهای حکومتی کارمندانی داشتند؛ اما این قشر نوپدید از نظر ماهوی با آنچه در گذشته وجود داشته، تفاوت دارد. از۱۵۰ سال پیش و با وزیدن نسیم مدرنیته به شرق، بخصوص ایران و تاسیس ساختارهای مدرن و بروکراتیک در کشورمان، کم کم کارمند و زندگی کارمندی نیز پای خود را به کشورمان باز کرد. با ظهور جامعه شناسی، کارمندی و کارمند بودن ربط مستقیمی به طبقه بندی‌های اجتماعی – اقتصادی پیدا کرد و آهسته آهسته دوگانه اجتماعی به نام کارمند – آزاد ظاهر شد. امروز اندکی بیش از ۱۵۰ سال از ظهور کارمندی در ایران می‌گذرد و چندی پیش روز جهانی کارمند بود. امروز کارمند بودن نه تنها یک بعد اقتصادی؛ بلکه ابعاد اجتماعی، فرهنگی زیادی پیدا کرده و یک سبک زندگی شده است. به همین مناسبت به ذکر چند نکته کوتاه پرداخته ایم. نکته‌هایی که به کار بستن آنها می‌تواند زندگی کارمندی ما را سامان بهتری بدهد.
سرتان به کارتان باشد
کارمندان خوب، سرشان را پایین می‌اندازند و به کار خودشان می‌رسند. در محل کار، توانایی‌های خود را نشان دهید و بر کاری که انجام آن را به عهده گرفته‌اید، تمرکز کنید. وقت خود را برای کار دیگران صرف نکنید و اجازه بدهید خودشان، کارشان را انجام دهند. به یاد داشته باشید که این موضوع با کمک کردن به دیگران تفاوت دارد.فقط بر کار خود تمرکز کنید و به دیگران کاری نداشته باشید.
بی دلیل درد دل نکنید
به راحتی برای هر کسی در محیط کار درد دل نکنید. چه لزومی دارد که همکاران از اتفاقات خانوادگی شما اطلاع داشته باشند. باید بین محیط کار و محیط خانوادگی تفکیک قائل شوید. برای هر کسی، در هر شرایطی و با هر کیفیتی درد دل نکنید و حد و حدود خود را در محل کار نگه دارید تا از مشکلات احتمالی ناشی از آن در امان باشید.
بدگویی نکنید
از شایعه پراکنی و بدگویی پشت سر سایر همکاران دست بر‌دارید. هر آنچه را که می‌شنوید، بدون توجه و تحقیق درباره صحت و درستی‌اش، آن را تکرار و پخش نکنید. درباره رفتار‌های به ظاهر مشکوک، قضاوت و پیش داوری نکنید.
غذاهای تند و بودار نخورید
از خوردن غذاهای تند و بودار بویژه در محیط کار بشدت بپرهیزید. غذاهای پرادویه، تند یا حاوی موادی چون سیر باعث می‌شوند بعد از خوردن غذا که با همکاران‌تان همکلام می‌شوید، آنها از شما فرار کنند.اگر سیاست روشنی برای رعایت نکات بهداشتی در محیط کار وجود داشته باشد، کارمندان موظف به رعایت آن خواهند بود و رعایت نکردن نظافت، به معنی تجاوز به حقوق دیگر کارمندان و نقض آشکار سیاست‌های بهداشتی محل کار محسوب می‌شود.
بلند حرف نزنید
در فضای بسته محیط کار بلند حرف نزنید. اصلا حرف زدن با صدای بلند در چنین محیطی صورت خوشی ندارد و باعث نگاه سرزنش آمیز دیگران می‌شود. به عنوان نمونه اگر می‌خواهید در مورد موضوعی با یکی از همکاران‌تان که در فاصله نسبتا دوری از شما قرار دارد، صحبت کنید، یا از تلفن استفاده کنید یا نزد او بروید و یا از پیامک استفاده کنید.
تمیز باشید
یکی از مهمترین نکاتی که معمولا مورد غفلت کارکنان یک اداره یا نهاد واقع می‌شود، تمیز نگه داشتن وسایل و ابزارهایی است که در اختیار دارند. هر روز وقتی کارتان تمام می‌شود، سعی کنید وسایل روی میز کارتان را مرتب سر جای خود بگذارید و کاغذهای باطله یا زباله‌های دیگر را توی سطل زباله بیندازید. مطمئن باشید، این کار، زیاد وقت شما را نمی‌گیرد.
به پوشش خود توجه کنید
قبل از هر چیز، لباس شما باید مناسب محیطی که در آن کار می‌کنید، باشد. از پوشیدن لباس‌های نامناسب با رنگ‌های جیغ اجتناب کنید. پوشیدن لباس‌های تنگ و کوتاه نه تنها شرایط کار را بر شما سخت خواهد کرد، بلکه تحمل فشار تنگی لباس برای ساعت‌های طولانی برای سلامت شما مضر است. لباس‌های فرم و یک شکل، بهترین نوع لباس برای محل کار است.
وقت شناس باشید
سعی کنید حتما به موقع در محل کار حضور داشته باشید. این موضوع از اهمیت زیادی برخوردار است. بهتر است ۱۰ تا ۱۵ دقیقه زودتر از آغاز ساعت کاری‌تان، در محل کار حاضر شوید؛ زیرا در این صورت زمان کافی برای آمادگی خواهید داشت. حتی می‌توانید در صورت نیاز به سر و وضع خودتان برسید و خود را مرتب کنید.بیشتر از ساعت کاری خود در محل کارتان نمانید؛ زیرا ممکن است این تصور در کارفرمای‌تان ایجاد شود که شما قادر به برنامه ریزی و مدیریت زمان خود نیستید.
تلفیق خرما با فرهنگ مردم
این روزها، روزهای خرماپزان است؛ روزهایی از نیمه دوم تابستان که دمای هوا در همه نقاط ایران بالاست و در مناطق جنوبی و گرم، بیش از آنچه تصور و تحملش را داشته باشید، گرم می‌شود. حال و هوایی که به درد ما انسان‌ها نمی‌خورد؛ اما خرمایی را که برای همه ما دوست داشتنی است، خوب عمل می‌آورد و می‌پزد. ایران با تولید سالانه حدود یک میلیون و ۱۰۰ هزار تن خرما، ٢٣درصد خرمای جهان را تولید می‌کند. به جز استان‌های جنوبی همانند خوزستان و هرمزگان، در خراسان جنوبی، کرمان و زاهدان هم محصول خرمای قابل توجهی با انواعی متفاوت و پرطرفدار به دست می‌آید. در این میان، برخی شهرها مثل بم در استان کرمان در تولید خرما معروف شده اند. انواع خرما با نام‌های استعمران، خضراوی، کبکاب، زاهدی، گنتار، برهی، خاصویی، دیری، شکر، حلاوی و … در جنوب ایران به دست می‌آید؛ اما هفت نوع اصلی خرمای صادراتی شامل مضافتی، استعمران، شاهانی، کبکاب، پیاروم و زاهدی است و خرمایی به نام «پیاروم» گران‌ترین خرمای صادراتی ایران به شمار می‌رود. ایران در صدر تولید کنندگان خرما در دنیاست و از این منظر باید به شرایط آب و هوایی ایران در مناطق مختلف بالید، اما در بسته‌بندی، بازاریابی و تولیدات جانبی از خرما همچنان بسیار ضعیف هستیم و موضوع راه و روش‌های صادراتی برای محصول همچنان موفق و راهگشا نبوده است. خرما در اقتصاد مردم جنوب ایران بسیار حیاتی و اثر گذار است و نمی‌توان این محصول کشاورزی را از زندگی مردم خونگرم شهرهای جنوبی حذف کرد. در چند سال اخیر که خشکسالی و گرد و غبار به مناطق جنوبی و غربی ایران فشار آورده، بسیاری از نخیلات تهدید به مرگ شده و یا تا امروز خشک شده‌اند و شاید شما هم در اطرافتان مواردی از خشک شدن نخل‌ها را دیده باشید. نخل، درختی متفاوت است که ویژگی‌های مشابهی با انسان دارد و به واسطه حرمتی که در میان مردم جنوب دارد، مرگ نخل انرژی منفی را به بار می‌آورد.
بسیاری از ما درباره خرما و انواع آن، نخل و ویژگی‌هایش و حتی مراسم و فرهنگی که خرما و نخل و برداشت خرما در میان مردم جنوب ایران دارد، اطلاعات کمی داریم. تمام قسمت‌های میوه خرما قابل خوردن و مصرف مجدد است و از بخش‌های مختلف ساقه و برگ‌های درخت نخل هم کشاورزان استفاده‌های کاربردی دارند. خرما، یکی از قدیمی‌ترین میوه‌های کشت شده از سوی انسان بوده که عموما در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری پرورش می‌یابد. این میوه برای درمان پوسیدگی دندان، درمان بیماری‌های اعصاب، خون سازی و مقابله با کمبود وزن، تقویت قلب و … مفید بوده و جزو میوه‌های توصیه شده از سوی ائمه اطهار است و به عنوان قوت غالب در بسیاری از مکتوبات تاریخی از آن یاد شده است؛ میوه‌ای که می‌توان روزه را با آن باز کرد و از گرسنگی و ضعف دور ماند. خرما هم همانند بسیاری از محصولات کشاورزی، در زندگی کشاورزان جایگاه و اهمیت بالایی دارد. بخشی از فرهنگ و شیوه‌های زندگی و زبان مردم هر منطقه‌ای حول محور محصول غالب آن منطقه شکل می‌گیرد. همانطور که شهرهای شمالی با برنج خو گرفته‌اند و برنج و شالی کاری جزئی از فرهنگ آنها شده، خرما هم در زندگی مردم جنوب، نقشی بی بدیل بازی می‌کند. روستاییان و کشاورزان معمولا برای برداشت محصول خود در زمان‌هایی مشخص، آداب و سننی را که عموما محوری اعتقادی دارد، اجرا می‌کنند تا برکت مال‌شان بیشتر شود و به نوعی از پروردگار شکرگزاری کرده باشند. این آداب و رسوم در هر منطقه متفاوت است و رنگ و بویی مربوط به آن منطقه دارد. به عنوان نمونه، چندی قبل در میناب استان هرمزگان، جشنواره‌ای به نام «مغ و مشتا» برگزار شد؛ جشنواره ای که از حالت محلی به مراسمی رسمی با حضور اقشار مختلف تبدیل شده است. در این مراسم مُشتاداری، مُغ‌بُری، کُنگ‌جوشی، شیره‌گیری، سِوِندبافی و … که هر کدام مربوط به بخشی از مراحل برداشت محصول و آماده کردن آن است، اجرا می‌شود. «مُشتا» محل جمع‌آوری، فرآوری، عمل‌آوری و نگهداری خرما تا قبل از مرحله فروش یا همان انبار است. بریدن خوشه‌های رسیده خرما از نخل را هم در گویش بومی «مُغ‌بُری» می‌نامند و یکی از روش‌های قدیمی عمل‌آوری محصول خرما بعد از مُغ‌بُری، کُنگ جوشی است که از جمله رسوم رایج و بجا مانده از گذشتگان و برگزاری آن همراه با نواختن ساز و دهل و خواندن نواهای محلی است.
به نظر می‌رسد، به منظور تحکیم شرایط اقتصادی کشاورزان و باغداران در مناطق جنوبی ایران و حمایت از این محصول صادراتی که جایگزینی هم ندارد، نیاز است برنامه‌ریزی‌های بیشتر و جدی تری را برای تولید، برداشت و صادرات خرما داشته باشیم. علاوه بر اینها باید از خودمان بپرسیم که چقدر از ادامه تولید این محصول وطنی حمایت می‌کنیم؟ و هر کدام از شرکت‌های خصوصی و دولتی فعال در مناطق جنوبی و همسایه با نخیلات، چقدر برای ادامه تولید، خرید محصول و یافتن بازاری مطمئن برای کشاورزان تلاش کرده‌اند؟
نظرات بسته شده است.