با ۳۳۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰ تومان چه کار می‌توان کرد؟

در این زمانه که چنان حق و باطل درهم آمیخته اند که چون آب گوارا و زهر ، تشخیص سخت شده و تعدادی بهلول دانا و نادان و بعضی از آنان و اینان فقط بصیرت تشخیص دارند ، مابقی حیرانند ، وگرنه الان اینجا گلستان بود و دوستم سعدی قراردادی در آن نغمه خوان
اما اکنون بیابانی شده که هر چه جلوتر میرویم جز وحشتمان نمی افزاید
دوست ، دوست ، دوست کیست!؟
حکایتی بگویم
دوستی! قراردادی نامه به وزیر جوان! داد که : ای دوست به فریاد دوستان قراردادی رس ، بنظرش این جوان پاک فطرت مانده و هنوز آلوده به بازیهای روزگار و رنگ و نقش و نگار نشده و هنوز دوست بود .
پس از چندی پاسخ آمد که شرکت خصوصی است و ما کلا هیچکاره ایم!
بله !!!!
ای دوست!!! اگر هیچکاره اید چطور به فریاد بازنشستگان رسیدید !؟ اگر هیچکاره اید؟ از روی ترحم بود یا ترس که قدم پیش گذاشته و با دوستتان موضوع را پیگیری کردید
پس هم کاره ای هستید و هم مربوط است شرکت مخابرات به وزارت ارتباطات
هم دولت سهام بسیار در شرکت دارد (قانون مجسم! هم نماینده دولت در شرکت است)
هم قانون شما و چند قسمت دولت و غیر دولت را ناظر شرکت دولتی خصوصی کرده قرار داده است
اما متاسفانه چون عدالت و حق ناپدید گردیده و روند چیز دیگریست ، اینچنین شده است ، جوان میگوید به من مربوط نیست! ، پیر می گوید به تو مربوط نیست!
فقط موقع خواستن بالا نشینان از پایینیها ،همه هم قدمند ،خواستن همه چیز ، از اندیشه و جان و توان بدن و کار و زحمت و….و کوچکترین قانون در اینجا باید رعایت شود! بدون فوت وقت!
اما از اینطرف اگر و آنهم بخاطر عدم رعایت و ظلم بالانشینی ، شما خواسته عدالت و رسیدگی داشته باشید !
۱. آقا ، خانم ، برو سرتو بینداز پایین ، کارتو بکن ، مگر وضع کار را نمی بینی!
دوست محترم ، استدلال این دوستان عزیز!!! را خوب توجه کن ، به قولی قشنگ سیر کن ، خودت متوجه میشوی
۲. به ما مربوط نیست! ، بی نتیجه است! ، نهایتا! دیوان بروید ، آنهم به شما حکم نمیدهد! ، چون حقی ندارید!
۳ …….
.
.
.
K………..اخراج ، بی پولی ، بی آبرویی ، مرگ
پایان حکایت
پس آنانکه خود را دوست و ملوس می نمایانند ، وقتیستکه کسی وظیفه و مخصوصا عدالت! نخواهد ، که اگر بخواهد ، ذات و نیت درونها را چنان نشانش میدهند ، که نعوذبالله به خدا هم شک کند!
خیلی راحت اینطور بسیاری را به انحراف برده اند!
از خدا هم جدا کرده اند!
اگر عقل و انصاف و واقعا ایمان به خدا داشتند این دوستان! ، از نتیجه اعمالشان نزد خداوند عادل ، وحشت کرده و به اظطراب مدام می افتادند .
اما ادعا و ایمان ، دوچیزند که معانی واقعیشان متفاوت است!

القصه ، سخن زیاد است ، چون درد و رنج مثل کوه این سرزمین را گرفته است
و عمیقترین درد و رنج ، بی توجهی مسئولین به عدالت است
حتی به جسد بیجان عدالت ، یعنی قانون ، هم بطور صحیح !عمل نمیشود.

اما سعدی فرمود:
دوست مشمار آن که در نعمت زند
لاف یاری و برادر خواندگی

دوست آن دانم که گیرد دست دوست
در پریشان حالی و درماندگی

از دوستی! اینهمه وزیییر و وکیییل و مسیییول ، نادان شدم!!!!!