شما در مورد مظلومیت تلفن ثابت نوشته اید-جملات احساسی من عین واقعیت است!

مسئولیت و مسئولیت پذیری حلقه گمشده مخابرات؟
مسئولیت یعنی اتخاذ تصمیم گیری مناسب و مؤثر که منجر به کسب موفقیت گردد.مدیران بایستی بگونه ای رفتار و تلاش کنند تا حس مسئولیت پذیری، منجر به کسب موفقیت برای کارکنان مسئولیت پذیر باشد و آن را تضمین کنند.
مسئولینی که سایرین را مسبب مشکلات می دانند متزلزل اند، فراموش کارند و بازیچه دیگران قرار می گیرند و از سایرین می خواهند که به جای ایشان تصمیم بگیرند. آنان برای کارکنان خویش الگوی بی مسئولیتی محسوب می شوند و نمی توان مسئولیت را به کارکنانی که مدیرانشان غیرمسئولانه عمل می کنند، آموخت.
یکی از نکات مهم تأثیرگذاردر مسئولیت پذیری و پیشرفت فعالیتها، پذیرش خواسته ها و تحقق نیازهای معقول کارکنان است. کارکنان تا زمانی که به حقوق اولیه و وعده هایی که قولش را به آنها داده اند نرسند به خشنودی درونی و رضایت شغلی دست نمی یابند و این مهم در مسئولیت پذیر بودن آنان تأثیر بسیاری دارد.رفتار مسئولانه می تواند قابلیتهای کارکنان، علی الخصوص جوانان را برای انجام فعالیتها و تصمیم گیری های مؤثر تغییر دهد. کارکنان با مشاهده طرز رفتار مدیران، مسئولیت پذیری را فرا می گیرند. چنانچه مسئولین در قبال آنها احساس مسئولیت کنند و روش آزادانه، صادقانه و صریح حکم فرما باشد، جوانان بسیار آسان تر و با تعهد بیشتر عهده دار مسئولیت ها می شوند. آنها وقتی که مشاهده کنند مدیران تعارض ها را به شیوه ای مسالمت آمیز حل می کنند، همان رفتار را الگوی خویش قرار می دهند.
اگر رفتارهای مدیران قاطع، صریح و شایسته باشد و به وعده های خویش وفا نمایند کارکنان پیوسته برحسب نتایج رفتار آنان، عکس العمل نشان می دهند و معتقد خواهند شد که مسئولیت پذیر بودن فضیلت محسوب می شود.مسئولیت پذیر بودن یک معادله دوطرفه است و طرفین معادله (مدیران و کارکنان) نسبت به هم وظایف و حقوق مستقیمی دارند. در صورت عدم رفع نیازها و رسیدگی به حقوق اولیه تحقق خواسته های طرفین ناممکن است و دراثربخشی و بازخورد فعالیتها و وظایف کاری نیز تاثیرگذار است. تا زمانیکه مدیران با رفتار غیرمسئولانه عمل کنند و نسبت به خواسته های منطقی کارکنان بی تفاوت باشند امکان پیشرفت و تعالی وجود ندارد.
وقتی نیروی انسانی را رها کنید و به فکر مشکلاتش نباشید قطعاً اعتماد، تعهد و مسئولیت پذیری آنان را از دست می دهید و با این کارانگیزه و تعلق سازمانی آنان را نشانه رفته اید که نتیجه آن بی تفاوتی نیروی انسانی به منافع و آینده مخابرات است.حال زمان تصمیم گیری مدیران و هیئت مدیره شرکت مخابرات ایران در مورد خواسته های معقول کارکنان (اجرای طرح طبقه بندی کارکنان شرکتی، قرارداد دائم کارکنان قراردادی، طرح بازنشستگی و …) و برنامه ریزی صحیح و کمک به رفع موانع و محدودیت ها است که به آن جامه عمل بپوشاند و این کشتی به گل نشسته را نجات دهند.
“” آری حلقه گمشده مخابرات مسئولیت و مسئولیت پذیری است “”