ویژه «خدمات اول مخابرات»

نمیدونم پیامام میان یا نه به هر حال دلم خنک شد درد دلم خنک شد

دل نه اجبار ميفهمد نه نصيحت…;آنکه لايق دوست داشتن اس-ت را دوست مى دارد…

اومد پيشم حالش خيلي عجيب بود فهميدم با بقيه وقتا فرق ميکنه

گفت: رفيق يه سوال دارم که خيلي جوابش برام مهمه

گفتم: چشم اگه جوابشو بدونم خوشحال ميشم بتونم کمکت کنم

گفت: من رفتني ام!

گفتم: يعني چي؟

گفت: دارم ميميرم

گفتم: دکتر رفتي، خارج از کشور؟

گفت: نه همه دکترا اتفاق نظر دارن، گفتن خارج هم کاري نميشه کرد.

گفتم: خدا کريمه، انشالله که بهت سلامتي ميده

با تعجب نگاه کرد و گفت: اگه من بميرم يعني خدا کريم نيست؟

فهميدم آدم فهميده ايه و نميشه کلاه سرش گذاشت

و الکي اميدوارش کرد

گفتم: راست ميگي، حالا سوالت چيه؟

گفت: من از وقتي فهميدم دارم ميميرم خيلي ناراحت شدم

از خونه بيرون نميومدم

کارم شده بود تو اتاق موندن و غصه خوردن

تا اينکه يه روز به خودم گفتم تا کي منتظر مرگ باشم

خلاصه يه روز صبح از خونه زدم بيرون مثل همه شروع به کار کردم

اما با مردم فرق داشتم، چون من قرار بود برم و

انگار اين حال منو کسي نداشت

خيلي مهربون شدم، ديگه رفتاراي غلط مردم خيلي اذيتم نميکرد

با خودم ميگفتم بذار دلشون خوش باشه که سر من کلاه گذاشتن

آخه من رفتني ام و اونا انگار موندني

سرتونو درد نيارم من کار ميکردم اما حرص نداشتم

بين مردم بودم اما بهشون ظلم نميکردم و دوستشون داشتم

ماشين عروس که ميديم از ته دل شاد ميشدم و دعا ميکردم

گدا که ميديدم از ته دل غصه ميخوردم و

بدون اينکه حساب کتاب کنم بهشون کمک ميکردم

مثل پير مردا براي همه جوونا آرزوي خوشبختي ميکردم

الغرض اينکه اين ماجرا منو آدم خوبي کرد و مهربون شدم

حالا سوالم اينه که من به خاطر مرگ خوب شدم

و آيا خدا اين خوب شدن منو قبول ميکنه؟

گفتم: بله، اونجور که ميدونم و به نظرم ميرسه

آدما تا دم رفتن و مرگ خوب شدنشون واسه خدا عزيز و مهمه

آرام آرام خدا حافظي کرد و تشکر، وقتي داشت

ميرفت گفتم: راستي نگفتي چقدر وقت داري؟

گفت: معلوم نيست بين يک روز تا چند هزار روز!!!

يه چرتکه انداختم ديدم منم تقريبا همين قدر

وقت دارم. با تعجب گفتم: مگه بيماريت چيه؟

گفت: بيمار نيستم!

گفتم: پس چي؟

گفت: فهميدم بالاخره يک روز مردني هستم، رفتم

دکتر گفتم ميتونيد کاري کنيد که

اصلا نميرم گفتن نه. پرسيدم خارج چي؟ و باز جواب دادند نه!

خلاصه دوست عزيز ما رفتني هستيم, وقتش فرقي داره که کي باشه؟

باز خنديد و رفت و دل منو با خودش برد….

اگر اين پيام را دريافت کردي بدون که خدا تو رو خيلي دوست داشته

که امروز اين زنگ خطر رو برات بصدا در آورده

پس …

تو هم براي عزيزانت بفرست و زنجيره مهرباني را ادامه بده

براي اونايي که يادشون رفته که يک روز رفتني هستند …

شايد حرص مي زنند و ديگران را مي آزارند …

دوستان من هم رفتني ام مرا ببخشيد از صميم قلب ..حلالم کنيد
میدونی رابطه دوتا چشم چه جوریه ؟! باهم پلک میزنن ، باهم حرکت میکنن ، باهم گریه میکنن ، باهم می بینن وباهم میخوابن گرچه هرگز همدیگرونمی بینن . دوستی هم همین جوریه ، زندگی بدون دوستی جهنمه . والسلام

سلام .
این دوره زمونه هر کی به فکر خودشه!
کارگزار سنگ خودشو به سینه میزنه کارمندا هم همینطور برین خدا رو شکر کنین که بالاخره ماه به ماه حقوقتونو میگیرین دیر یا زود داره ولی سوخت و سوز نداره چند روز منتظر میمونین ؟ مثل ما کارگرای سیمبان که چند ماه؟ به نظرتون چند ماه؟ 1ماه 3ماه ..5ماه؟
نه….حتی بیشتر از این … همکارای گلستانی خودشون اگه کامنت رو بخونن میدونن . باز هم امیدمون به خداست بالاخره الان روز خوش اینهاست .

سلام
22 مهر تتمه حقوق شهریور خراسن رضوی پرداخت شدو حقوق مهرماه رفت تا 30 آبان اونم نصفش تازه.خدایا شکرت اگه خودشون هم اینجوری حقوق بگیرن صداشون درنمیاد .(منظور مدیرعامل)

سلام سردبیر جان.امروز 50درصد حقوق شهریور رو ریختند.بازم تیکه پاره ونصفه! بچه ها بجای خوشحال بودن همه ناراحتند که این صدقه سر اقایون رو چطور خرج کنند! با چشمای گرد ومات ومبهوت موندند به کجاش دست بزنند تا اب نره! یک ماه جوش زدند که حقوق ندادند حالا جوش میزنند این تیکه پاره رو چیکار کنند! بچه ها یک پا تئوریسین وبرنامه نویس زندگی شدند در شرایط سخت وریاضت گونه ودست اساتید فن رو از پشت بستند! اما سر دبیر همه فهمیدند که اقایان خوب شرایط را رصد میکنند.بله موعد واریز حقوق رسمی ها نزدیکه واین چندر غاز رو دادند که فردا بچه ها نگن چطور پول وحقوق برای رسمی ها هست اونم تو موعد مقرر وبرای بقیه نیست!

سلام خجالت آور بعد از این همه برو بیا چهارصدتومن آخه پولیه که واریز کردن این چهارصدهزارتومن پول یک روز هیات مدیره ای که بازنشسته شده اما هرروز که مخابرات می یاد سیصدوپنجاه هزارتومن پرداخت می کنن، بعد می فرمایند چرا مدیرعامل توحساب و کتاب کلی مبلغ کم آورده تا به کی ظلم