ارتباطی فراگیر! درگاههای اطلاعاتی برای رسیدن به ارتباطی فراگیر و دو سویه ایجاد شد.

امام حسن عليه السلام : إنَّ النّاسَ عَبيدُ الْمالِ، وَالدّينُ لَعِبُ عَلي ألْسِنَتِهِمْ، يُحيطوُنَهُ مادَرَتْ بِهِ مَعايِشُهُمْ، فَإذا مُحِّصُوا لِلاْبْتِلاءِ قَلَّ الدَّيّانُونَ .
فرمود: همانا مردم اسير و بنده دنيا و اموال آن هستند، و دين را وسيله رسيدن به أهداف خود قرار داده اند و به هر نوعي که زندگي آن ها تأمين شود حرکت مي کنند. بنابر اين هنگامي که در بوته آزمايش در آيند، دين داران اندک خواهند شد.
[احقاق الحق ج۱۱ ص ۲۳۴]

جناب صدری!

قبل از انقلاب و روستاها هنوز یادم است

ارباب و رعیتی.

ارباب قانون بود ، ارباب حکم میکرد و ارباب اجرا میکرد

ارباب اختیار نان و آبرو و جان روستاییان را داشت

ارباب خدای روستا بود

انقلاب شد تا نظام ارباب رعیتی از بین برود

عدالت برقرار شود و بهره کشی و برده داری انسانها نباشد

اما جنابعالی و سهامدار عمده عدم تبعیت از قانون کشور و خود قانون بودن و ظلم و حق کشی کارگران را چنان نشان دادید که در گذشته نبود

بر شاخه نشسته و بن میبرید
وعده خداوند صدیق است که ظلم پایدار نخواهد ماند

سلام
ارتباط فراگير راهبرد نانوشته مخابرات دولتي بود. كما اينكه هم اكنون شركت هاي برق و گاز و آب نيز بصورت فراگير و ملي به همه هم ميهنان ايراني خدمات عام و با تعرفه يكسان مي دهند.
ارتباط فراگير ترجمه Universal Connection و در حالت عام تر Universal Services مي باشد. در مخابرات دولتي لفظي به نام USO داريم كه مخفف Universal Services Obligation مي باشد و معناي آن اين است كه دولت ها موظف و مجبور هستند كه خدمات اجباري عمومي بدهند چرا كه از لحاظ مجامع عمومي حقوق بشر برخي حقوق ارتباطي مثل ارتباط تلفن مردم كشورها و اتصال آنها به اينترنت و يا داشتن دفاتر ارتباطي در روستاها از وظايف دولت ها مي باشد و حتي پروژه هاي انسان دوستانه زيادي در دنيا براي پر كردن شكاف هاي ارتباطي بين كشورهاي فقير و غني تعريف مي شود كه اگر دوستان همكار يادشان باشد، راه اندازي دفاتر ICT روستايي در كشور از چنين كمك هايي از طرف سازمان ملل استارت خورد.
خلاصه اينكه تفاوت بين شركت مخابرات دولتي با شركت مخابرات خصوصي اين است كه مبناي كار شركت مخابرات خصوصي سودآوري براي سهامداران مي باشد و مبتني بر اين منطق، بازار آن ها بخشبندي مي شود و در هر بازار بر اساس نيازهاي ان بازار سرويس با ويژگيهاي خاص آن بازار ارايه مي شود. پس سرويس ارتباطي در يك شركت مخابرات خصوصي لزوما بصورت فراگير نخواهد بود و اگر دولت بخواهد عدالت ارتباطي (ارتباط فراگير) را بر اساس سياست هاي انسان دوستانه اش ارايه نمايد بايد USO بپردازد يعني به شركت هاي ارتباطي سوبسيد دهد.
حالا پس از اين همه فرآيند خصوصي سازي، مخابرات ايران و آقاي مهندس صدري يادشان افتاده است كه سرويس فراگير بدهند و اين در حالي است كه چنين سياستي با شركت مخابرات ايران خصوصي شده سنخيت ندارد.