مخابرات ما – در بسیاری از موارد بویژه در مورد ارتباطات و مراکز تلفن ثابت در مسیر سیل حرفهای بسیاری برای زدن داریم.حرفهایی که شاید عده ای را ناراحت کند اما تصمیم گرفتیم این حرفها را به فرصتی دیگر موکول کنیم.
دلیل آن نیز این است که نمی خواهیم به پایین آمدن ضریب امید در جامعه کم کنیم.فعلا همه تلاش مسئولان کاهش خسارتهای جانی است که البته قابل درک است ما نیز نمی خواهیم به بحران روحی با انتقادات خودمان دامن بزنیم
اما این دلیل نمی شود ستاد مدیریت بحران در مخابرات ایران برای پیشگیری هزینه نکند و برنامه نداشته باشد.ما هنوز هم معتقدیم با اندکی هزینه می توان مراکز تلفن ثابت را از غرق شدن در آب نجات داد اما بیان این امر و راضی کردن مخابرات ایران به این هدف مستلزم بیان شواهدی است که ما را به سمت انتقاد هدایت می کند.
راه چاره چیست؟
فقط یک راه باقی می ماند.ستاد مدیریت بحران مخابرات لیست کلیه مدیرانی را از دیتابیس خود بیرون بکشد که در موقعیت های بحرانی مدیریت کرده اند.در بحرانهایی مانند سیل و زلزله.
این مدیران الان نباید در استان خود بمانند بلکه باید سریعا به ستاد مدیریت بحران اضافه شوند.
پس از آن نیز برنامه ای گام به گام برای حفظ تجهیزات مشخص شود.ضمن اینکه تمام تجهیزات پیش از بروز بحران به منطقه فرستاده شود چرا که پس از حادثه تمامی مسیرهای زمینی بسته می شوند و عملا امکان ارسال تجهیزات از ما گرفته می شود.درست مثل پلدختر.
مطالب انتقادی زیادی از سوی نویسندگان سایت نوشته شده است که بنا به رفتار عمومی جامعه دولتی فعلا انتشارش را به مصلحت جامعه نمیدانیم اما مدیران باید این مهم را در نظر بگیرند که مدتی بعد همه مردم, در ارامش به او و فعالیتهایش در دل بحران نمره می دهند. چه بسا سختگیرانه چنین کنند.
پس لطفا ستاد بحران را گسترده تر کنید و برای پیشگیری نیز اقدامات وسیعتری انجام دهید.
مهمتر از همه باید رسانه ها را با خود همگام کنند.بدون رسانه ها کاری از پیش نمی برند.
از ما گفتن بر حسب وظیفه. باقی بعهده آنان است.
الان بحرانِ مدیریت داریم
با سلام خدمت جناب سر دبیر.. اگر امکانش هست لطفا پیگیری بفرمایید که هدیه نوروزی که اقای صدری مثل همه وعده های عمل نشده وعده داده بودن که حداکثر تا هفده هم واریز میگردد چطور شده است؟
پایین نیاوردن ضریب امید مردم به چه قیمتی ، ابقاء شدن ناشی های قبلی ، مهندسی که طرحش سالی باشد مدرکش برای در بشکه سرکه هم نمی خورد ، پلی فلزی قبل از پل های سد کارون ۳ بنام شالو حدود ۹۰ سال پیش توسط مهندسی هلندی جهت عبور عشایر و احشامشان احداث شد این پل مالرو طراحی اش طوری بود که بعد از ۵۰ سال با کمی تغییرات بلدوزر ازش عبور کرد اما متاسفانه در طراحی های …………..کشور ما طرح زمستان در تابستان و بالعکس بدر نمی خورند و باید ۵۰ در صد تغییر داد
سلام
نظر من درست مثل نظر شماست
اما چه کنیم؟
چه کنیم که دنیا دست ما داده نشده وگرنه حتی اگر خودم مقصر بودم یا هر کی مقصر بود مینداختمش توی آب زیر همون پلی که ساخته و خراب شده
زندگی هزاران نفر از بین رفته ….
ولی چه کنیم که فردا باز کاسه کوزه ها سر ما منتقدین شکسته میشه
میگن شما (یعنی منتقدین) روحیه عمومی رو پایین آوردین پل خراب شد!
دیوار ما کوتاهتر از بقیه است