نوشته سردبیری- راهی برای دیده شدن .

مخابرات ما (سردبیر) – از چند روز گذشته که حسابهای مخابرات چند شهرستان توسط اداره کار و بر مبنای شکایت کارگزاران بسته شده  این تفکر در بین دیگر مخابراتی ها رشد کرده است که باید دیده شویم و برای دیده شدن باید کاری بکنیم.بویژه نیروهای شرکتی افسرده از بی توجهی مدیران و متولیان، به رفتارهای پرتنش علاقمند شده اند.

پس از تجمع بازنشستگان مخابراتی  که منجر به گرفتن امتیازاتی شد  در شاغلین این دیدگاه رشد کرده است که باید دیده شوند و برای دیده شدن انگار باید دست به کار دیگری بزنند.

انجمن صنفی تبریز که دوشنبه گذشته دست به برگزاری  تجمعی زده است به نماینده مخابرات ما می گوید ما باید دیده شویم برای دیدن شدن باید کاری دیگر کرد. اگر لازم باشد تجمع می کنیم.پیوسته و پشت سر هم.

بازنشستگان ۹۷ برای گرفتن پاداش انتهای خدمت به دشواری افتاده اند.گروه زیادی از آنان پاداش خود را گرفته  تعدادی هم مانده اند.اعتراضات آرام آنان به پاسخ  رسید! اما هنوز تعدادی از آنها مانده اند.اینها نیز فکر می کنند برای دیده شدن باید کاری کرد! چه کاری؟

چه کسانی دیده نشده اند؟

در پیشانی مخابرات کشور نیروهای شرکتی باید تعیین تکلیف شوند و برای برقراری امتیازی که چند سالی است همه آن را پذیرفته اند باید به آنها اهمیت داده شود .

بازنشستگان ۹۷ هر چند اندکی مانده اند اما هنوز در افکار عمومی پاداش خود را نگرفته اند.تا دریافت کنندگان کامل نشوند التهاب ،هیجان و تجمع آنان ادامه دارد.

شاغلین و بازنشستگان پیش از خصوصی سازی مطالباتی دارند که بطور کامل از یاد رفته اند.البته پس از خصوصی سازی هم همین شاغلین و بازنشستگان  معتقدند مالک مخابرات به تعهداتش عمل نکرده است.حالا باید دیده شوند. باید دیده شوند.توسط سهامداران اعظم و سودهای پایان سال!

نیروهای قراردادی که دیگر تمامی انگیزه های خود را از دست داده اند باید دیده شوند.

و …… اگر کسی از قلم افتاده عذرخواهی می کنم …

راهی برای دیده شدن! تجمع چاره کار است؟ اعتراض به وزیر چطور؟

آنچه در این لحظه از مطالبه ومطالبه گری مهمتر است دیده شدن است. همه این افراد که نزدیک به ۷۰-۸۰ هزار نفر هستند می خواهند دیده شوند و مطالبه شان مطرح گردد.

برای دیده شدن چه باید کرد؟ برای شنیده شدن چه باید کرد؟

یک سوال از مدیران ارشد و مالکان و صاحبان مخابرات می پرسم:

این گروه عظیم وقتی به تجربه کارگزاران نگاه می کنند چه راهی را برای دیده شدن انتخاب می کنند؟

چه راهی برای دیده شدن مانده است غیر از تنش و اعتراض و تجمع و …..!

قبل از اینکه مطالبه گران به راهی غیرمتعارف فکر کنند مدیران باید راه حل را روی میز بگذارند.

راه حل چیست؟

راه حل ها بسیار ساده است.پرداختن به شرکتی ها و اجرای طرح کارشناسی مگر چقدر دشوار است؟

پرداختن به مطالبات شاغلین و گرفتن حق آنان از دولت -از جمله  تبدیل بیمه ها- مگر چقدر کار دارد؟

بحث رفاهیات توسط مهندس صدری از پایه حل شد مگر سالانه برنامه مند کردنش چقدر کار دارد؟

رفاهیات بازنشستگان و شاغلین که جزو مطالبات مانده  است اگر در روزش داده می شد سنگین نبود! اما تاوانش را باید این قشر ضعیف بدهند؟ از سهامداران سوال  می پرسم تقسیط این مطالبات چقدر کار دارد؟

پاداش بازنشستگان ۹۷ -همین تعداد کم باقیمانده به گفته مخابرات مگر چقدر کار دارد؟ ۳۰۰۰ نفرپاداش خود را گرفته اند آیاپرداخت مابقی دشوار است؟

بحث قراردادی ها که دیگر  به بزرگترین هنر شرکت مخابرات تبدیل شده است. گره آن را گشودن چقدر کار دارد؟

اجرای طرح های اصلاحی از جمله تغییر مدیران و بکار گرفتن افراد جدید مگر چقدر کار دارد؟

باور کنید تمام مطالبه گران مخابرات از صنف مخابرات و دلسوز آن هستند .باید از مشارکت خود آنان استفاده کرد.باید نمایندگان آنان را جزو تیم پیگیری گذاشت تا با وزارت ارتباطات وزارت اقتصاد و دارائی و …. در تماس باشند و حقوق مرده را بازیابی کنند.

همین شرکتی ها خودشان یک تیم درست کنند و اطلاعات سطح کشور را جمع آوری نمایند.مگر نمی شود؟ خودشان تصمیم بگیرند و بر اساس هزینه ها و درآمد مخابرات به حل مشکل بپردازند.

هیچکسی نمی خواهد مخابرات بمیرد.چون زندگی همه به مخابرات وابسته است اما صاحبان مخابرات کاری می کنند که امروز شاغلین و بازنشستگان و شرکتی ها و قراردادی ها به مرگ آن راضی ترند .به آوارگی خود راضی ترند چرا که هر روز سوهانی بر روح آنان کشیده می شود.

آیا از بین تصمیم گیران قدرتمند شرکت مخابرات و صاحبان سهامش ، یک جوانمرد پیدا نمی شود که حرف های مرا بفهمد  و قدرت تغییر شرایط را داشته باشد؟

آیا از بین سهامداران دولتی و غیر دولتی یک نفر دلاور پیدا نمی شود که حداکثر از سود یک ساله این گاو شیرده بگذرد و قشر عظیمی را شادمان به کار بازگرداند؟

حرف آخر!

جوانمردی و دلاوری فقط در لشکر عاشورا قایل تحسین است؟

حمایت از مظلوم فقط در داستان عاشورا ارزش دارد؟

آیا اشک بر مظلوم و تلاش برای احقاق حق – حداقل تلاش برای زندگی بهتر- فقط در حادثه عاشورا ثواب دارد؟

کاسب ها همیشه کم هزینه ترین راه را انتخاب می کنند اما انجا که  باید از پول و آبرو گذشت کمتر کسی را در میدان می بینیم!