انواع کابل‌های فیبر نوری – قسمت اول

در مقاله زیر ساختار کابل فیبر نوری خاکی را بررسی می‌کنیم.

مشخصه بارز این نوع کابل دارا بودن دو لایه روکش به طور معمول پلی اتیلنی و نوار جاذب رطوبت می‌باشد. کابل‌های قدیمی خاکی به جای نوار جاذب رطوبت از ژله استفاده میکرد، این نوع کابل به کابل خاکی ژله‌ای معروف بود. استفاده از نوار جاذب رطوبت به جای ژله مقرون به صرفه می‌باشد.

ساختار کابل خاکی (OBUC)

۱- Central Strength member: لایه مقاوم مرکزی دارای جنس غیرفلزی که دارای الیاف فیبری رزین شده می‌باشد که به ‎ (Fiber reinforced plastic) FRP‏ مشهور است. مدول یانگ (young modulus) این ماده، ۵۰۰۰۰ N/mm۲m می‌باشد که باعث استحکام کابل فیبر نوری می‌شود.

۲- Water Swellable Yarn: دو نخ جاذب رطوبت و آب به صورت هلالی دور FRP تنیده می‌شود تا مانع ورود آب و رطوبت به داخل کابل شود هر گرم از نخ باید بیشتر از ۳۵ ml آب و رطوبت جذب کند.

۳ – Loose tube: مواد تشکیل دهنده لوزتیوب ‎ (Polybuthylen tereftalat) PBT‏ می‌باشد لوزتیوب به حالت SZ دور FRP استرند می‌شود. تار فیبر نوری به شدت شکننده می‌باشد برای جلوگیری از قطع شدن فیبر در داخل لوزتیوب همراه با ژل سرد استرند می‌شود. طبق استاندارد مخابرات ایران ابعاد لوزتیوب به صورتی باید باشد که قطر داخلی آن ۶۵% قطر خارجی آن باشد که در این صورت حداقل ضخامت تعریف شده برای لوزتیوب ۰٫۴ mm می‌باشد.

۴ – Thixotropic Jelly: معروف به ژله سرد می‌باشد برای جلوگیری از نفوذ آب و رطوبت به داخل لوزتیوب برای محافظت از تار فیبر نوری استفاده می‌شود. رطوبت به مرور زمان باعث از بین رفتن کابل می‌باشد. این ژله به هیچ وجه سمی نمی‌باشد.

۵ – Water Swellabale Tape: یک لایه نوار جذب رطوبت آب با مقدار کمی Overlap روی لوزتیوب برای جلوگیری از ورود آب و رطوبت به داخل کابل فیبر نوری استفاده می‌شود؛ که شامل مواد زیر می‌باشد:
-Polyester non-woven fabric
-پودر محلول در آب Water Soluble Powder
-ضد جویدگی Corrosion inhibitor۶ – Ripcords دو ریپ کورد در دو نقطه مخالف کابل زیر ژاکت اول و دو ریپ کورد زیر ژاکت دوم برای راحت لخت شدن کابل گذاشته می‌شود و معمولا جنس ریپ کورد ابریشم می‌باشد.

۷ – First Jacket: روکش اول یک لایه پلی اتیلن اکثراً LDPE به ضخامت نامی ۱٫۵ mm توسط دستگاه Extruder روی نوار جاذب رطوبت روکش می‌شود. دارا بودن دو لایه روکش به این علت می‌باشد که عموماً در شبکه‌های زیرساخت و بین شهری جهت مسافت‌های طولانی مورد استفاده قرار می‌گیرد و مستقیماً داخل خاک دفن می‌گردد دارای مقاومت بیشتری در برابر عوامل طبیعی مانند سیل و زلزله باشد.

۸ – Armoring: نوار استیل کرکره‌ای (Corrugated Steel) که جنس کوپلیمری دارد یا دو طرف آن دارای روکش قلع می‌باشد. زره باعث افزایش مقاومت کابل در برابر ضربه‌ها میشود. زره کابل از حمله موجودات موذی جونده مانند موش جلوگیری می‌کند. این طبق استاندارد مخابرات ایران ضخامت نامی لایه Armoring بدون کوپلیمر ۰٫۱۵ mm و با کوپلیمر ۰٫۳۸ mm می‌باشد.

۹ – Outer Jacket: جنس روکش بیرونی اکثراً Polyethylene از نوع HDPE می‌باشد. ضخامت نامی روکش بیرونی ۲ mm می‌باشد. این لایه خارجی‌ترین لایه می‌باشد و محافظت اصلی از کابل به عهده این کابل می‌باشد. در بعضی موارد خاص برای کابل‌های نظامی به جای پلی اتیلن از ترموپلاست‌ها استفاده می‌شود.

***