گفتگوی کامنتی میان عضو سایت و سردبیر مخابرات ما.

سردبیر جان سلام میخوام از تجربه سی سالم برات قصه تلخی بگم: یکی بود یکی نبود غیر از خدا هیچکس نبود. تا وقتی که دولتی بودیم همه چی حساب و کتاب داشت و دست مدیران برای امیال شخصی بسته بود. انتخاب پیمانکاران طبق ضوابط دولتی و فارغ از اعمال نظر شخصی انجام می شد.
بعد از خصوصی سازی اختیار شرکت دست عده ای افتاد که خود را صاحب و مالک آن می دانستند و هرکار دلشان می خواست می کردند. برای اینکه بتوانند اقوام و آشنایان خود را استخدام کنند آمدند دو شرکت خدمات اول و شسکام را پایه گذاری کردند و اعلام نمودند منبعد تمامی کارها می بایست به این دو شرکت واگذار گردد. .
مسابقه ای بین مدیران براه افتاد.خوشحال و سرافراز هرکه را خواستند وارد شرکت کردند .کار به جایی رسید که با دو مشکل اساسی مواجه شدند اول اینکه این تعداد کثیر وارد شده به شرکت باید حقوق بگیرند و حقوق دادن به این تعداد کثیر بودجه هنگفتی می طلبید که متعاقب آن می بایست پاسخگوی سهامداران نیز باشند.
اتاق فکر مدیران به تکا پو افتاد و راه چاره را در خارج نمودن کارکنان رسمی با ترفند بازنشستگی تشویقی یافتند اما با این ترفند پس از چند سال نه تنها مشکلی حل نشد بلکه مطالبات بازنشستگان نیز روز به روز مشکل آفرین تر شد و از طرفی با رفتن کارکنان رسمی میل مدیران برای به کارگماری بیشتر دوستان و خویشان پایان نداشت و کار به جایی رسید که مدیر عامل به ناچار با صدور بخشنامه ممنوعیت ورود نیروی جدید بخش خصوصی سعی در مهار آن نمود لیکن کار از کار گذشته بود و شرکت با انبوهی از کارکنان بخش خصوصی مواجه و لاجرم می بایست پاسخگوی آن ها می بود.
مشکل دوم که شاید فکرش را هم نمیکردند آن که این تعداد کثیر کارکنان که اینک در زیر یک سقف (شرکت مخابرات) و در قالب دو شرکت خدمات اول و شسکام قرار گرفته اند می توانستند با تشکیل تشکل ها و اتحادیه های کارگری نقش پررنگ تر و قوی تر و منسجم تری بازی و خواست ها و حق و حقوق قانونی خود را بطور جدی تری مطالبه نمایند.
این اتفاق افتاد و باز اتاق فکر مدیران به تکاپو افتاد تا راهکار رهایی از این مشکل را بیابد. راهکار این شد که منبعد واگذاری کارها به پیمانکاران از طریق مناقصه و در سطح محلی و کشوری صورت پذیرد .
سیاست سیاست هوشمندانه ای بود چرا که به این ترتیب با ورود پیمانکاران متعدد انسجام کارکنان در هم شکسته شده و از طرفی بار حقوقی و قانونی کارگران از مخابرات به طرف کارفرمایان مستقیم کارگران سمت و سو خواهد یافت. امیدوارم این تجربه تلخ سی ساله من کابوسی بیش نبوده باشد که پس از بیداری بتوان خدارا شکر و آن را به فراموشی سپرد .