تجمع نیروهای شرکتی در تبریز

دیگه خسته شدیم چه مخابراتی شده تفاوت طبقاتی اونایی که توی گرمای طاقت فرسا و سرمای استخوان سوز و با بدترین شرایط کرونایی دارن کار میکنند حقوق حداقلی و با تاخیر و بدون هیچ تسهیلاتی گذران زندگی میکنند تا حرفی از عدالتخواهی و حق و حقوق میزنند متاسفانه صاحبان قدرت و ثروت دماری از روزگارشان درمیاورند تا عبرتی شود برای سایرین . ولی دوستان سرنوشت مدیران قبلی را در نظر داشته باشید دور و نزدیک ما از احوالشان با خبریم و سرنوشت از مشقهایی که برایشان نوشت آگاهیم . ما طبقه کارگر نه نان گرم مدیرانی که خدمتگذار و گره گشا بودند یادمان رفته نه آه سردی که از زمان خصوصی سازی بر قلبمان مانده فراموش میکنیم بلکه همچون زخمی چرکین شده است که هر لحظه احتمال وخیم تر شدن میرود. از شما مدیر محترم مخابرات ایران و دست اندرکاران محترم عاجزانه خواهش و تمنا داریم با برقراری عدالت نسبی مرهمی بر زخم های کهنه قلبمان گذاشته و دعای هزاران خانواده را توشه دنیا و آخرتتان نمایید . قبل از خصوصی سازی قراردادهایمان را از معین مستقیم به شرکتی تبدیل کردند به بهانه اینکه بعد از خصوصی همه کارگریم و تفاوتی نخواهد بود ولی متاسفانه بعد از خصوصی سازی چنان اختلاف طبقاتی میان کارگر و کارمند افتاد که دو همکار با یک شغل و مدرک تحصیلی ۴ برابر دریافتی اختلاف دارند . نمیدانم شاید کورسوی امیدی باشد تا وجدانی بیدار مخابرات را از این گرداب نجات دهد. هر روز خبری از تجمع و اخبار ناگوار دیگه متوجه شدیم به آخر خط رسیده ایم نه راه پس مانده نه راه پیش نه نایی برای ماندن است نه پایی برای رفتن هم سن و سال های ما خیلیها با سختی کار و ۳۵ روز حقوق د جاهای دیگه بازنشست شده اند ولی ما با بیمه های ناقص پیمانکاری محلی و حقوق حداقلی که به هر نحو از آن میزدند نه سر افرازی امروز را داریم نه اندوخته ای برای روزگار دردمندی و پیری و ازدواج فرزندان و غیره . کمی انصاف داشته باشید یک ماه مثل ما زندگی کنید با این حقوق و اجاره خانه و بدهکاری دفتر حساب بقالی محل و پول هزینه مدرسه و دانشگاه فرزندان و قبض آب و برق و گاز اگر یک ماه رو با شرایط ما زندگی کردید و خم به ابرو نیاوردید آنوقت باید به انسانیت و اشرف مخلوقات بودن شک کرد .