مخابرات ما–کارگزاران مخابرات روستایی سراسر کشور در نامه‌ای خطاب به رئیس مجلس شورا، نسبت به شرایط شغلی و دستمزدی خود انتقاد کردند.
مخابرات ما-به گزارش ایلنا، در این نامه آمده است: کارگزاران مخابرات روستایی طبق قانون مجلس، صدور بخشنامه وزارت کار و صدور رای دیوان عدالت اداری، دارای قرار دائم شده و به بدنه شرکت مخابرات ایران متصل شده‌اند. علی ایحال کارگزاران مخابرات روستایی اکنون دارای قراردادی دائم هستند که متاسفانه فقط نام آن دائم است و لاغیر چون هیچ گونه مزایایی غیر از حقوق کف قانون کار در آن قابل مشاهده و دستیابی نیست. اگر قرار است که کارگزاران جزو نیروهای دائمی مخابرات باشند که البته هم هستند پس چرا و به چه دلیل اینهمه تفاوت و تبعیض در حقوق و مزایا و دستمزد وجود دارد؟ پس عدالت مزدی کجاست؟
آنها در این نامه به شرح چند نکته پرداخته‌اند:
۱ . طبق تعریفی که از کارکنان در آیین نامه شرکت مخابرات ایران وجود دارد “کارکنان: عبارتند از کلیه شاغلین دائم و قراردادی که تابعیت ایرانی داشته و حقوق و دستمزد خود را از شرکت دریافت می‌دارند” ولی هر مصوبه‌ای که خود شرکت صادر می‌کند شامل کارگزاران نخواهد شد چون مخابرات اصلا کارگزاران را کارکنان خود تلقی نمی‌کند و چه بسا احتمال هم دارد که سران شرکت این آیین نامه را با میل و سلیقه خود در راستای اهداف و سیاست تبعیض‌آمیز شرکت و نیز در جهت حذف کارگزاران دستکاری کرده باشند تا کارگزاران مشمول هیچ گونه مزایای مندرج در آن نشوند که این واقعا سیاستی تبعیض‌آمیز و خصمانه می‌باشد و جالب اینکه آیین نامه انظباطی شرکت مخابرات ایران شامل کارگزاران می‌شود ولی آیین‌نامه و بخشنامه‌های دیگر به هیچ عنوان. مثلاً شرکت مخابرات ایران به کارکنان خود بابت هزینه خوارو بار تقریبا مبلغ یک میلیون و یکصد هزار تومان پرداخت می‌کند در حالی هزینه خواروبار کارگزاران مخابرات روستایی فقط چهارصد هزار تومان است.
۲ . در سر برگ قراردادی که فی مابین شرکت مخابرات و کارگزاران منعقد شده است به صراحت اشاره شده که قرارداد طبق ماده ۱۰ قانون کار منعقد شده است که در بند “ز” آن چنین آمده است:
“ز – موارد دیگری که عرف و عادت شغل یا محل، ایجاب نماید”
با این حساب کارگزاران طبق عرف کارگاه شامل تمامی مزایا و آیتم‌هایی خواهند شد که به دیگر نیروها پرداخت می‌شود، مرکز مخابرات روستایی خود زیرمجموعه شرکت مخابرات است و محلی در روستاست که کارگزار در آن فعالیت کرده و به مردم روستا سرویس‌های مربوطه را ارائه می‌دهد پس کارگزار در روستا خدمت می‌کند و نیروی دیگر شرکت در شهر، آیا تفاوتی میان شهری بودن و روستایی بودن وجود دارد که شرکت مخابرات اینگونه با اعمال ناعادلانه موجب تضییع حقوق کارگزاران مخابرات روستایی شده و اینچنین میان شهری و روستایی خط فاصله گذاشته است؟
۳ . همچنین بر اساس مصوبه هیات وزیران به شماره ه ۳۸۰۱۳ ت ۸۴۵۷۶ تاریخ ۸۶/۵/۲۸ که در تبصره بند ۷ آن به صراحت عنوان شده است در مناطق مخابراتی روستایی که سرمایه‌گذار بخش خصوصی (شرکت مخابرات ایران) تمایلی به سرمایه گذاری نداشته باشد، از محل اعتبارات وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات هزینه می‌گردد و باتوجه به اینکه ما کارگزاران مخابرات روستایی در مناطق محروم خدمت می‌کنیم و از جانب وزارت ارتباطات هیچگونه مزایایی را دریافت نکرده‌ایم و شرکت مخابرات ایران در قالب بخش خصوصی نیز هیچ گونه مبالغی را مازاد بر حداقلهای قانون کار به ما پرداخت نکرده و نمی‌کند در این میان به معنای واقعی مورد ناعدالتی‌های مزدی در مقایسه با سایر کارمندان وزارت ارتباطات و کارکنان شرکت مخابرات ایران قرارگرفته‌ایم.
در پایان این نامه می‌خوانیم: با توجه موارد ذکر شده، درخواستی که ما جامعه ۵۷۵۰ نفری کارگزاران مخابرات روستایی از شما ریاست محترم مجلس داریم این است با توجه به اینکه شما قانونگذار و رئیس مجلس هم هستید و دستتان برای اقدامات قانونی باز است و نیز قسم یاد کرده‌اید که از منافع ملت دفاع نمایید و حال که منافع قانونی و بحق ما کارگزاران با اقدامات تبعیض آمیز مخابرات به خطر افتاده است و سرنوشت هزاران خانواده روستایی دچار تهدید شده است، در جهت حل مشکل کارگزاران مخابرات روستایی که دارند با جان و دل به مردم روستا خدمت می‌کنند اقدام لازم و فوری را عنایت بفرمایید.
سلام خدمت کلیه کارگزاران عزیز که بنده حداقل با ۵۰۰ نفر از عزیزان از نزدیک آشنایی دارم لطفا درخواستهایی که می فرمائید در قبال ارائه کار از جانب شما باشد از نظر فنی فقط در حد یک سیمبان شبکه کابل آنهم به زور کارایی دارید و برای کارهای اساسی کابل هم از شهرستان مامور اعزام می شود و شماها عزیزان تنها بع عنوان گزارشگر خرابی به شهرستان هسنید لطفا توقعات بجا داشته باشید
جناب اقای ناصر خجالت بکش