سردبیر سلام می کند- مجمع، خط شاخص یا کاغذ تورنسل تشخیص

مخابرات ما  (سردبیر ) -دوستان خوبم سلام! دلم نمی خواست در این نقطه  مجبور به توضیح باشم.دوست داشتم از لذت یک لحظه خوش پس از خصوصی سازی بهره ببرم و بدون توضیح از امروز بگذرم.اما دیدم این کار جفاست در حق آنانی که برای رسیدن ما به این لحظه تلاش کرده اند و به ما کمک کرده اند.آنانی که همراه با ما، لحظات پر مخاطره ای داشته اند!

از زمستان سال 1399، می دانستیم که مجمع سالیانه صاحبان سهام در سال 1400،  شاخص یا خط تشخیص ما برای شناخت و نمره دادن به مدیران جدید مخابرات است.در مجمع می شد عیارها را سنجید و خط رفاقت، خط مردم، خط کارکنان و خط انسانیت را تشخیص داد.اگر در مجمع این شاخص نمایان می شد ما بدون تعارف مدیران موجود را دلسوز تشخیص می دادیم و از این پس به آنان اعتماد می کردیم. اما اگر این شاخص باز هم با دو رنگی، عدم شفافیت و بازی سیاسی  از بین می رفت معلوم می شد که برای مدیران جدید هم همه چیز در قالب شعار بوده و  هرگز قصد نداشته اند در راستای منافع کارکنان قدم بردارند!

شاخص یا خط تشخیص ما در مجمع چه بود؟ کاغذ تورنسل ما برای تشخیص جنس محیط چه بود؟

ما یک خط ساده را دنبال می کردیم.در عین حال که نمی توانستیم همه چیز را کاملا روشن و شفاف برای شما توضیح بدهیم اما این خط ساده همیشه در معرض دید ما بوده است.در طی سال 1399 واقعه بسیار مهمی رخ داد.مدیران وقت کار بسیار بزرگی کردند.آنان مطالبات کارکنان را روی کاغذ آورده و پذیرفتند. حالا زمان به حساب گرفتن این اعداد و ارقام بود.یعنی دیگر زمان شعار تمام شده و باید سیستم مدیریتی تکلیف خود را با این مطالبات روشن می کرد.یعنی همه مطالبات را جزو بدهی شرکت بگیرند و از سود سالیانه احتمالی شرکت پرداخت کنند!

چگونه؟

در تراز مالی شرکت مخابرات ایران بیاید!

پس  تمام مطالبات کارکنان، در دوران پس از خصوصی سازی، باید در مجمع عمل می شد و  جزو بدهی های شرکت ثبت و ضبط می شد.وگرنه درست مثل گذشته فقط مصوبه ای بوده بر روی کاغذ و بین مدیران! لذا همان مدیران باز می توانستند آن را نقض کنند! اما وقتی جزو دیون و هزینه های شرکت ثبت گردد دیگر برگرداندن آن به حالت قبل هزینه های بسیاری دارد.

شاخص ما حضور این آمار و ارقان در لیست تراز مالی شرکت بود به نحوی که قابل برگشت نباشد! (به این جمله آخر توجه کنید باید در مورد همین یک جمله در مطلبی بطور کامل توضیح بدهم)

وقتی در زمستان سال 99، متوجه شدیم استانها میلیاردها تومان  زیان آور شده اند به دنبال تشخیص دلیل آن بودیم! برای اولین بار می دیدیم که معاونت مالی و مدیرانش با سلامت و تیزهوشی کامل تمام مطالبات را جزو بدهی های شرکت آوزده بودند لذا مخابرات مناطق و ایران در مجموع (منهای سیار) زیان ده شد.

گروهی می پرسیدند آن همه درآمد کجا رفت؟ با وجود آن همه درآمد چرا باز هم زیان ده هستیم؟

پاسخ آن یک چیز بود: سالها حق و حقوق کارکنان، دارائی صندوق هایشان، سهم بیمه و درمانشان، تازه امروز در حسابها ثبت شده بود.

لذا شرکت بدهکار می شد.خط تشخیص ما برای تشخیص سلامت و رفاقت مدیران جدید باقی بودن این مطالبات در سند تراز مالی بود! باید در مجمع آن را می دیدیم وگرنه فقط یک ترفند ساده بود!نگاه های نگران ما به مجمع دوخته شده بود! راستش اصلا باور نمی کردیم

مگر این موضوع چقدر سخت بوده است که ما معیار سنجش یا شاخص سلامت مدیران جدید را بر آن بنا کرده ایم؟

بسیار بسیار مهم بوده است.در دوره ای که حاکمیت ریال و پول است به نظر نمی رسید سهامداران عمده هرگز از سود سهام خود عبور کنند تا مطالبات ده ساله کارکنان زنده شود. به نظر نمی رسید هرگز سهامداران عمده راضی شوند از 3500 میلیارد تومان سود شرکت همراه اول، 1800 میلیاردش را در شرکت باقی بگذارند برای پرداخت دیون و مطالبات کارکنان! (600 میلیارد هم از جای دیگری آمده بود که جمعا می شد 2400 میلیارد تومان! مبلغ کمی نبود!)

پذیرش این موضوع  برای سهامدار بسیار مشکل بود. ما هم نگران این پذیرش بودیم.معاون مالی این شرکت در موضع حمایت از مطالبات کارکنان باید این 2400 میلیارد تومان را در حساب تراز مجمع ثبت می کرد تا برادریش با عدالت ثبت گردد. مجمع هم باید آن را تایید می کرد تا با عدالت همراه شود.راستش را بخواهید هرگز انتظار نداشتیم یک معاون مالی ایتقدر شجاعت داشته باشد که تکلیف مطالبات کارکنان را یک سره کند! یعنی برای ما بجنگد!

از آنجا که ما به وقایع واقعی اشراف نداریم لذا مجبوریم برداشتهای خود را بنویسیم که به نظر می رسد بیشترش عین واقعیت باشد.

به نظر می رسد  مدیر عامل شرکت مخابرات ایران نیز با این شیوه همراه شده باشد وگرنه معاون مالی بدون نظر او نمی تواند چنین کند.لذاست که این شاخص همه چیز را نشان می دهد. یعنی مدیریت حقیقت را تشخیص داد و برایش مسجل شد که این پول سهم و حق کارکنان است که از آنان ضایع شده لذا این شیوه محاسبات را پذیرفت و پای آن ایستاد.

تاکنون فقط دو مدیر عامل در طول تاریخ مخابرات چنین کرده اند! اما دیگران هرگز  خود را به دردسر و  مخمصه چنین حرکتی نینداخته اند! تا کنون معاونت های مالی هرگز چنین ریسکی نکرده و سود راحت الحلقوم را از دهان سهامدار بیرون نکشیده و سهم کارمند را نداده بودند!

بیش از این نمی توان صریح باشم.

شما باید بدانید ثبت حدود 2400 میلیارد از مطالبات کارکنان و بازنشستگان در تراز مالی شرکت ، کار ساده ای نبوده است.کاری انفرادی هم نبوده.اما قطعا کسی که برای اولین بار چنین فکری را  در  ذهن مدیران گذاشته حق بزرگی تا ابد بر گردن مخابراتی ها دارد.همه مخابراتی ها! آن شخص کیست؟ کاش می دانستم.

شاخص یا خط تشخیص درست عمل کرد.

شاخص یا خط تشخیص تا روز مجمع در تراز مالی باقی مانده بود  تا در روز مجمع مورد پذیرش سهامداران و نمایندگان آنان قرار گیرد.اما …

در روز مجمع دل توی دلم نبود.توزیع 1750 میلیارد تومان از سود و یا توزیع 300 ریال بازای هر سود باید تایید می شد! هنوز یک گام باقی بود که نمایندگان سهامداران   تشکیک کردند. جلسه چند دقیقه به مذاکره رفت تا نتیجه را اعلام کند!

برای اینکه حساب را ساده بازگو کنیم باید بدانید:

زیان مالی شرکت تلفن ثابت حدود 1800 میلیارد تومان بود که به دلیل مطالبات کارکنان و بازنشستگان ایجاد شده بود. شرکت ارتباطات سیار تقریبا 3500 میلیارد تومان سود آورده بود. نتیجه اینکه حدود 1750 میلیارد تومان سود خالص قابل توزیع بوده است و به قدر مطالبات کارکنان در مخابرات باقی می ماند.یعنی به ازای هر سهم 300 ریال سود توزیع می شد نه 500 ریال!

آخرین لحظه نمیدانیم چرا در پذیرش این مبلغ تشکیک شد اما واقعا نگران شدیم.نکند تمام رشته ها پنبه شود و کسی همه را وادار کند 3500 میلیارد تومان توزیع شود.دقایق به کندی گذشت تا بالاخره خبر خوبی از راه رسید.با توزیع 300 ریال به ازای هر سهم موافقت شد و بخش بزرگی از سود در مخابرات باقی ماند!

یک بار برای همیشه این دندان لق مطالبات تعیین وضعیت شد. 12 سال است که منتظر چنین لحظه ای بوده ایم.

اصلاً نمی خواهم بگویم همه چیز تمام شده و مطالبات در جیب کارکنان است.هرگز چنین هدفی ندارم. اما به هدف بسیار نزدیک شده ایم ضمن اینکه راه کاملا درست پیموده شده است. اما بقیه راه را باید به سلامت برویم! برای این امر آگاهی کامل لازم است!

حالا تکلیف چیست؟

حالا باید من به عنوان سردبیر و کسی که افتخار دوستی هزاران مخابراتی را با خود دارد باید حضور مدیران جدید مخابراتی را به جمع دوستان مخابرات خوش آمد  بگویم و از تک مخالف ها بخواهم از تشکیک دست بردارند کارکنان به سادگی به این نقطه نرسیده اند.حواسشان به همه چیز و همه حرکت ها هست!

ما تا امروز چیزی بعنوان شاخص یا نشان تشخیص نداشته ایم. اما حالا هست.حالا کاملا می دانیم که مدیر عامل مخابرات و معاون  مالی اش آگاهانه تدبیر کرده اند. آنان تا اینجا از آزمون سربلند بیرون آمده اند.اما برای ادامه راه باید همراهی ما را داشته باشند.

تاکید می کنم! شاید همین فردا اتفاقی بیفتد که همه نقشه ها بر باد شود! خدای نکرده اگر چنین شود به دلیل خواست بخشی از مدیران مانع ساز است که بموقع از آن هم سخن خواهیم گفت.فعلاً حیف است این همه همراهی و یگانگی و خوبی را خراب کنیم.کلاً کارکنان باید شیرینی و حلاوت این تصمیم را ببینند.

حالا باید معاون مالی شرکت مخابرات ایران برنامه هایش را کامل کند و با اعلام  برنامه ای تقریبی برای پرداخت مطالبات،  کارکنان را از نگرانی خارج کند.پیش از هر چیزی، می دانیم که موضوع پرداخت سهم بیمه های شاغلین و بازنشستگان در رتبه اول اهمیت است. پس از آن هیچ چیزی مهمتر از پرداخت سنوات و  مانده مرخصی های نیروهای شرکتی نیست.

از فرصت استفاده می کنم و اعلام خطر می کنم و خواهش می کنم هرگز پرداخت این مطالبات دوستان شرکتی را حتی یک روز به تاخیر نیندازید. از مدیرانی قولش را گرفته ام که روی قولشان حساب می کنم.

حرف آخر!

باید بدون تعارف و حرف پیش، از دکتر زارع معاون جوان مالی شرکت مخابرات ایران  تشکر کنم.اگر همراهی روشن و آشکارش نبود هرگز مطالبات کارکنان به جایی نمی رسید.

پس از آن باید از مدیران مخابرات ایران سپاسگزار باشیم.نمی دانیم واقعا نقش هر یک چقدر بوده و این را اطمینان دارم اگر مخالفت می کردند این امر شدنی نبود. تاکید ما به آنان ادامه همین مسیر است. کارکنان در مقابل هر تغییر مسیری به شدت ایستاده اند! این را با اطمینان از شجاعت و پیگیری  (شورای عالی هماهنگی تشکل های کارگری و عزیزانم در شورای صنفی تهران و استانها) به اندک مخالفت های جاری اعلام می کنم.

سهامداران عمده هم تا این لحظه خوب عمل کرده اند.قطعاً آنها با آگاهی از روند کارها به امروز رسیده اند.از هر دو تیم سهامداری تشکر میکنم.آنان کار اصلی را در سال 1399 با پذیرش این مطالبات انجام داده بودند.

اگر کسی را از قلم انداخته ام، به حساب کم اطلاعی من از وقایع مخابرات ایران  بگذارید.ما در بیرون از حوزه های اطلاعاتی و مدیریتی نشسته ایم و مجبوریم فقط خبرهای رسیده را تحلیل کنیم.

در این باره باز هم خواهیم نوشت! تا روزی که هیچ شاغل و بازنشسته ای، هیج  مطالبه ای در شرکت نداشته باشد.

دوست دار شما، سردبیرتان

18 خرداد 1400