تحلیل و نظر – آنچه مخابرات ایران را ساکن کرده است چهار چیز است

مخابرات ما- از ورود مدیران جدید یک سال گذشته است.حالا انتظار داریم مسائل اصلی مخابرات بدون راه حل نباشد.اما به نظر می رسد عزم قوی برای گذاشتن راه حل نهایی روی میز وجود ندارد.چرا؟

مشکلاتی که تا امروز باید راه حل می داشت!

از جمله مسائلی که انتظار داشتم تا این لحظه به راه حل منتهی شده باشد پرداخت نامنظم حقوق آن هم با وام ها و استراتژی های بکر معاونین است که حالا پس از یک سال انتظار می رفت منظم شود.

مورد بعدی بازنشستگی است که طی دو سال گذشته هیچ طرحی اجرا نشد.افرادی که به مرز بازنشستگی رسیده اند منتظر طرحی معتدل هستند تا تکلیف خود و مخابرات را روشن کنند.اما نه تنها هیچ طرح جدیدی رو نشد بلکه هیچ حرفی هم زده نشد.این سکوت مخابرات، موجب سکوت کارکنان و تاخیر در بازنشستگی شد.

طرح های همسان سازی الگوی نیروی انسانی و الگوی پرداخت حقوق برای دو شرکت شسکام و خدمات اول از نان شب هم واجب تر است.مگر می شود دو نفر نیروی شرکتی از دو شرکت تامین نیرو، با یک کار، دو حقوق بگیرند!

از این موارد بسیار است.پرداخت مطالبات شاغلین و بازنشستگان، سامان دادن به نیروهای شرکتی و …..

اما چرا عزمی قطعی برای گذاشتن راه حل روی میز دیده نمی شود؟

چهار دلیل عمده برای تاخیر در تصمیم گیری وجود دارد.

اول اختلافات مدیریتی در مخابرات است. گروه های مدیریتی بجای هم سویی، طرح های یکدیگر را خنثی می کنند. در این میان نفراتی که یاد گرفته اند چگونه از این اختلافات برای خود کیسه ای بدوزند، اجازه نمی دهند مشکلات رابطه ای حل شود.

دوم تغییرات کلان در ستاد فرماندهی اعتماد مبین است.پس از خروج دکتر مخبر از ستاد، به سرعت جانشینش معرفی نشد حتی در کمال ناباوری از سرپرست به سرپرست رفتیم.یعنی جای سرپرستی که جانشین مخبر شده بود، یک سرپرست دیگر گذاشته شد.این تغییر معنی و مفهوم مثبتی به ذهن متبادر نمی کند بلکه نشان از اختلافات احتمالی درون گروهی است.شایع شده این سرپرست نیز بزودی جای خود را به دیگری خواهد داد.

سوم کمبود پول در مخابرات است.مخابرات هنوز در اندیشه افزایش تعرفه برای پر کردن چاله های مالی است.امروز در این باب جستجویی کردیم و امیدواریم طی دو سه هفته آینده نتایجی حاصل گردد.

چهارم طرح و نقشه پولی مخابرات است.هر روز یکی از راه می رسد و چیزی را از پرداختی ها می زند.یک روز رفاهیات بازنشستگان در طرح قرار می گیرد روز دیگر رفاهیات کل شاغلین. یک روز حکم دیوان عدالت اداری را روی میز می گذارند و همه پرداختی های بخش خصوصی را زیر سوال می برند و روز دیگر قوانین دولتی را اجرا می کنند.

این بی تکلیفی همه چیز را در هاله ای از ابهام فرو برده است.

مهمترینش کدام است؟

مهمترین عاملی که مدیران را در تردید نگه داشته است احکامی است که یک ماه است باید صادر می شد.جابجایی مدیران در هیئت مدیره شاید بتواند به یک دستی محیط کمک کند.

آیا لازم است راه حل مشکلات را نیز روی میز بگذاریم؟

راه حل  در دل همین مشکلات نهفته است.وقتی مشکلات را باور کردیم راه حل در ذات خودش نهفته است.لذا بیش از این حرفی نمی زنیم.

فقط یک درخواست داریم از سهامداران اعظم مخابرات! از وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات -دارنده 40 درصد از سهام مخابرات –  و اعتماد مبین – دارنده 50 درصد از سهام بعلاوه یک سهم- می خواهیم هر چه می کنند بکنند فقط آدم های غیرمخابراتی وارد نکنند.

مشکل اصلی ما این است که مدیران غیرمخابراتی،  عرق مخابراتی ندارند و برای زنده ماندن مخابرات حاضر نمی شوند از خود و علاقه مندی هایشان بگذرند!

همین!