کانون بازنشستگان مخابرات ایران تنها مرجع پیگیری مطالبات بازنشستگان است

با سلام
یک بار این سردبیر گل ما در مورد مطالبلات چیزی رو خواستن و مطرح کردن که مغفول مانده.
حیفم میاد که ما چرا تو این مسیر پیش نمی ریم؟
اتحاد، وحدت کلمه ، پرهیز از تفرقه و چند جانبه گرایی…. یک نماینده ی واحد برای همه ی اقشار مخابرات تحت هر عنوانی می تونه مشکل رو حل کنه.
تو بدنه ی ما کارمندان شکاف بزرگی هست و مدیران از این تفرقه کمال استفاده رو می برن.
در حال حاضر ما به عاملی (تحت هر عنوان : مدیر-نماینده -کانون-شورا-شورای عالی…) که مدبر و سیاس باشه و این مشکل پیش اومده رو با کیاست و از طریق یکپارچه سازی قوا و حرفها به نتیجه برسونه.
در مقام تحلیل و مقایسه باید بگم : انون عملاً هر کاری می تونسته و در توان داشته انجام داده.
به شخصه من خودم فکر می کردم تجمع اعتراضی و اعتصاب بهترین شیوه ی ممکنه که میشه احقاق حق کرد باهاش ؛ اما با این رویه نه تنها جواب نگرفتیم بلکه جواب عکس گرفتیم، بازنشستگان محترم تجمع اعتراض داشتن و این بزرگواران وقت و هزینه گذاشتن و اعتراض کردن-دستشون هم درد نکنه ، اما نتیجه به جز دادن در و گرفتن آبنبات چیز دیگه ای نبود….دَر در برابر آبنبات!
اما شورای عالی کار با گفتگو و مذاکره و متد جدید مذاکره با استناد به قانون توانست حق جذب رو احیا کنه.
به عنوان یک همکار از تمام دوستان و بزرگوارانی که تحت هر عنوان قصد خدمت دارند تقاضا دارم به یکپارچگی قوا فکر نندو مسیری رو فراهم کنند تا ین جویبار های خوش خدمت به نهری عظیم و پر برکت و رودخانه ای خروشان تبدیل بشه.
به آن امید.
من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی
عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی
دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم
باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی
ای که گفتی مرو اندر پی خوبان زمانه
ما کجاییم در این بحر تفکر تو کجایی
آن نه خالست و زنخدان و سر زلف پریشان
که دل اهل نظر برد که سریست خدایی
پرده بردار که بیگانه خود این روی نبیند
تو بزرگی و در آیینه کوچک ننمایی
حلقه بر در نتوانم زدن از دست رقیبان
این توانم که بیایم به محلت به گدایی