مخابرات ما- کلیدواژه انحصار، همواره پوششی بر عدم موفقیت در حوزه ارتباطات و مخابرات و حتی سنگ اندازی در مسیر پیشرفت بازار ارتباطات کشور بوده و علاوه بر آن، یکی از موانع اصلی توسعه حوزه آی‌سی‌تی در کشور است.امروزه در جامعه ای که ۸۵ میلیون ایرانی به اینترنت دسترسی دارند، جمع آوری ۶هزار امضا کار بسیار ساده ای است،این کارزار را کسانی به راه انداختند که بانیان وضع موجود هستند.
البته در دولت مردمی فعلی در بخش مخابرات شاهدتحولات خوبی هستیم که البته لازمه آن فریفته نشدن همکاران دولت جدید توسط گروه هایی است که تمام کم کاری ها و ترک فعل های خود را در حوزه ارتباطات، زیر پوشش انحصار مخابرات پنهان می دارند و متاسفانه سال ها با این بهانه، به صورت هدفمند باعث عدم توسعه یافتگی صنعت ICT کشور شدند.
شرکت مخابرات ایران بیش از ده سال قبل با طی روال قانونی خصوصی شد و به ارائه خدمات به ذی نفعان در چارچوب مصوبات ابلاغی بالادستی پرداخت. اکنون نیز توسعه زیرساخت ارتباطات شبکه با فیبر نوری و FTTH در دست انجام است.
نگاه غیرکارشناسی به مجموعه مخابرات ایران طی سال‌های گذشته و علی رغم افزایش شدید تورم، اجازه افزایش منطقی تعرفه‌ها را نداده‌است و نگاه سیاسی جایگزین نگاه حرفه ای به حوزه ارتباطات شده است، حال آنکه با منطقی شدن تعرفه‌ها سود اصلی که همان افزایش کیفیت و ارائه خدمات جدید است، به تمام ذی نفعان، مردم و مشترکان اعم از خانگی، تجاری و سازمانی خواهد رسید.
به طور خلاصه، از اهم وظایف وزارت ارتباطات ، حمایت از مشترکین و فعالان صنعت ICT برای استفاده از خدمات با کیفیت مطلوب با هدف تحقق رضایت مندی مشتریان است و اگر این حمایت نباشد، چرخه صنعت با مشکل مواجه می‌شود و زیان آن در نهایت مشترکین می‌رسد که خواهان خدمات با کیفیت هستند.
در خصوص انحصار، اگر منظور نحوه استفاده از سیم و کابل است که بر طبق قانون و مصوبات ابلاغی از سوی رگولاتوری و در قالب قرارداد بیت استریم تمام اپراتورها از خدمات زیرساختی می توانند استفاده کنند. مصادیق انحصار را با نگاهی کارشناسی می توان در ارایه پهنای باند مناسب به اپراتورها،اعمال قوانین ضد توسعه و انحصار در اعمال منطقی تعرفه ها دانست.
گفتنی است، اگر مشکل تعرفه غیرمنطقی و غیر واقعی خدمات مخابرات و عدم توجه به تامین منابع با بهانه کلیدواژه انحصار حل نشود، در انتها هم مشترک نهایی متضرر می‌شود و نمی‌تواند از تکنولوژی‌های جدیــد بهره مند شود و هم تمام شرکت های ارتباطی کشور با عقب ماندن مخابرات به صورت زنجیروار از مدار توسعه خارج می شوند.
در نهایت لازم است یک بار برای همیشه کلیدواژه انحصار و سوء استفاده از این واژه را فراموش کرده و همگان به توسعه فناوری های نوین مطابق با آخرین روندهای رایج در دنیا با حمایت از صنعت زیرساختی مخابرات باور داشته باشیم تا نتایج آن برای تمام مردم و مشتریان، ملموس بوده و علاوه بر آن، توسعه حقیقی صنعت پیشران ارتباطات و فناوری اطلاعات را در کشورمان شاهد باشیم؛ ان شاءالله.
انحصار اصلی در دست دولت است که برای خرید پهنای باند انحصار درست کرده و این انحصار باعث افزایش قیمت پهنای باند به مشتریان می باشد دولت در این زمینه با بحثهای امنیتی ایجاد انحصار نموده و عملا دلالی می کند اگر این انحصار بشکند مخابرات ایران از طریق مخابرات مناطق پهنای باند لازم را از چندین کشور همسایه خرید نموده و این روش خرید بدلیل زیاد بودن فروشنده (همسایگان استانها) باعث رقابت بین فروشنده ها شده و قیمتها پایین می آید و از طرفی بدلیل حذف هزینه انتقال بر بستر سیستمهای زیرساخت قیمت تمام شده کمتر می شود و باز با برداشتن انحصار ارتباط بین استانی باز قیمتها کاهش می یابد به نظر بنده وجود شرکتی بنام شرکت زیرساخت بجز افزایش هزینه ارتباطات دیگر معنا و مفهومی ندارد و اگر بحث امنیت محتوای ارتباطات مطرح باشد باز این قضیه قابل حل هست چون تمام ارنباطات به نحوی یا بر بستر سیستمهای استانی راه می یابند یا از آن سیستمها خارج می شوند اگر این انحصار بشکند حداقل ۴۰ درصد قیمت کلیه ارتباطها کاهش می یابد