خاطراتی تلخ تر از زهر، یک سوزن به خودمان! -شما نوشته اید

با سلام و خسته نباشید خدمت سر دبیر عزیز و همکاران گرامیشان
پیش خودم گفتم شاید چند خاطره و تجربه مستقیم اینجانب به تکمیل تر شدن این پازل کمک کند من چندین سال پیش بازنشسته شدم و در زمان اشتغال در یکی از قسمت های فنی کلیدی و پر استرس به خدمتگزاری در مخابرات ودر نهایت به مردم عزیز کشورم مشغول بودم و به لحاظ نوع شغلم از بوشهر تا اردبیل , شهر ها و روستا های زیادی وهم چنین بیش از ۶۰ درصد مراکز تهران و کرج به طور مستقیم و بدون محدودیت های اداری و در طول شبانه روز برای حل مشکلشان با من در ارتباط بودن و کاملا در شبکه و سیستم هایی که تخصص دارم شناخته شده بودم . ( ببخشید زیاده گویی کردم فقط برای معرفی گوینده این خاطرات عرض کردم ).
سال گذشته برای زانوی من حادثه ای رخ داد که دیگر توان رفتن چهار طبقه را نداشتم و چون همسرم هم مریض و تقریبا زمین گیر هست برای مدتی به منزل دخترم که درجای دیگرشهر در همکف قرار دارد موقتا نقل مکان کردیم بعد از مدتی یکی از همسایه ها تماس گرفت که تلفن تعدادی از خانه ها و مجتمع ها و همینطور منزل ما قطع است و هرچه برای خرابی پیام میگذارند ویا به مرکز مراجعه می کنند فایده ندارد و التماس دعا دارند.
فردای آن روز به محل سر زدم دیدم دو تا پست دزدیده شده , به مرکز مراجعه کردم و در زمان ورود در راهروی اصلی مشترکی را دیدم که فریاد می زد : ” یعنی چه کابل نداریم چند هفته است تلفن مغازه قطع است کاسبی نداریم چند مرتبه آمدم هیچکس جوابگو نیست ” و چند حرف رکیک زد و رفت .
من به همکاران مراجعه کردم بعد احوال پرسی چند ساله ندیدن موضوع قطعی را گفتم آنها هم گفتن شما بروید یکی از همکاران پشت سر شما می آید.
بماند که این پشت سر آمدن همانا و بیش از دو ساعت با عصا در خیابان ماندن همانا
وقتی همکار شبکه آمد اول مشکل همسایه ها را رفع و رجوع کردیم و قول پیگیری و وصل موقت تا تهیه پست را داد ولی خط تلفن خود من حدود بیست و پنج متر کابل نباز داشت که باید تهیه می شد و او گفت کابل نداریم و حتما آن مشترک را دیدید که فریاد می زد ما هر روز از اینها داریم .
گفتم بروم پیش رئیس مرکز . گفت بیشتر به مخاطره می افتد و دست اندازش بیشتر می شود اگر می خواهید زودتر وصل شود خودتان کابل بخرید من کارش را میکنم . گفتم من با این پا کجا بروم کابل بخرم . گفت پس من اینجا چه کاره ام موبایل را برداشت و چند تماس گرفت و گفت پس فردا بعد ازظهر می آیم و میکشم .
سرتان را درد آوردم ۵۵۰ هزار تومان آب خورد ( ۲۵۰ پول کابل و ۳۰۰ تا دستمزد دو نفر ) .
حالا ببینید مردم چه میکشند خاطرات تلخ تر هم دارم اگر مایل بودید برایتان می نویسم باز هم عذر خواهی میکنم طولانی شد.