سردبیر سلام می کند- مخابرات ایران، با وجود داشتن پروانه اجازه کار ندارد!

مخابرات ما (سردبیر)- مطابق قرارداد unsp، در همه استانها و شهرها، یک شرکت به عنوان اپراتور اول معرفی شده است.بطور مثال آذربایجان شرقی به مبین نت و خراسان رضوی به ایرانسل سپرده شده است.اپراتور اول، ۳۰ درصد از مسیر داکتها و ساب داکتهایش را باید برای استفاده اپراتورهای دوم و سوم حفظ کند. اپراتورهای بعدی اجازه کار در این مناطق را ندارند و باید صرفا از آن ۳۰ د رصد استفاده کنند.

مخابرات ایران به دلیل اختلافات منطقی، به دستور سهامداران دیرتر از بقیه تفاهم نامه را امضا کرد لذا بر اساس تقسیمات فعلی نه تنها اپراتور اول نیست بلکه اپراتور چهارم کشور است. fcp  هایی که تا دیروز همه امکانات زیربنایی را از مخابرات می گرفتند امروز باید -اگر شد- به مخابرات مسیر عبور فیبر اجاره بدهند!به عبارت ساده تر مخابرات ایران و استانها حق کار ندارند.

کنترل اپراتورها برای مجوز کار از طریق شهرداری ها و فرمانداری ها صورت می گیرد.بطور مثال توسط شهرداری ها، به مخابرات استانها مجوز حفاری یا شکافتن آسفالت برای عبور فیبر داده نمی شود!

حالا یک نفر به ما بگوید مخابرات به چه کاری بپردازد؟

منبع درآمد مخابرات برای پرداخت حقوق کارکنانش کجاست؟

آیا باید کاربری دیگری برای مخابرات و فیبر و سیم مسی اش پیدا کرد؟

همه می دانند سرمایه گذاری در ارتباطات کشور زیانده است و سرمایه هرگز برگشت نخواهد کرد. تا امروز هم مخابرات پیوسته با زیان و فروش املاک زندگی کرده است. این شیوه کار در تفاهم نامه unsp یک اقتدار نامناسب، برنامه ریزی کاملا غلط و آینده ای کاملا شکست خورده برای مخابرات و بقیه fcp  ها خواهد بود.

• شرکت مخابرات باید بسیاری از نیروهایش را اخراج کند.
• شرکتهای fcp  باید نیروی جدید برای نگهداری استخدام کنند.
• وزارت ارتباطات باید بابت شکایات کارکنان پیوسته در مجلس حضور یابد و پاسخگو باشد.

البته از حق نگذریم، اگر ما هم بجای وزارتخانه بودیم شاید به دلیل عدم حضور مخابرات، طرحی می ریختیم که کارمان جلو برود، اما کلمات جدیدی که وارد فرهنگ ارتباطات شده -مانند پوشش- فقط موجب خالی شدن جیب دولت، بدون حصول نتیجه خواهد بود.بیکار کردن و ورشکستگی  بزرگترین شرکت ارتباطی کشور و خرد کردن فعالیت های کلان ارتباطی هنری است که فقط ما داریم!

بقیه کشورها چه کرده اند؟ دولت برای عبور از سیم مسی به فیبر نوری کمک های مهمی به اپراتورهای قدرتمند می کنند. اما ما قدرتمندترین مالک شبکه های ارتباطی کشور (مخابرات) را بیکار کرده ، ضمن اینکه وادارش می کنیم دو شبکه موازی را نگهداری کند تا fcp  ها بی دغدغه کار کنند!

fcp  ها، قابل احترام، اما فاقد توان کافی برای نگهداری شبکه بزرگ فیبر کشور هستند.دیر نیست که باز هم به اجبار شبکه فیبر نوری به وظایف مخابرات افزوده شده و بابتش هزینه ای هم نپردازند … اجبار اولین اهرم فشار مدیران فعلی ارتباطات کشور است!