[box]مخابرات ما- چرا کارهای ما به سامان نمی رسد؟ این پاسخ از سوی شما نوشته شده است.[/box]
[box]
۱۳۹۶/۰۴/۰۳ در ۹:۵۳ ق٫ظ
سلام
یک مشکل در کشور ما اینست که همه یک نقطه (خیالی!) را می کوبند؛ هر کس در هر سطحی بالاخره یک نقطه ای برای کوبیدن دارد؛ از رئیس جمهور گرفته تا بنده نوعی ؛ رئیس جمهور می گوید باید چنین بشود و چنان بشود و چنین کردند و چنان کردند و …. بقیه هم همینطور ؛ قبل ها هر کسی مثلا” ما فوق خودش را می کوبید ولی اینک همه پیشرفت کرده اند و بالاترها را می کوبند و از وزیر و رئیس جمهور و ارگانهای رسمی و دیدگاههای عملی را می کوبند و کسی هم در مقابل کسی در ظاهر غیر از مناظره های تلویزیونی حرف نمی زند و بحث کارشناسی و علمی و اصولی و مستدل و منطقی شکل نمی گیرد و عموما بحث ها در سطوح کلی یا آرمانی هستند و یا باز خیالی بطوریکه یا به کسی بر نخورد و یا اینکه به هرکسی می خواهد بخورد و فقط به خود ایشان و یا اینکه به هم طیف ها ، خودیها ، هم نفع ها و حداکثر به هم فکرها برنخورد؛ اینجا کسی به نقش خودش کاری ندارد و کاری ندارد به اینکه وظیفه خودش چه بوده و چه کار کرده و چه کار نکرده و خروجی خودش چه بوده و وظیفه سازمانی ، وجدانی ، اعتقادی ، اخلاقی ، ملی و میهنی اش چه بوده است؛ هیچکس یک سوزن بخودش نمی زند و هیچکس سطح توقع خودش را با خروجی و جایگاه خودش نمی سنجد و هیچکس حتی بخودش هم پاسخگو نیست که احیانا” کلاه خودش را قاضی بکند و همه اش یکطرفه به قاضی نرود؛ همه بالانگر هستند با این معنی که هیچکسی به مشکلات سطوح پائینتر از خود نگاه نمی کند که احیانا” مشکلی از کسی بگشاید؛ فرهنگیانمان راه حل مشکل را مدرسه منطقه و کلاس نمی جویند و خودشان نمی جویند و مشکل را در وزیر ، مجلس ، رئیس جمهور و یونیسف و سازمان ملل می جویند و استادانمان مشکل ار در نقش مخالف گرفتن و تکرار حرفهای ترجمه ای می جویند و مشکل را در مقالاتشان و پایان نامه هایشان و مقالاتشان نمی جویند؛ هم کارمندانمان مشکل را در وجدان کاری خودشان نمی جویند و حل مشکل ارباب رجوع را در ارجاع به دیگران و ارجاع به ناممکن ها می جویند و بانک هایمان مشکل را در افزایش سود نه گردش سود می جویند و دولتی هایمان دولت گردانی می کنند بجای مملکت گردانی و وزرایمان وزارتخانه داری می کنند بجای وزارت داری و بجای رسیدن به کار مردم و کارگشائی جلسه داری می کنند و جلسه داری و باز جلسه داری و در مخابراتمان نیز جلسه داری و همکارداری و نگهدار مرا تا نگهدارم تو را و نیرو می آورند بدون روش ، هزینه می کنند بخاطر دلشان و مدیریت میکنند با روش ولی نه روش مدیریتی علمی و اصولی و پاسخگو بلکه با روشی …………. و الباقی بماند به وفت آتی[/box]
نظرات بسته شده است.