[box]مخابرات ما- آنچه موجب انتقاد بود گفتیم.حالا آنچه موجب تعریف هم می شود باید بگوییم.[/box]
تنظیم و نوینسده – نادری 80
مخابرات ما- آنچه در سطح مدیران ارشد می بینیم ما را به سرنوشت اپلای امیدوار میکند.چند روز پیش سردبیر در مطلبی به همه ما توصیه کرد حالا که از نظر اداری این امتیاز به سیستم داده شده و مدیران مجبور به اجرایش هستند, ما کارکنان هم باید برای پیاده سازیش تا مرز جنگیدن تلاش کنیم و اجازه ندهیم براحتی از دست برود.
در دو مورد از اپلای ها, مشکلاتی مشاهده کردیم که از طریق سردبیر منتقل کردیم.خوشبختانه در هر دو مورد نتیجه مثبتی گرفتیم.
ابتدا در یک اپلای از مخابرات ایران , دارنده مدارک مرتبط در هنگام ثبت نام م مشکل داشت یعنی دوستی با وجود مدرک کارشناسی ارشد و مرتبط اجازه ثبت نام نمی یافت.
به کمک مدیر مربوطه, و گفتگو با مخابرات ایران , خوشبختانه مسئله از طریق مجرای خودش حل شد.یعنی لازم نبود کسی اعمال نفوذ کند.حالا اینکه چرا در دو سه بار قبلی که این فرد می خواست در اپلای های مشابه شرکت کند نمی توانست , موضوعی است که باید بعدا به آن پرداخت.
در همین اپلای پس از پایان مهلت ثبت نام, نیروی انسانی به مدیر درخواست دهنده می گوید باید از بین 35 نفر درخواست دهنده 5 نفر را برای مصاحبه انتخاب کند. مدیر مربوطه نیز به معاونت نیروی انسانی توصیه کرده است که اسامی تمامی افراد را از بالای لیست ها خارج کند یعنی لیست مشخصاتی بدون نام به آنان بدهد تا آنها بتوانند از بین تعداد زیادی متقاضی تعداد 5 نفر را برای مصاحبه انتخاب کنند.
پس از آن نیز طبق قاعده ای به انتخاب دست میزند.
ممکن است این قاعده اش خوشایند من یا سردبیر نباشد این مهم نیست چرا که منطبق با قانون است و باقی آن سلیقه.
همینقدر که برای انتخاب 5 نفر از میان بیش از 30 نفر, برای خودشان شرایطی منطبق با قانون می گذارند, خودش یک قدم رو به جلوست
.
اما اجازه بدهید سفری به شمال شرقی ترین و برزگترین استان داشته باشیم که برای خودش یک اپلای در جریان دارد.
وقتی شرایط اپلای را به سردبیر نشان دادم و دلایل خودم را گفتم او نیز با من موافق بود.شرایط اپلای قدری به سمت سلیقه حرکت کرده بود.در حقیقت این اپلای و شرایطش می توانست مدیر انتخابگر را به گرایش به انتخاب یا گرایش به حذف متهم میکرد.
وقتی سردبیر با مدیران مورد نظرش صحبت کرد منطق ما را در بخشی قبول کردند لذا قرار شد تغییراتی ایجاد شود.در بخش هایی نیاز به شفاف سازی بیشتر وبد.آن را هم قبول کردند.در بخشی هم توضیح آنان قانع کننده بود و ما اشتباه مب کردبم.
ببینید!
وقتی بنا بر سلامت کار است این گفتگوها و مذاکرات مفید واقع می شود و کسی هم از آن ناراحت نمی شود.این نگاه مدیران کلان نگر را از مدیران بخشی نگر جدا می کند.این مدیران قابل تقدیرند.
.
حالا یک سفر به استانی مرکزی می رویم.
حداقل 3-4 روز است گه نسبت به اپلایش شبهه ایجاد شده ولی عکس العمل مناسبی دیده نمی شود. البته شاید اشکال از ماست که تماس مستقیم نگرفته ایم.
یعنی برای اجرای عدالت باید سردبیر خودش با این استان هم تماس می گرفت.ولی چه کنیم که سردبیر اخلاق خاصی دارد و بندرت در تماس پیش قدم می شود.
.
بهر حال این نشانه ها به ما می گوید که اگر قدری سعه صدر داشته باشیم و به دیگران اجازه اظهار نظر بدهیم و در نتایج شفاف باشیم دستاوردهای قابل توجهی نصیب ما خواهد شد.
این را امروز تجربه کردیم.
نظرات بسته شده است.