وزیر محترم ارتباطات و فناوری اطلاعات با اصرار بر انتخاب مهندس مجید صدری به عنوان مدیرعامل شرکت مخابرات ایران در صدد است کدام هدف را در مخابرات محقق کند؟
شنیده‌های قریب به یقین حاکی از آن است که پس از گذشت ۲۰ روز از بلاتکلیفی کرسی مدیرعاملی بزرگترین شرکت مخابراتی خاورمیانه هنوز هم سهامداران به نتیجه نرسیده اند و چشم اندازی هم برای تعیین آن در روزهای آینده به چشم نمی‌آید.
می گویند وزیر محترم علیرغم داشتن دو رای از ۵ رای هیئت مدیره تاکید بر گزینه خود نموده و تمام حرفش هم فقط صدری است.
اما چرا سهامدار عمده یعنی شرکت اعتماد مبین با داشتن اکثریت سهام و رای در هیئت مدیره اقدام به انتخاب مدیرعامل با اکثریت آرا نکرده و به اصطلاح کوتاه آمده است؟
چرا طرفین به خصوص دولت که خود را نماینده حقوق عموم جامعه می‌داند به عواقب و عوارض ناشی از بلاتصدی ماندن یکی از مهمترین کرسی‌های صنعت ارتباطات کشور اهمیت قائل نمی‌شوند؟
چرا وزیر محترم در ۲۰ روز اخیر به گزینه دیگری نیندیشیده و فقط از رای خودش دفاع می کند و لاغیر؟
گفته می شود دکتر سرائیان برای انتصاب مهندس صدری در این پست جابجا شده است به همین دلیل احتمالاً ایشان به دنبال اهدافی اجرایی است که فقط از طریق مهندس صدری دسترسی به آن محقق شده و کسی دیگر این امکان را فراهم نمی‌کند..
اما براستی مهندس صدری کیست و چرا این همه تاکید بر انتصاب اوست؟ آیا توان و تجربه او برای موفقیت در مخابرات ایران کافی است؟
برای پاسخ به این سوالات به شرکت رایتل سری می زنیم.
به تراز مالی شرکت رابتل در سال 95 نگاه می کنیم زیان انباشته چند صد میلیاردی و زیان عملیاتی 241 میلیارد تومانی را در سال ۹۵ و در زمان تصدی مهندس صدری در بیلان کار رایتل می بینیم.
از سوی دیگر نارضایتی حاکم بر پرسنل رایتل و عدم تحقق شاخصه های مورد نظر سازمان تنظیم در زمینه پوشش شهری و جاده ای, تعداد مشترکین دریافت کننده سرویس ها و خدمات در شرکت رایتل ثبت و مشاهده می شود.
شاید آنچه را این لحظه در رابتل می بینیم نشان دهنده وضعیت ۶ ماه آینده شرکت مخابرات در صورت تصدی مدیر عامل رایتل بر مخابرات باشد..
شاید دلیل اصلی اصرار وزیر بر مدیرعاملی مهندس مجید صدری چیز دیگری باشد یعنی وزیر جوان به دلایل دیگری در کابینه دولت دوازدهم, خود را مجبور به پیشنهاد او بداند . اما براستی چرا همه می خواهند هزینه های تصمیماتشان از مخابرات ایران پرداخت گردد. وگرنه واقعا یکی از هشت پست معاونت وزارت ارتباطات می توانست با انتساب مهندس صدری به سامان برسد.
حالا بنظر می رسد تصمیم گیران در وزارت ارتباطات باید به این چند سوال فکر کنند:
- در چند سال گذشته پیوسته در زمان تصمیم برای مخابرات, همه علاقه مند به تغییراتش شده اند اما مخابرات پس از تحمل التهابات چند ساله اخیر تاب و توان تحمل تنش دیگری از این دست را دارد؟
- مدیر عامل شرکت رایتل برای کدام ماموریت در مخابرات ایران تعلیم دیده است که دیگران توانائی اجرای آن را ندارند؟
- نیروی انسانی مخابرات پذیرش چنین گزینه ای را دارند؟ نیروی انسانی که اخیرا از ورود و بعد خروج تمام غیر مخابراتی ها بشدت عصبانی است!
نیم نگاهی بر گزینه های دیگر وزیر ارتباطات و همچنین گزینه های مطرح شده از سوی شرکت اعتماد مبین , سهامدار عمده مخابرات نشان می دهد که در هر دو گروه , بویژه طرف اعتماد مبین تمامی گزینه ها بجز مهندس صدری از داخل مخابرات است. این درسی است که همه از ۸ سال سعی و خطا در انتخاب مدیران عامل آموخته و یاد گرفته اند که شرایط حاکم بر مخابرات ایران, نیروی انسانی مخابرات , وضعیت نابسامان درآمد , هزینه تعامل شخص تازه وارد با سایر سهامداران و ذینفعان و مسائلی از این دست تحمل مدیرعاملی از فضای بیرون را ندارد آن هم مدیری که در تعارض با سهامداران دیگر باشد.
گفته می شود سکوت ۲۰ روزه سهامدار عمده تکیه بر همین تجربه ها و انتخاب گزینه ای از داخل مخابرات است که با گزینه وزیر اربتاطات متفاوت است. [/box]
*****
آنچه می خوانید نظر سایت مخابرات ما و نویسندگان آن نیست. تمامی اعضای سایت در اعلام نظراتشان آزاد هستند اما نظرات مستقیم سایت از طریق سردبیر اعلام میشود.
ضمن اینکه پیشاپیش بخاطر متن کمی تند نویسنده از جناب وزیر ارتباطات و مهندس صدری عذرخواهی میکنیم.خیلی ویرایشش کردم تا برخورنده نباشد.اما هر متن دیگری را بعنوان پاسخ منتشر میکنیم.حتی اگر خوانندگان سایت در آنالیز حرفهای بالا, متنی ارسال کنند, از تضارب آرا استقبال میکنیم.
نظرات بسته شده است.