مخابرات ما – سوالی که در عنوان مطلب مطرح کرده ایم دو وجه دارد:
- 1- تعداد پیشنهادات رسیده در حد تعداد 100 هزار نفری ما نیست.
- 2- وزن پیشنهادات از نظر اهمیت اندک است.
آیا تا بحال از خودتان پرسیده اید چرا چنین است؟
من این سوال را از خودم پرسیدم! البته سه سال طول کشید تا به پاسخ آن رسیدم اما الآن آن را اینجا اعلام میکنم.
من سال 1392 به همراه دو تن از دوستانم پیشنهادی دادیم به سیستم فعلی.
پس از دو سال خبر آمد که پیشنهاد شما پذیرفته شده است لذا به نفر اول 100 هزار تومان و به نفرات بعدی 50 هزار تومان پاداش داده می شود.
مبلغ آن آنقدر کم بود که متوجه نشدیم که چه زمانی آن را گرفتیم.
آیا تا بحال متوجه پاسخ سوال بالا نشده اید؟
پس اجازه بدهید ادامه بدهم!
پس از یک سال دیگر خبر رسید که پیشنهاد شما اجرائی شده است!
با خودم گفتم مبالغ 50 هزار تومانی اصولا در شان یک پیشنهاد نیست لذا اصولا کسانی که 50 هزار تومان پاداش می دهند دنبال پیشنهادی 50 هزار تومانی هستند! یعنی چیزی در حد جابجا کردن سطل زباله!
جلوتر رفتیم.
چند روز پیش یکی از دوستانم دو برگه از پاداش های پیشنهادات, کارشناسی پیشنهادات و جلسه بررسی آن در یکی از مناطق برایم فرستاد.بد نیست نگاهی به خلاصه این دو برگه بیندازیم.
[box type=”info”]آماری که می بینید از شرکت مخابرات در سیاره مشتری گرفته شده است.لطفا سعی نکنید پاسخ بدهید.[/box]
اگر با دقت نگاهش کرده باشید دیگر قطعا به پاسخ سوال بالا رسیده اید.
در هر دو برگه که خلاصه پرداختهای یک سری پاداش است به هر پاداش رسیده -و پذیرفته شده – بطور میانگین 50-60 هزار تومان داده شده است.
در حالیکه برای جلسات بررسی 10 برابر آن (فقط برای شرکت در جلسه) به افراد حاضر داده شده است.
کار کارشناسی که جدا از تشکیل جلسات بوده است و احتمالا به اعضای حاضر سپرده می شود، 5 برابر پیشنهاد دهنده در یافت میکند.او مدتی وقت صرف میکند تا طرح را بررسی کند.
در دومین لیست وضع بدتر است.
حق جلسه بیست برابر پیشنهاد دهنده و کارشناس ده برابر پیشنهاد دهنده دریافت میکند.
میدانم که موجهین (توجیه کنندگان) از تعداد جلسات و نشست های افراد برای بررسی پیشنهادات خواهند گفت و باز اشاره خواهند کرد که برای کار کارشناسی وقت بسیاری می گذارند.
اما سوال من این است که مگر آقایان حاضر در جلسه, و کارشناسان جدا از جلسه, چیزی غیر از طرح های پیشنهاد شده را بررسی می کنند؟
ما نسبت آنان را در نظر گرفته ایم وگرنه اگر بخواهیم سهم هر نفر را از جلسات و کارشناسی، بطور جداگانه حساب کنیم اوضاع بسیار بدتر از این می شود!
برای پیشنهادی 50 هزار تومانی, 580 هزار تومان حق جلسه میدهیم؟ یا 230 هزار تومان پول کارشناسی؟
اعتراض من به عدم توازن است.
پول بیشتر را باید پیشنهاد دهنده بگیرد نه بررسی کننده. ضمن اینکه این مبالغ هر چند در مقایسه با پیشنهادات بزرگ دیده می شود اما باز هم در کل, هیچ ارزشی ندارد.
حالا شما به من بگویید:
- 1- آیا ما به پیشنهادات ارزش کافی را داده ایم؟
- 2-آیا پیشنهادات رسیده ارزشی بیش از این مبالغ داشته؟
- 3-آیا کسی حاضر می شود روی طرحی شش ماه کار کند, آن را به 50 هزار تومان به ما بدهد؟
می خواهم به یک نکته مهم اشاره کنم:
تا وقتی حق جلسه, و حق کارشناسی بیش از حق پیشنهاد است، همان جلسه و کارشناسی خشک و بیروح پیشرفت خواهد کرد.
ضمن اینکه: پس از سه سال, پیشنهاد من پذیرفته شد.سه نفری که در طرح بودیم اولی 100 و ما هر یک 50 هزار تومان پاداش گرفتیم! .. خیلی هم ذوق کردیم!
نظرات بسته شده است.