[clear]
مخابرات ما (سردبیر) – سلام بر شما خوبان!
یکی از مشکلات اصلی ما با برخی مدیران و کارکنان -در پاسخگویی به مردم و کارکنان دیگر- این است که عشق را در ترازوی عدالت وزن می کنند. سنگ های این ترازو، ماده و قانون است!
نتیجه آن نیز معلوم است.خودشان راضی از قاضی برمی گردند اما می خواهم دو توصیه بکنم به این عزیزان:
1- عشق نباید در ترازوی عدالت وزن شود. عدالت می گوید قراردادی دو طرفه با کارکنان رسمی ونیروهای شرکتی و کارگزاران بسته شده است که مو به مو اجرا می شود. وقتی هر دو طرف، به هر دلیلی حتی به اجبار، آن را پذیرفته اند پس اجرایش عادلانه است. قانون نیز همین را می گوید.
اما عشق حرف دیگری می زند! عشق می گوید انسانها را دوست بداریم. عشق می خواهد کسی گرسنه نباشد! محبت می خواهد هیچکس سگرمه هایش درهم نباشد. دوستی می گوید باید به حساب بانکی، حساب بیمه و بیماری و حساب دل کارکنان هم رسید.
عشق را حساب دیگری است که وزن و سنگی در این ترازو برایش ساخته نشده. هر کسی بنا به قلبش با آن برخورد می کند.
2- دوم اینکه، روز حساب هیچکس فقط بقدر ماده و قانون از شما حساب نمی کشد! اصلا از روز جزا و حساب نمی گویم! نه! بلکه از امروز می گویم که اگر به هر دلیلی، به هر منطقی کارتان با حساب و کتاب قضا و بازرس و بازپرس افتاد، دیگر این ماده و تبصره ها بدردتان نمی خورد! نوع حساب کشی آنجا متفاوت است.
آنجا دیگر شما نیاز به عشق و محبت و قلب همان بازرس پیدا می کنید که ممکن است مثل شما نداشته باشد! ممکن است او هم در ترازوی عدالتش با سنگ ماده و تبصره کار کند و برای کاری کوچک، کارتان به کرامت الکاتبین بیفتد.
***
عشق را نگهبانی سازیم که در همه حال مراقب ما باشد.مراقب ما، مراقب رفتار ما، مراقب گفتار ما،… و مراقب امضا و پی نویس ما!
آمار و اعداد، تبصره و ماده راست می‌گویند، اما همه چیز از آنها در نمی آید. مراقب باشیم که عشق را در پای ماده ها و تبصره ها قربانی نکنیم! یادمان باشد که زندگی بی عشق، خور و خوابی حیوانی بیش نیست.
بیایید با عشق، مهربان باشیم.
دوست شما
سردبیر
بهمن 96
نظرات بسته شده است.