شرکت مخابرات ایران؛ رویکرد جدید در نگاه به تولید داخل یا ادامه شیوه گذشته

[box] مخابرات ما – یکی از موانع استفاده از تجهیزات تولید داخل به نظر اینجانب کم بودن تعداد مدیران ریسک پذیر و معتقد به استفاده حداکثری از تجهیزات بومی است که با توجه به دیدگاه بسیار مثبت مدیریت جدید شرکت مخابرات ایران در زمینه استفاده حداکثری از تجهیزات بومی، باید این جایگزینی در معاونت‌های فنی و ستادی و مدیران منطقه و معاونت‌های ستادی و فنی مناطق صورت پذیرد تا شرکت یکپارچه در راستای تحقق برنامه ره نگاشت و همچنین تحقق اقتصاد مقاومتی در شرکت مخابرات ایران به صورت موزون و یکپارچه گام بردارد.[/box]

مخابرات ما (محمد – سیتنا) – دکتر صمد صمدیانی، عضو هیات علمی دانشکده‌ی پست و مخابرات و مدیرعامل شرکت دانش پایه دانیال موج در یادداشتی با عنوان “شرکت مخابرات ایران؛ رویکرد جدید در نگاه به تولید داخل یا ادامه شیوه گذشته” نوشت:

شرکت مخابرات ایران به عنوان یکی از شرکت‌های مشمول اصل 44 قانون اساسی در سال 1388 واگذار شد تا بتواند مستقل از سازوکارهای بوروکراتیک سیستم اداری دولتی به رشد و توسعه شتابان دست یابد. این اقدام از این لحاظ قابل تحسین است ولیکن به نظر اینجانب باعث ایجاد تفکری شد که شرکت‌های خصوصی شده صرفا باید به دنبال منافع اقتصادی باشند، بدون توجه به مسوولیت‌های اجتماعی و ملی (از جمله حمایت از تولیدات ملی باکیفیت و استفاده حداکثری از توان تولید داخل).

در مبحث استفاده شرکت مخابرات ایران به عنوان یکی از بزرگترین بازارهای مصرف تجهیزات اکتیو و پسیو مخابراتی از تجهیزات بومی تولید داخل، قوانین و مقررات زیادی وجود دارد، ولیکن اگر نگاهی به شرکت‌های موجود تولیدکننده تجهیزات اکتیو مخابراتی بیندازیم مشاهده می‌کنیم که تعداد معدودی از این شرکت‌ها وجود دارند، چرا؟

به نظر بنده دو دلیل مشخص در این زمینه نقش دارند:
1- عدم سرمایه‌گذاری شرکت‌های تولیدی تجهیزات مخابراتی بر روی مقوله تحقیق و توسعه (R&D) و عقب افتادن از تکنولوژی‌های مخابراتی موجود در جهان،
2- عدم خرید تجهیزات مخابراتی از سمت شرکت مخابرات ایران (به عنوان یکی از بزرگترین مشتریان شرکتهای تولیدی).

به نظر اینجانب هر دو عامل فوق با درصدی تقریبا یکسان در افول شرکت‌های تولید کننده تجهیزات اکتیو مخابراتی نقش دارند که هم باید شرکت‌های داخلی تولیدات خود را با آخرین تکنولوژی‌های مخابراتی روز دنیا همگام سازند و هم شرکت مخابرات ایران در دوران مدیریت جدید خود از تجهیزات با کیفیت تولید داخل حمایت عملی نماید تا بتوانیم به دوران طلایی تولید داخلی در تجهیزات اکتیو مخابراتی نائل آییم.

متاسفانه صنعت مخابرات ایران از دهه 80 به دلیل حضور شرکت‌های چینی در ایران وارد دوره افول خود شد که باعث شد بسیاری از شرکت‌های داخلی تولید کننده به دلیل عدم سرمایه گذاری مناسب در توسعه و تحقیقات و عدم رقابت قیمتی با کالاهای چینی به آستانه تعطیلی کشیده شوند. به نظر اینجانب دهه 80 دهه سیاه تولید داخل تجهیزات مخابراتی بود.

از اواسط دهه 80 با سرمایه گذاری مناسب مرکز تحقیقات مخابرات ایران جهت طراحی و تولید تجهیزات انتقال نوری نظیر SDH، CWDM، DWDM مجدد چندین شرکت در زمینه تکنولوژی های نوین انتقال نوری  مخابراتی فعال شدند، که هم اکنون کشور از لحاظ دارابودن شرکت‌های داخلی که در زمینه تولید تجاری تجهیزات اکتیو انتقال نوری فعال هستند در وضعیت مناسبی می باشد و محصولات این شرکت‌ها در شرکت‌های مخابراتی به صورت تجاری در حال استفاده می‌باشند که نوید بخش روزهای خوشی برای بخش تولید داخل است.

اما متاسفانه برداشت اینجانب از دیدگاه موجود در شرکت مخابرات ایران در دوره قبل در زمینه استفاده از تجهیزات بومی دارای سه شرط بوده است:
1- از لحاظ قیمتی از محصولات شرکت‌های خارجی چینی نظیر ZTE و HUAWEI پایین‌تر باشند؛
نکته اینکه همین شرکت‌های چینی در دوران تحریم‌ها، پروژه‌های خود را در ایران رها کردند و به دنبال منافع خود در کشورهای دیگر رفتند و دوباره بعد از رفع تحریم‌ها برگشتند تا ریشه اشتغال در بخش تولید مخابرات ایران را بخشکانند به روایتی نامعتبر یکی از این شرکت‌ها با پیشنهاد تامین مالی چند صد میلیاردی تجهیزات انتقال نوری بازگشته است و ظاهرا فرش قرمز هم پهن گردیده است.
2- از لحاظ کیفیت از شرکت‌های طراز اول جهانی بالاتر باشند.
3- از لحاظ پشتیبانی فنی بهتر از شرکت‌های خارجی باشند.

که عملا تحقق این سه اصل برای شرکت‌های تولید کننده ایرانی امکان پذیر نمی باشد. نمونه بارز آن را می‌توان در برنامه خرید تجهیزات انتقال نوری POTN در دوره قبل بدون استفاده از توان تولیدکنندگان تجهیزات انتقال نوری داخل نام برد. البته اینجانب مدعی توان 100 درصدی تولید داخل جهت رفع نیازهای مخابرات نمی‌باشم بلکه اینجانب معتقدم حداقل 20 تا 30 درصد پروژه‌های انتقال مخابراتی نوری مخابرات ایران با استفاده از توان تولید داخل قابل انجام می‌باشد.

یکی از موانع استفاده از تجهیزات تولید داخل به نظر اینجانب کم بودن تعداد مدیران ریسک پذیر و معتقد به استفاده حداکثری از تجهیزات بومی است که با توجه به دیدگاه بسیار مثبت جناب آقای مهندس صدری در زمینه استفاده حداکثری از تجهیزات بومی، باید این جایگزینی در معاونت‌های فنی و ستادی و مدیران منطقه و معاونت‌های ستادی و فنی مناطق صورت پذیرد تا شرکت یکپارچه در راستای تحقق برنامه ره نگاشت و همچنین تحقق اقتصاد مقاومتی در شرکت مخابرات ایران به صورت موزون و یکپارچه گام بردارد.

اگر این امر محقق شود قطعا بحث اشتغال در بخش ICT کشور به صورت جهنده ای رشد خواهد کرد و شرکت‌های تولید کننده تجهیزات مخابراتی به روزهای طلایی خود نزدیک خواهند شد.

***