آقای مدیر عامل! بدون تغییر نمی توان به استقبال آینده رفت.

[box]مخابرات ما (سردبیر) -این روزها از نظر دادن پرهیز می کنم به دو دلیل.دلیل اول شخصی است. دلیل دوم نگرانی از برداشت‌های فرعی است. اما چه کنیم که گاهی زود دیر می شود و باید کاری کرد! لذا مجبور می شویم چیزی بگوییم. [/box]

مخابرات ما – برای مدیر عامل قبلی شرکت مخابرات ایران نوشته بودیم  که:

شما در زمانی به مخابرات اضافه شده اید که ما زمان زیادی را تلف کرده ایم. هر چه صبر و تحمل داشته ایم در کاسه برنامه ریزی مدیران گذشته جا داده ایم. دیگر زمانی برای صبر نداریم. باید تصمیم گرفت.

.

حالا با آمدن مهندس صدری بعنوان مدیر عامل جدید این شرکت، بنظر می رسد لازم است همین حرف را تکرار کنیم. مهندس صدری زمانی مدیریت را بعهده گرفته است که اگر به ما بگوید چند ماهی صبر کنید تا برنامه های من مشخص شود، قطعا به کما می رویم!

.

حرف زدن از آینده بدون برنامه ممکن نیست! برنامه را باید مدیران تکلیف کنند و به سمت اجرا ببرند. مدیران هم فکر! ما به مدیران نمی توانیم بگوییم همان شیوه گذشته را فعلا ادامه بدهید تا ما تصمیم بگیریم. نه نمی شود.

فرض کنید می خواهیم برنامه سال آینده مخابرات را به استان ها اعلام کنیم. این برنامه تا چه حدی باید ریسک کند؟ مدیر باید گاهی ریسک کند! اما  آیا مدیران فعلی می توانند این اجازه را بخود بدهند که ریسک کنند؟ وقتی از بودن یا نبودنشان خبر ندارند  چگونه می توانند ریسک کنند؟

اجازه بدهید با یکی دو مثال قضیه را روشن کنیم.

باید برنامه ایران و استانها را برای سال 97 ببندیم. بر اساس برنامه قبلی باید fttx و vdsl در حجم زیاد بفروشیم تا درآمد مورد نیاز کسب شود. ولی آیا این امر ممکن است؟ برنامه مالی و درآمدی سال آینده دقیقا به دیدگاه های مدیریتی مهندس صدری بستگی دارد.

مثال بعدی: این روها همه منتظر خبرهای جدیدی از بازنشستگی تشویقی برای کارشناسی و بالاتر هستند.این چیزی نیست که بتوان به تاخیر انداخت. بلکه قبل از سال باید تکلیفش روشن شود.

مثال بعدی در مورد طرح طبقه بندی نیروهای شرکتی است. جزئیاتی از این طرح نیاز به تصمیماتی عاجل دارد که باید معاون توسعه نیروی انسانی با همراهی مدیر عامل با قدرت تمام اخذ کند. آیا در این شرایط می توان چنین تصمیمی گرفت؟

سه مثال بالا، طرح طبقه بندی نیروهای شرکتی، بازنشستگی کارشناسان و برنامه ریزی سال آینده شرکت، همه و همه، نیاز به مدیرانی همفکر با مدیر عامل دارد که کاملا در اتاق های فکر توجیه شده باشند.

اینکه مدیری دغدغه ماندن و رفتن داشته باشد و با این ذهنیت چند ماه زندگی کند، همه را فرسوده می کند.

مدیر عامل در شرایط فعلی دو راه بیشتر ندارد:

• 1- تیم مدیریتی موجود را کاملا توجیه کنند تا بر اساس برنامه های جدید به استقبال آینده بروند.
• 2- تیم جدیدی هم فکر با خود را معرفی کند که سریعا ما را به سال آینده پیوند بزند.

راه سومی هم هست که هیچ علاقه ای به گفتنش ندارم اما در شرایط اضطرار باید به آن فکر کرد.

این تیم مدیریتی تا زمان برگزاری مجمع – پایان فصل بهار- باقی بمانند و کارشان را ادامه دهند.

.

در پایان  مجبوریم خطاب به مهندس صدری بگوییم:

آقای مدیر عامل! این قفل بزرگ را از پای مدیرانتان باز کنید! اگر تغییری دارید سریعا انجام دهید وگرنه مدیران را از بودنشان مطمئن کنید تا کار بچرخد!

حتی اگر می خواهید فعلا – تا مجمع سال آینده-  دست به تغییر نزنید, باید این را به همه بگویید وگرنه سال به پایان می رسد و ما فقط زمان را از دست داده ایم. از دست دادن زمان، یعنی از دست دادن اعتماد عمومی! آنگاه کار بسیار دشوار خواهد شد.