مدیر عامل گرامی! همکاران عزیز! حالا دیگر زمان اقدامات اساسی است!
[box]مخابرات ما – انجام اموری برای بهبود رابطه مدیر عامل با کارکنان ضروری بود.اما حالا زمان انجام کارهای ضروری است.[/box]
مخابرات ما- آنقدر وضع ما در مخابرات آشفته بود که برای رسیدن به یک نقطه شروع و اعتماد به هم (بین کارکنان و مدیر عامل) باید یک سری اقدامات انجام می شد.
باید مدیر عامل مخابرات حرفهایش را می زد تا مکنونات قلبی اش بر کارکنان گشوده شود. تا ببینند که می توانند به شرایط جدید اعتماد کنند یا خیر! متاسفم که این حرفها را می زنم.خودم هم از نوشتنش راضی نیستم اما چه کنم که همه اش واقعی است!
در مخابرات آنقدر بد عمل شده بود که حتی پلی به ضخامت یک نخ بین مدیران و کارکنان باقی نمانده بود لذا باید مدیران قدم هایی بر می داشتند که کارکنان به آنان اعتماد کنند. خوشبختانه وضع مخابرات آنقدر بود بوده است که براحتی می شد این اقدامات را یافت و عملی کرد.
پرداخت حقوق در ۲۵ ام هر ماه یا پرداخت عیدی در بهمن ماه و همچنین پرداخت حقوق و عیدی نیروهای شرکتی (کشوری) در بهمن ماه از اموری بود که توانست اعتماد اولیه کارکنان را جلب کند.
آنان شنیدند که مدیر عامل می گوید: تا وقتی حقوق کارکنان پرداخت نشده به هیچ چیز دیگری فکر نکنید ….!
این بسیار مهم است.چرا که کارکنان احساس می کنند اولویت اول سیستم هستند.
باز شدن گره بازنشستگی تشویقی برای کاردان-کارشناسان که نبرده و نخورده تاوان پس می دادند اقدام خوبی بود تا میانه کارکنان و مدیر عامل اصلاح گردد.
جالب این بود که اگر این اقدامات عملی انجام نمیشد- بدلیل عدم تغییر در مدیران و معاونین- جلب اعتماد بسیار مشکل بود.اما مدیر عامل گفت: حالا امضای من پای هر فعالیت مدیرانم هست! یعنی من دستور اجرا می دهم.
اوراست می گوید.رفتار مدیران و معاونین با گذشته زمین تا آسمان تفاوت کرده است. قبول!
اقدامات دیگر مدیر عامل گره از کار مخابرات باز کرده است.اقداماتی مثل امکان استفاده از ارز رقابتیْ آزاد مردن اجناس از انبار گمرک و …. نشان می دهد که مدیر قدرت برابری با قدرتهای خارجی را دارد و می تواند از پس آنان بر آید.
اینها همه قبول!
حالا گمان می کنیم در نقطه خوبی استاده ایم. کارکنان تا حد خوبی به مدیر عاملشان اعتماد کرده اند و مدیر عامل نیز تا حد زیادی خواسته هایش را به کارکنان منتقل کرده است.حالا زمان اقدام عملی است.
حال باید کارکنان و مدیر عامل در نقطه شروع یک دو امدادی مسابقه را آغاز کنند…. شاید هم دو مارتن امدادی!
در این مسابقه هیچکس نباید از فعالیت باز بماند یا به دیگری کم توجه باشد.
مثلا مدیر عامل نمی تواند به صرف اینکه چند کار خوب اولیه انجام داده است از تصمیم گیری برای مشکلات اساسی کارکنان شانه خالی کند.
مثلا کارکنان دیگر نمی توانند به بهانه اینکه مخابرات کاری برای آنان نکرده است از کار شانه خالی کنند.
در نقطه شروع همه باید با هم حرکت کنند و به هم توجه کنند.حتی اعضای هیئت مدیره در این نقطه بسیار اهمیت دارند.آنان نیز باید وارد کارزار شده و اعتماد کارکنان را جلب کنند.
کارکنان باید بدانند بدون پول و درآمد هیچیک از خواسته های آنان محقق نمی شود.
مدیر عامل نیز باید بداند هر درآمدی و یا افزایش درآمدی ابتدا باید برای کارکنان هزینه شود.
اما یک نکته کلیدی اینجا باقی است! ابتدا چه اتفاقی می افتد و کدامیک از طرفین حرکتش را آغاز میکند؟ دونده اول مدیر عامل بوده است.او دویده و چوب امداد را به کارکنان داده است.اما آیا کارکنان پس از مدیر عامل حرکت خواهند کرد؟ یا اینکه منتظر اقدامات دیگری از سوی دونده اول می مانند!؟
باید صبر کنیم تا ببینیم. همه ما می دانیم که انتظارات کارکنان چیست.ضمن اینکه میزان توان سیستم را نیز می دانیم. اما آیا هر آنچه رخ داده بعنوان نیروی محرکه برای موتور مخابرات کافی است؟
آینده به این سوال پاسخ خواهد داد.
نظرات بسته شده است.