یادداشت سردبیر- رصدگر مخابرات ما را بشناسید.

عزیز خب من
دوست گرامی
انسان عاقل هیچوقت خودش رو با امتیازات احتمالی گذشته مقایسه نمی کنه.
خدا میدونه اگر دو جای دیگه رفته بودی چی میشد.شما اونا رو در موقعیت عالی تصور میکنی و خودتو در وضعیت بد.
دوست خوبم
ببخشید که زیادی صحبت می کنم
اما دلم میخواد تجربه ام رو در اختیاز شما قرار بدم.
جوانی من مثل شما گذشت
در جوانی عاشق جایی و کاری بودم که داشتم ولی بخاطر حقوق کم مجبور به ترکش شدم.
همیشه با خودم فکر میکردم اگر مونده بودم این می شد یا اون میشد
ولی واقعیت اینه که اونجا زندگی من بخاطر کم ثباتی کار و کمی درآمد سخت می شد.
در سالهای اولیه کارم در مخابرات – بد نیست بدونی من از تیزهوشان زمان رژیم گذشته بودم- یک تیم آلمانی اومدن اینجا
دعوتم کردن, دعوتنامه دادن… نمیدونم فقط می گفتن همه چی رو برام تامین میکنن دیگه …
ولی من اصلا بهش فکر هم نکردم
بعدها وقتی در مخابرات زندگی به من زهر شد اعصابم رو خرد و خاکشیر کردن با خودم کلنجار رفتم که … چرا نرفتم!
حتی بخودم گفتم: خاک بر سرت با این انتخابت!
این دو چیز هنوز هم منو آزار میده.چرا که واقعا مخابرات تمامی آرزوها امیدها و توانائی های منو کشت.
اما عزیز من
اینها همه اش ذهنیات منه! شاید رفته بودم آلمان بجرم هم دستی با مردم در انقلاب 57, به جرم شرکت در دفاع از کشور یا … منو سرویسم می کردن!
شاید اگر در محل کارم مونده بودم تا ده سال دیگه هم رسمی نمی شدم.
شاید … ولی وقتی وارد مخابرات شدم از روز اول رسمی بودم.تامین کاری و مالی داشتم.
بخشی از اذیت شدنها هم بخاطر این بوده که من آدم ناآرام و زبون درازی بودم! شاید هر جای دیگه هم بودم بخاطر زبونم این بلاها سرم می آمد!
میخواهم چه بگویم؟
همیشه آن کارهای نکرده را در اوج نبین.همیشه خودت را با کاری که کردی, در ذلت نبین!
امروز رو باید همین امروز زندگی کرد.
بانک کوثر ممکنه چند وقت دیگه بره جای بانکهای دیگه! وزارت ورزش و جوانان هم پولش کجا بود….!
انتخاب شما در اون لحظه درست بوده.از آینده هم کسی خبر نداشته!
باز شما وقتی مخابرات را انتخاب کرده ای که خصوصی شده بود و وضعش برایت روشن بود! ما قدیمی ها وقتی آمدیم که کارمند رسمی دولت شدیم و هر کدام برای خودمان یلی بوده ایم.اما یک مرتبه همه را بیرون کردند!
آینده را نمی شود پیش بینی کرد!
بخشی از آن دست ما نیست.
اینها را گفتم تا از شما بخواهم اشتباه سردبیرت را تکرار نکنی.در امروز زندگی کن تا فرصت هایت از دست نرود.
زهر مار زندگی ظهرانه دیگران نباش. سایه خنک آنان باش! بگذار انتظار آمدنت را بکشند! آن بیچاره ها که نمی دانند شما چه می کشید!
حرف آخر!
1- برخی از مشکلات ما به مخابرات بیچاره برنمی گردد.زاییده سیاست های کلان کشور است.مخابرات هم هنر دست آنهاست.همه چیز را از مخابرات نبینید.
2- فردا را کسی ندیده.همه امید داریم بهتر از امروز باشد.چه بخواهید و چه نخواهید فردا با امروز متفاوت است. اگر ما , من, شما, مخاربات, مدیرانش, دولت و .. این را نپذیرد اجبار زمان به همه ما به زود می قبولاند.
پس قدری صبور باشید و خود را برای روزهای خوب آینده سالم نگه دارید.
.
شما هم مثل من جوشی هستید.نکنید! نکنید! نکنید! … وگرنه نهایتا می شوید یک سردبیر که باز هم باید بنشینی دیگران را نصیحت کنی.
با خودت چنین نکن.
من جلسه دارم باید بروم … زیادی حرف زدم ببخشید عزیزم.
من میخواهم دیگران اشتباهات مرا تکرار نکنند.