سردبیر سلام می کند- سلام بر مردم مظلوم اهواز, آنان که خونشان خیابان را سرخ کرد.

مخابرات ما (سردبیر) – برای خودم حدود و مرزی دارم. اولینش این است که هرگز نباید خون بی گناهی به زمین ریخته شود.هرگز نباید آهی به آسمان برود و هرگز نباید حقی از کسی ستانده شود.حتی اگر بقصد قربت الی الله باشد! هیچ هیچ هیچ! هیچ بیگناهی نباید جانش را بر سر حرکت من از دست بدهد حتی اگر قرار باشد دیگران را با خود به بهشت ببرم!

هرگز!

امروز خون هموطنان من خیابانهای اهواز را سرخ کرد.

نظامی و غیر نظامی ندارد! نظامیان نیز بخشی از مردم سرزمین من هستند که بنا به وظیفه بخش خشن کار را بعهده گرفته اند!

آنان که امروز دیگر از ما گرفته شده اند, آیا سمبل ظلم و شقاوت بوده اند؟

آیا آنان که خونشان را ریخته اند, نماد ظلم به دیگران بوده اند؟

باز مظلومین را کشتند! باز مظلومین را به خون کشیدند! باز ترور کور مردم سرزمین مرا به خون کشید!

حالا آنان که اطلاعیه می دهند و بار این ترور کور را به عهده می گیرند, آیا می توانند از دل ترور و وحشت, آرزوهای مردم را بارور کنند؟

آیا می توان با گلوله و خشونت, بهار زندگی را به مردم هدیه کرد؟

اگر اینک این کوردلان, بهشت را نیز به ما هدیه کنند باید بگوییم: ارزانی خودت! بهشتی که به بهای خون کودکان و تماشاگران یک رژه معمولی در گوشه ای از این کشور بدست بیاید ارزانی خودتان!

کاش می دانستید که از گلوله, از شکنجه, از تیرگی و تاریکی فقط نفرت به بار می نشیند!

فقط نفرت!

من از نسلی هستم که نسل ها را دوره کرده است! من میدانم که خشونت هرگز آزادی نخواهد داد! تفنگ هرگز عشق هدیه نخواهد کرد!

اما آنان که امروز خون بیگناهان را به زمین ریختند, در پیشگاه مقدس الهی چه پاسخی خواهند داشت؟ چه چیزی را بجای این همه مرگ و نیستی به خدا پیشکش خواهند کرد که ارزشش را داشته باشد؟!

هیچ! هیچ! هیچ!

ای مرگ بر شما که هیچتان بر هیچ می افزاید و پلیدی و سیاهی را به مردم سرزمین من هدیه می کند!

ای مرگ بر شمایان که هیچ بویی از محبت و انسانیت نبرده اید!

روزی می رسد که اراده مردم بر هیچتان خواهد پیچید و شما را به دیار نیستی خواهد فرستاد!

ای خدا! … چه کسی د راین سرزمین تخم نفاق پاشید؟ چه کسی اولین دانه محبت را از خاک بیرون کشید تا سبز نشود! چه کسی اولین دانه های تفرت را در خاک کشور من پاشید … چه کسی مرا به عزای برادران و خواهرانم نشاند!

چه کسی؟!

خدایا! آن اولین را هرگز نمی بخشم! هرگز! … می خواهد هر که باشد! … حتی اگر خود خود تو باشی! …