مخابرات ما-
در روز‌های قبل از اینستاگرام و پیش از غذا‌های شیک و تزئین شده روی میزها، در دهه ۱۹۷۰ در بریتانیا می‌شد میز شامی با انواع غذا‌های دیزاین شده همراه با مخلفات متناسب با آن را چید و از مهمان‌ها پذیرایی کرد آن هم با ظروف زیبایی که با طراحی شان همه را مبهوت می‌کنند.
سفره آرایی از میان کارت‌های غذا و کتاب‌های آشپزی خود را نشان داد. زمانی که عکس گرفتن از غذا کاری بسیار دشوار بود و سابقه‌ای هم نداشت.
“آنا پالای” یک دوره غذا‌های بی ضرر را در حساب توییتر خودش معرفی کرد که در حال حاضر کتابی شده با عنوان “مهمانی شام دهه ۷۰ “. کتابی که در آن دستور انواع غذا‌ها با طعم‌های مختلف (خوب و بد و غیر قابل تحمل) نوشته شده است.
“پالای” می‌گوید: ” این کتاب در حقیقت برای اعتراض به غذا‌های امروزی و سبک و سیاق طبخ و پختشان و تزئینی بودنشان نوشته شده است و خواننده را تشویق می‌کند که غذا‌های سالم و بی ضرر استفاده کند.
من دوست ندارم که وکیل مدافع غذا‌ها باشم و بگویم چرا غذای ناسالم می‌خورید؟ تنها هدف من این است که نشان دهم در دهه ۱۹۷۰ مردم غذا را می‌پختند و از خوردن آن در کنار یکدیگر لذت می‌برند نه اینکه عکس غذا را به اشتراک بگذارند و دیگران از دیدن آن‌ها احساس رضایت کنند. “
حتی اسم غذا‌ها درآن دوره بسیار تحریک کننده اشتها بوده است. ظرف‌ها به گونه‌ای ساخته شده اند که مردم را تحت تأثیر قرار دهند و خیلی خوش ساخت و محکم هستند و تا زمان رسیدن مهمان‌ها می‌توانستند ساعت‌ها غذا را در خود گرم نگه دارند.
بعضی از ظرف‌های غذا را هم می‌توان به عنوان هنر معاصر ثبت و ضبط کرد مثل قارچ‌ها زیر ظرف‌های شیشه‌ای و خوراک مغز کره ای. برخی از غذا‌ها را وقتی می‌بینیم (در دهه ۱۹۷۰) مثل این است که در دنیای خیال آن‌ها را دیده‌ایم مثل ظرف غذای دریایی و موز ایتالیایی.
همانطور که ما به چیز‌هایی که در سال‌های گذشته می‌پوشیدیم گاهی می‌خندیم ممکن است به خوراکی‌ها و مواد غذایی که استفاده می‌کردیم هم همین حس را داشته باشیم. اما فقط این مهم است که غذای سالم مصرف کنیم.
هرچیزی در دنیا یک تاریخی دارد و غذا‌ها و خوراک‌ها هم از این قاعده جدا نیستند.
9845500cookie-checkمیز شام لاکچری، ۴۸ سال پیش
نظرات بسته شده است.