مخابرات ما- لازم است یک عذرخواهی از همکاران مدیریت املاک داشته باشیم.در مطلب قبلی از آنجا سایت مدیریت املاک برای اماکن رفاهی ثبت نام می کرد ما گمان می کردیم متولی جایگاهها نیز مدیریت املاک است.در حالیکه شش ماه است این وظیفه به معاونت توسعه نیروی انسانی واگذار شدهاز آنها عذرخواهی میکنیم.ببخشید.
مخابرات ما- تماس ها و کامنتهای زیادی از استانها داریم که از پاسخگویی کارکنان بخش های رفاهی بسیار ناراحتند.می گویند آنها جواب تلفن هم نمی دهند!
برای یک تاییدیه کوچک اینترنتی ساعتها پشت خط ماندیم.شاید حق داشته باشند! قرار نیست آنلاین پاسخ دهند! اما رفاه استانها، برای گرفتن تاییدیه از بخش های رفاهی برای مسافران مخابراتی باید حتما تلفنی تاییدیه بگیرند! اما برای گرفتن تاییدیه تلفنی باید یک نفر آن سوی خط جواب بدهد! …. ولی جوابی داده نمی شود! این محل اشکال است.
می گویند از وقتی یکی از مدیران بخش رفاهی بازنشسته شده انگار همه چیز تعطیل شده است. حالا اگر بخواهند میز تقسیم کنند لابد ردیف تا ردیف، سبیل تا سبیل، خود را محق و شایسته می دانیم و چنانچه کسی غیر از ما انتخاب شود عدالت خدا را زیر سوال می بریم. اما یک نفر را پای تلفن پیدا نمی کنید کار مردم را راه بیندازد.
.
یکی از مدیران استانها می گوید نگاه از بالای تهرانی ها ما را آزار می دهد!
نگاه از بالای تهرانی ها کار امروز و دیروز نیست! شهرهای بزرگ هم همین نگاه را ترویج می کنند و خیال می کنند افراد در شهرهای کوچکتر بجای نان، گندم را با پوستش می خورند! این نگاه در مخابرات ایران هم هست! وای به وقتی که کسی را از استانها برای مدیریت به تهران بیاورند! مگر میگذارند کار کند!
مطلب را با چند سوال کوچک ادامه می دهم!
کسی که در بخش های رفاهی گوشی خود را جواب نمی دهید، اگر امروز یک نفر بخواهد در تهران جا بگیرد تا بیماری را منتقل کند باید چه کند؟ اگر خانواده ای بخواهد برای انجام کاری یا حتی برای تنوع به سفری برود، رفاه استانش به او بگوید نمی توانم با تهران تماس بگیرم، باید چه فکری بکند؟ حالا اگر شما با استانها کاری داشته باشید یک بار جواب ندهند, چه می کنید؟ زنگ نمی زنید به دفتر مدیر منطقه؟
.
می خواهم از همه مخابراتی ها بویژه همکارانرفاهی خواهش کنم به این دو موضوع فکر کنند:
- این همه نارضایتی در بخش های رفاهی برای چیست؟
- وقتی ما با خودمان و با همکارمان چنین می کنیم انتظار می رود با مردم چه رفتاری داشته باشیم؟
.
نتیجه قطعی این رفتارها همین است که برای خوردن یک لیوان آب هم در این کشور، ابتدا دنبال پارتی می گردیم!
سراغ سایت ثبت نام اماکن رفاهی رفتیم! آنجا برای یک تاییدیه کوچک اینترنتی ساعتها پشت خط ماندیم.هر یکی دو ساعت یک فاز جلو می رفت. (در انتظار پذیرش, در انتظار تایید، در انتظار واریز, در انتظار ….)
وقتی قرار است ثبت نامی مکانیزه باشد، وقتی فرصت ثبت نام آزاد شروع می شود چرا باید یک نفر نیروی انسانی زحمت بکشد هر فاز را تایید کند تا کار به مرحله بعدی برود؟
مگر جاها خالی نیست؟ مگر ثبت نام آزاد نیست؟ مگر جز ثبت مشخصات متقاضی کار دیگری هم نیاز است؟
راستی! یادم آمد! این موضوع محدودیت تعداد دفعات ثبت نام کاری است که شاید حضور و تایید نیروی انسانی را توجیه کند.اولا که در ثبت نام آزاد دیگر محدودیت معنی ندارد. کسی متقاضی جا نیست.دیگر اینکه آیا همین کار هم مکانیزه قابل انجام نیست؟
.
نیمی از کارهای ما مکانیزه است نیم دیگر دستی! یک نفر می تواند چرایش را برای ما توضیح دهد؟
اگر امور بصورت مکانیزه انجام شود دیگر نیازی به تماس های تلفنی نیست.
در انتها از مخابرات ایران خواهش می کنیم به محض بازنشسته شدن یک فرد موقتا یکی را بجایش تعیین کنند تا امورات مثل بخش های رفاهی گره نخورد.
نظرات بسته شده است.