گفت مشق نام لیلی می کنم

سلام بر سردبیر عاشق !

عاشق مهر و محبت و وجدان و حق و حقیقت
اکنون که شب درد عشق دارید و جامی از شراب شعر شاعر بزرگ ، جامی سر کشیده اید به خدا پناه برده اید
جامی هم از شعر همکار تهرانیتان حاصلی سر بکشید
که او نیز دل به خدا داده و پناهنده اوست

میکنی امشب تو از من دلبری
کرده ای افسون ، مگر افسونگری ؟!

روی تو گه ماه و گاهی آفتاب
صد مه و خورشید در پیشت ، پری

گر همه خوبان عالم ، آورند
از همه خوبان دنیا ، سرتری

در دل تاریکی ظلمت فزا
ماه تویی در همه شب ، اختری

صبح چو بیرون بشوی از سرا
نور دلم ، روشن و روشنتری

“سرو” که “آزاد” به باغت رود
“بید” شود از همه خوبی بری

سر به سلامت نبرند سروران
دیدن تو می برد آن سروری

تاج شَهان از زر و از گوهر است
بر همه ىِ تاج شَهان افسری

قلب خودم را به تو من داده ام
قالب روحی و تو جان پروری

غزل از حاصلی

یا حق