دعوت از رسانه ها برای حضور در مجمع مخابرات

خدانگهدار تایتانیک!
بدون شک همه خانواده صنعت ارتباطات، روزهای طلایی شرکت مخابرات ایران، را بیاد دارند
روزهایی که کشتی تایتانیک مخابرات پهنه گستر ویکه تاز دریای ارتباطات ایران بود ،انتخاب با رایت تجهیزات ،برقراری الگوهای نگهداری وتوسعه ،تصرف وساخت ابنیه متناسب،اموزشهای باکیفیت ،جذب نیروهای موثر ، نظم اداری وپرسنلی باقوام که از ابتدا در این شرکت پایه‌ گذاری شده بود ،موجبات توسعه فراگیر و پرسرعت را حتی در شرایط سخت جنگی وتحریمی فراهم اورد تا شبانگاهی که صخره یخ بزرگی بنام خصوصی سازی،عجولانه و بدون بررسی جوانب ، به این کشتی پهناور پرسرعت برخورد کرد و شکاف عظیمی در ان پدید اورد ،بدون ورود به جزئیات این موضوع ،
همه ما میدانیم که از همان زمان، فرورفتن مخابرات اغاز شد و سهم خواهی وجنگ قدرت ، تکه تکه شدن از ظاهر وباطن را در جسم وجان مخابرات پدید اورد .
ودر پس تمام درگیری های پیدا و پنهان بالانشینان، اکنون پس از سالها و فراز و فرود ،متاسفانه فرورفتن مخابرات به مرحله بدون بازگشت رسیده ،و سردمداران بااگهی ازین موضوع و بدون توجه به ملتی که تمام توقع ارتباطیشان و نیاز روز افزون ارتباطایشان بسوی مخابراتی است که برندش در تار وپود خاطرات و زندگی و کسب وکارشان بافته شده و آنرا جدا از خودواین چنین بی مسئولیت و بی کفایت نمی توانند ببینند و
بپذیرند و همانگونه هزاران هزار کارمند و بازنشسته و دست اندر کار این حوزه که زندگی و رزق وروزی وحال وآبنده خودشان و خانواده شان را به سرنوشت این کشتی در حال غرق شدن گره زده اند. تنها وتنها به خارج کردن نقدینگی و فرار ازین ورطه می اندیشند ، در پس این مقدمات بدون حاشیه پردازی و گلایه سرایی تنها می خواهم بگویم
«این غرق شدن را سرعت نبخشید »
جداسازی زیر ساخت
جدا سازی همراه اول
توقف توسعه و آموزش
پاکسازی پرسنل دانش اموخته و و مجرب و خروج دانش سازمانی
بی توجهی به پیشرفتها و نیازهای روز و عدم تطابق با شرایط
نادیده گرفتن قدرت رقبا
عدم شناسایی مناسب
فرصت ها و تهدید ها
شعار گرایی وتخریب برند
وبسیار موارد دیگر موجب بی اعتمادی ونابودی برندی شد که سالها براستی نامش به تنهایی موجب اطمینان بخشی به همگان از مردم و مشتری و پیمانکار و ادارات و…بود .
واکنون به نامی تبدیل شده که نه تنها بین دستگاه های نظارتی ودولتی و خصوصی ، تامین کنندگان و‌پیمانکاران و مشترکین ومشتریان که حتی بین کارکنان خود جایگاه و اعتمادی ندارد .
برای بقای اندکی بیشتر خودتان در سکانداری این کشتی رو به فنا هم که شده از دست زدن به تصمیماتی نظیر همین نمرات حق جذب و . که روز بروز نفرت ودوری کارکنان از سیستم را افزایش میدهد بپرهیزید .
ازین روست که باقلبی پراندوه و لبانی افسوس کنان ، تنها جمله ای که به ذهنم رسید اینبود
«مخابرات ، خدانگهدار»