مخابرات ما (نویسنده مهمان – حسین علمداری ایلخچی) –
وزارت فاوا بر مجموعه ای بزرگ مدیریت دارد. اپراتورهای مخابراتی از نظر سرمایه های انسانی و مالی و نیز گردش مالی، بزرگترین بخش صنعت ارتباطات و فناوری ارتباطات است. بین این اپراتورها، شرکت مخابرات ایران سهم بازاری بسیار بزرگتر از دیگران دارد و آثار متقابل آن با کلیت اقتصاد کشور و به ویژه وزارت فاوا، انکار ناپذیر است.
با این حال از بدو انقلاب تاکنون از بین ۱۲ وزیر ارتباطات، تنها اولین آنها سابقه کار مخابراتی داشته اند. جالب این که در ترکیب کارگروه انتخاب وزیر فاوا برای دولت آتی نیز کسی نیست که سابقه فعالیت در رده‌های کارشناسی اپراتورهای مخابراتی را داشته باشد. شرکت مخابرات ایران حتی به اندازه شهرداری تهران نیز در این کارگروه مشارکت ندارد.
یکی از علل عدم تعامل و تعارض های مداوم بین وزارت و شرکت مخابرات بعد از خصوصی سازی می تواند این مساله باشد چرا که مدیران وزارت هیچگاه اطلاعات و تخصص لازم برای درک مسائل شبکه و اپراتورها را نداشته اند و ترکیب کارگروه این پیش آگهی را می دهد که در بر همان پاشنه خواهد چرخید.
این مساله از یک سو ناشی از ضعف شرکت مخابرات در تعامل با بازیگران عرصه سیاست و از سویی ناشی از عدم شناخت سیاسیون از حوزه کاری وزارت ارتباطات است. طرفه آن که اشخاص کلیدی مخابرات آنگاه که پای اخذ و حفظ پست خودشان در میان باشد، سیاست و سیاسیون را بسیار نیک می شناسند و تاثیر می گذارند، اما در چنین مسائل مهمی چنان مهارتی دیده نمی شود.