[box type=”shadow” ]مخابرات ما (اورانوس) – در این قسمت از تاریخ و سیر تحول مخابرات در ایران , به گسترش ارتباط بین المللی ایران با سایر نقاط دنیا از طریق تلفن می پردازیم.[/box]
شبکه بین‌المللی تلفن ایران، در پی اظهار تمایل حکومت عراق در سال ۱۳۱۵ به ایجاد تماس تلفنی با آن کشور، پی‌ریزی شد. ارتباط تلفنی بی‌سیم نیز در ۳۱ تیر ۱۳۲۷ میان تهران و لندن برقرار شد.
در ۱۳۲۱ و در بحبوحه جنگ جهانی دوم ، دولت ایران طبق قرارداد سیاسی ـ مالی میان ایران و انگلیس و شوروی متعهد شد تمامی امکانات مخابراتی و مواصلاتی، از جمله تأسیسات تلفنی را با اختیارات نامحدود در حوزه عمل متفقین قرار دهد.
اما وزارت پست و تلگراف و تلفن پس از خروج نیروهای متفقین از ایران، سیستم مکالمات تلفنی بدون امکان استراق سمع را از آنان خریداری کرد و با تغییر بعضی از مراکز، که به لحاظ نظامی تأسیس شده بود، آن را در سال ۱۳۲۶ رسماً افتتاح کرد.
مجلس شورای ملی در آذر ۱۳۳۱، لایحه ملی شدن “شرکت تلفن ایران” را به تصویب رساند. این شرکت آمادگی خود را برای الحاق به “وزارت پست و تلگراف و تلفن” اعلام کرد و در اردیبهشت ۱۳۳۲ وجوه سهامداران شرکت سابق تلفن را پرداخت نمود.
برنامه خودکار کردن شبکه تلفنی شهرستان‌ها در ۱۳۳۴ با خرید ۱۸۰ هزار شماره تلفن خودکار از آلمان به مرحله اجرا درآمد. طرح تلفن خودکار بین شهری و بین‌المللی نیز در سال ۱۳۴۹ راه‌اندازی شد.
در ۱۳۴۳ شبکه مخابرات خودکار(سیستم مایکروویو) که در ارائه خدمات مخابراتی، خصوصاً در تماس بین شهری و بین‌المللی، حائز اهمیت بود، به کار گرفته شد.
ادامه دارد…
نظرات بسته شده است.