انتظار دکتر سرائیان از کارکنان/آنچه به آنان خواهد داد.

با سلام و احترام خدمت دکتر سرائیان عزیز . ارزیابی عملکرد و پرداخت بر اساس عملکرد و شایستگی خیلی مفاهیم زیبا و درستی هستند ولی مهم اینه که چه کسی می خواهد این مقوله را در سیستم پیاده کند . همان مدیری که اعتقاد به این دارد که پاداش اول مال مدیره بعد مال رئیس اداره ها و در آخر اگه چیزی بمونه واسه کارشناسی که 90 درصد اصل کار رو انجام داده است؟ بنده قبلا با مدیری کار می کردم که اعتقادی به جبران خدمت و پرداخت پاداش به کارشناسان نداشت . تفکری که شاید از زمان دولتی به وی رسیده بود . آیا به نظر شما می توان کاری کرد که مدیر یا رئیس اداره مجاب شوند که نمره هرکس را عادلانه اعلام کنند و نهایتا هرکس باتوجه به انرژی و توانمندی صرف شده در محل کار مشمول پاداش و جبران خدمت شود؟ به نظرم کاری است بسیار سخت و ناشدنی……..

با سلام
جناب سردبير عزيز
من يك كارمندم :
در معرض مشكلات شركت هستم .
دوست دارم ياد بگيرم كيه كه ياد بده .
عاشق كار تيمي هستم چون نتيجه بهتري داردمانند انجام همكدي (سريعترين زمان وكمترين مشكل وحداقل هزينه ) ولي درحال حاضر كاري وجود ندارد .
وقتي مشكل دارم نمي توانم خود را با شرايط تطبيق دهم .
عاشق مخابرات بوده و هستم و اگر خانه وماشيني دارم از مخابرات دولتي مي باشد .
حامي و سفير برند هستم اگر برند حامي من باشد .
دور مشتري مي چرخم ولي گاهي با مشتري همدردي كرده حق را به او ميدهم(مثلا وقتي ميگويد اينترنتم سرعت وكيفيتي كه بابت آن پول دادم را نداشته و مرتب قطع ارتباط دارم) يا ( وقتي تلفنش تخليه شده وپس از تسويه آن بايد بابت خط جديد 200 هزار تومان بدهد) .
پروژه اي تعريف نشده كه بخواهم در راستاي آن حركت كنم .
و درآخر جناب دكتر شما براي من تب كن تا من براي شما بميرم و چون مخابرات بناي بي اعتمادي را گذاشته خودش هم بايد قدم اول را بردارد .

سردبیر دلم پر است…چگونه پای کار باشم… طاقت از کفم ربوده است…..چگونه پای کار باشم…..
وقتی مینویسی سلام بر مردان پای کار !
وقتی مینویسی انتظار دکتر سرائیان از کارکنان/آنچه به آنان خواهد داد

مدیر عامل میگوید ره نگاشت را بفهمید و خوب بفهمانید
دیگری میگوید نیروی انسانی ،شرکا، سهامداران سرمایه اصلی مخابرات هستند
دیگری میگوید طرح تشویقی بازنشستگی پیش از موعد!!!!
دیگری…..
کدام قسم را باور کنم سردبیر…….
نمی توانم باور کنم که بدنه مدیریت ارشد ، به یک فهم واحد از ره نگاشت نرسیده ، و انگاه میخواهند به مدیران میانی بفهمانند که دست اخر ما فهمانده شویم! و همراهی کنیم …….
سردبیر حالا میخواهم از خودمان بگویم …
خودی که به واقعیت ، از همان موقع که زمزمه خصوصی سازی شروع شد ،فراموش شد ،البته بر من خورده نگیرید که:
“اتفاقا تمام تلاش مدیریت در این واگذاری ها و خدمات پس از ان ،این بود که اب تو دل نیروی انسانی تکان نخورد …کلی بابت ان قانون و ایین نامه و مصاحبه و جلسه و کمیته درست شد!….”
اری مصداق عملیاتی شده ارزش گذاری به نیروی انسانی در شرکت مخابرات ،مصداق عملیاتی شده ایرانی اسلامی ارزش گذاری به مقام زن است!!!! ان هم در مقام مهریه ! که کی داده کی گرفته!!!!
همکاران من یادتان می اید سرگرمی های قبلی مان را :
ثبت نام سهام ترجیهی ، سیلابهای درخواستهای انتقال به ساختار دولت ،غیبتهای مکرر مدیران به خاطر برو بیا به تهران ،به هلدینگ ، به وزارتخانه و شرکتهای اقماریش برای تلاش برای چپاندن خود بر روی صندلی نون و ابدار!،شایعه های تعدیل ،ظهور شسکام و تشویق های غیر متعارف مدیران به خرید سهام توسط کارکنان ، ظهور شرکتهای اقماری دیگر که بعضی از انها هنوز هم در محاق اند ، !!!! ، شکل گیری ادبیات غولی به نام زیرساخت ،سازمان تنظیم و….، ایجاد شرکت ارتباطات ثابت ، زلزله ظهور بخش مستقل تجاری،مزایده املاکمان! ، ….داشت سیمرغ تحول فراموشم میشد………البته یادش به خیر کارهای خوب اقای نقویان در شورای فرهنگی را ….قرعه کشی های حج عمره و….

در این سرگرمیها بازار بدگویی و شایعه هم داغ بود…… تفاوت حقوقی میران ، رفتارهای منفعلانه مدیران ،تغییرمداوم سیاستها و برنامه ها ، دعوای همیشگی رسمی /شرکتی/خصوصی ، رها شدگی سیستم ،رها شدگی کارکنان ، رها شدگی انسانیت ، رها شدگی حق و حقیقت !ودر یک کلام رها شدگی مفهومی به نام شرکت سهامی عام مخابرات ……
احساسمان در این سالها چون احساس بچه های طلاق بود….پدرو مادر سازمانی مان، ما را سرمایه عمر خود میدانستند! ولی از روی خودخواهی راه کار طلاق را برگزیده بودند و ما را در هاله از ابهام ،استرس ،بی پدری و بی مادری.، بی برنامگی ،بی محلی ،بلاتکلیفی و……رها کرده بودند،هر کدام جدا جدا کلی کتاب روانشناسی میخواندند و خوانده بودند و در حال گذراندن تز دکترا هم بودند شاید ، من باب اداب رفتار با کارکنان ! حتی مشاور هم گرفته بودند که همانها را برایشان بلغور کند! ….اما چون به اجرا میرسید اولویت های مهم تر دیگر !!! جایش را میگرفت …و این چنین بود که ما فقط در در کاغذها حضور داشتیم و در حقیقت در انها گم شده بودیم.
در خلوتمان ایا به چیزی جز بازنشستگی پیش از موعد فکر میکردیم……خودکشی !!!! نه! اینقدر دیگر احمق نشده بودیم ؟ .چندین بار سوابق بیمه ایی مان را دوره میکردیم ،سوابق راکدمان را به جریان می انداختیم، با همکارانمان دایم خاطرات خوش مهربانی های گذشته را مرور میکردیم ، گاه به در و دیوار و حتی به خودمان ،به همکار عزیزتر از جانمان هم بی خودی فحش می دادیم…..ازشما چه پنهان گاه الکی دست به یقه هم میشدیم…….. یادتان هست چقدر استعلاجی می اوردیم تا چندی نفس راحت بکشیم؟؟
این بالایی ها ما را روانی ،سرطانی ….دیوانه کرده بودند………..اما ما هنوز پای کار بودیم ،مثل مجنون پای کار کوه بی ستون!!!!
اماحال اکنون ما این است : ما بچه های طلاق ،ما بچه های دیوانه سرطانی !!! ما را چه به ره نگاشت !!!!!.
.ما بیماریم دکتر !!! ما تاب دو مارتن نداریم دکتر !!!! ما غمگینیم دکتر!!!! ما معتاد شبکه های اجتماعیم دکتر!!!! ….ما بس که در این سالهای طلاق ول بوده ایم و ول گشته ایم و از بیکاری و بی برنامگی به هر کجا سر ک کشیدیم …جاهایی که نمی بایست رفتیم ….چیزهایی که نمی بایست دیدیم و شنیدیم ، در دام دشمنان دوست نما افتادیم ……. حال عمومیان خوب نیست دکتر !
البته بعضی هامان که سخت جانتر بوده اند و غده سرطانی حریفشان نشده ؛مفقودالاثر شده اند…..به کنجی خزیده اند ….. و هیچ وقت بیکار هم نبوده ان،و با این حالشان ،جور ماها را هم کشیده اند……
دکتر برای هم قدمی با تو ……اول نجاتمان بده ، به کانون اصلاح و تربیتمان بفرست ، پدرو مادرمان را به خانه برگردان …انها را فی الواقع در زیر یک سقف قرار بده …….با هم مهربانشان کن ….کانون خانواده که گرم شد…… داروی تقویتی برایمان بخر ….،مهریه هامان را عندالمطالبه پرداخت کن ……بعد برایت اپولو هوا میکنیم دکتر ….. برایت عاشق شرکتمان میشویم دکتر….. دور تو ،دور مدیران گماشته تو و دور مشتریان شرکت تو پروانه وار می چرخیم دکتر…..