[box]مخابرات ما- بنظر می رسد تمام انتخابها را به اپلای محدود کردن, در شرایط فغلی مشکل ساز می شود.[/box]
مخابرات ما – اپلای یا همان انتخاب و پذیرش بر اساس برنامه , سالها آرزوی کارکنان روشنفکر و کنار رانده بوده است.بنابراین حرفهای این نوشته به معنی رد کردن مطلق اپلای نخواهد بود.
در حال حاضر تمامی جابجایی ها به اپلای محدود شده است.ضمن اینکه در طی سال هر کسی فقز دو بار می تواند در اپلای شرکت کند.یعنی اگر شما در دو سمت ثبت نام کرده باشید تا پایان سال نباید در اپلای اقامه حق کنید.
از طرفی در جایگاه های کارشناسی , عموما تخصص های اولیه است که مورد نظر رئیس اداره و فرد متقاضی قرار می گیرد و هر دو تشخیص می دهند که می توانند با هم کار کنند.
تصور کنید رئیس یک اداره با اپلای می آید.
مسئول واحد و کارشناسانش هم به همین ترتیب!
بنظر می رسد آن پیوستگی و چسبندگی کاری بین اعضای یک اداره یا تیم بطور مطلق شکل نمی گیرد.
من هنوز نمی دانم چگونه می توان این اشکالات را رفع کرد ولی حس میکنم این همه هزینه برای رده های کارشناسی ممکن است منجر به قفل سیستم کاری شود.
یعنی تعدادی از آدم ها را که هیچ سنخیت و ویژگی مشترکی ندارند کنار هم می چینیم و از آنان کار واحدی می خواهیم.
مدیر یا رئیس اداره, در انتخاب افراد تیمش هیچ نظری نمی تواند بدهد.فقط افرادی را به او می سپارند تا با آنان کار کند.
آخرین مسئله ای که باید مورد توجه قرار گیرد این است که اپلای به تمامی مشاغل و تمامی رده ها تسری یابد.
جمع امور بالا , می تواند یکی از این دو حالت را ایجاد کند:
1- تمامی سیستم زیر و رو می شود و افرادی در یک اداره وارد می شوند که خودشان متقاضی بوده اند.لذا ضریب امیدواری و تلاش در این گروه بسیار بالا خواهد بود و به نتایجی خیره کننده خواهیم رسید.
2- پسبندگی تیمی بین اعضای گروه وجود ندارد.لذا نمی توانند بعنوان یک تیم یکدیگر را بپذیرند.لذا رئیس یا مدیر به بهانه اینکه خودش تیمش را انتخاب نکرده, مسئولیت کار را نمی پذیرد و کار از دست در می رود.
فاصله بین این دو حالت بسیار زیاد است و ریسک کار را بالا می برد.
برای کاهش ضریب ریسک می توان:
1- فعلا برای همه مشاغل و همه مدیریت ها اپلای برگزار نشود.فرض کنید از در سال 96, از سطح مدیر کل به بالا مهمان اپلای باشند.
2-مدیر بالادست بتواند بطور کلی ورود یک شخص را به تیمش کنسل کند.اگر شخص وارده نتواند با مدیرش کار کند, این انتقال تیم را از هم می پاشد.
3- راهی پیدا شود برای انتقالی ها , ماموریت های طولانی و مشکلات زندگی کارکنان! وقتی شخصی می خواهد به استانی دیگر برود دیگر صحیح نیست که او را به اپلای متصل کنیم.می توان او را یک سال به عنوان مامور فرستاد, اما در طول یک سال در اپلای های آن استان شرکت کند.
4- ممکن است در بخشی از سمت ها هیچ تغییری ایجاد نشود و این سمت ها خالی نشود! مثلا سمت های ادارات آی -تی که منحصر بفرد هستند.تعئاد این مشاغل هم کم است.برای آن هم پیشنهاد ردیف 3 مناسب است.
به هر حال , هدف در این جابجایی ها، حل مشکلات سیستم و سپس حل مشکلات کارکنان است.اصولا این هدف را نباید از نظر دور بداریم.
انتقالی, اپلای, جابجایی, ماموریت و … همه و همه, برای حل مشکلات کارکنان و سیستم در نظر گرفته شده است نه اینکه خود اپلای بعنوان یک نماد غیر قابل عبور , در برابر ایده ها سد ایجاد کند.
نظرات بسته شده است.