شما نوشته اید – این خط، این هم نشان! کسی دلش بحال کارکنان نسوخته!

باسلام
زبون دراز عزیز شما از زاویه دیگر به قضیه نپرداخته اید که اینطور تصور می کنید منظور آن جناب حل مشکل نیروی انسانی است.
نه عزیز برادر منظور جناب این است که نیروی انسانی برای جنابان مشکل ساز شده است و باید به آن فکری کرد و با حد اکثر توان و لابی گری و …. از شر نیروی انسانی خلاص شد!
یک امار جالب توجه نشان می دهد نزدیک به ۵۰ درصد کارکنان رسمی در شرف بازنشستگی هستند که هم ماندنشان مشکل ساز است و هم رفتنشان!
از چند منظر، اگر بخواهند تشویق به رفتنشان کنند باید هزینه کنند و از سودشان بکاهند که این امر ابدا در دستور کار اقایان نیست. اگر نه که کارکنان خواهند ماند و تا جایی که قوانین اجازه می دهد بیخ ریش اقایان هستند و این چند سال باقیمانده می تواند ابستن حوادثی چند باشد از جمله پیگیری مطالباتی که تاکنون از کارکنان دریغ شده است و نیز تحمل هزینه گزاف حقوق و مزایای کارکنان که اصلا به مزاج اقایان سازگار نیست و از سودهای کلانشان می کاهد و این موضوع نیز برخلاف سیاست های جنابان می باشد!
بالاخره سهامداران عمده از عمال و کارگزارانشان که همان هیئت مدیره باشد در قبال امتیازات و انتصابات انتظاراتی دارند ولو به هر قیمت. پس ان جناب حق دارد سیل نیروی انسانی در شرف بازنشستگی را بزرگترین مشکل بداند!
شک نکن که ذره ای دلشان به حال نزار کارکنان نسوخته و نمی سوزد. مگر انها که رفتند دلشان به حال کارکنان سوخت؟
نه عزیزم نسوخت و اینها هم که می آیند نیز نخواهد سوخت و تا توان دارند مدافع منافع اربابانشان خواهند بود و این ها را به عینه خواهیم دید.
این خط و این نشان!!