نامه رسیده- سردبیر جان! اگر بگویند مذاکره می کنید بعد زیرش می زنید چه بگوییم؟!

مخابرات ما- نامه ای است! از ما خواسته این نامه را به هر شکلی صلاح می دانیم منتشر کنیم.تا شما هم بخوانید و نگرانی هایش را بدانید.

.

سردبیر جان! سلام بر شما!

سالهاست سایت شما را می خوانم.سالهاست دغدغه های شما را هم دنبال می کنم.من هم یاد گرفتم  نسبت به آینده دقیق تر نگاه کنم

اما من با شناختی که از شما دارم انتظار داشتم که شما بدون ملاحظه کاری همه چیز را به خوانندگان و همکاران و بازنشستگان بگویید.اما دو سه روز است سکوت کرده اید. ببخشید … ببخشید … ولی اینها بعنوان وظیفه روی دوش شماست.این حرفهای من و خطرات سر راه, چیزی نیست که شما ندانید.. چرا نگفتید! …چرا؟!

بنظرم شما کوتاهی کرده اید.اگر این مذاکرات شکست بخورد فقط تقصیر شما میدانم و بس!

اول بگویم که من آرزو میکنم کاش همه تصمیمات ما گروهی بو.د.دسته جمعی و بر اساس تشکیلات بود.اینطوری که تشکل ها یک تصمیم بگیرند بعد هر کسی برای خودش راه بیفتد . کار دیگری بکند راه و رسم کار گروهی و تیمی نیست.

فردا اگر باز اتفاقی بیفتد و تشکل ها و انجمن ها به نمایندگی از ما برای مذاکره بروند مدیران به چی اعتماد کنند؟ چرا باید اعتماد کنند؟ چرا نباید با خودشان فکر کنند که دوباره اینها زیر همه چیز می زنند و چند نفرشان دوباره راه می افتند و ….!

یعنی کار تشکیلاتی کلا به باد می رود.

مثل همین ماجرای مطالبات رفاهیات است.

تا وقتی که نماینده لازم داشتیم تا وقتی رفت و آمد و زحمت  و هزینه بود این تشکل ها نماینده ما بودند ولی وقتی لازم شد حرفشان را گوش کنیم چند نفری بلند شدیم و تجمع کردیم!

حالا اگر من جای مهندس صدری بودم به همه می گفتم ” دیروز تفاهم میکنید امروز تجمع؟!”

یا اگر جای دکتر صفری بودم می گفتم:”از کجا معلوم که اگر ما همه چیز را قبول کنیم  باز هم  گروه دیگری از راه برسد و چیز دیگری بخواهد! بروید اول حرفهایتان را یکی کنید بعدا بیایید!”

.

یعنی اگر دکتر صفری تردید کند حق دارد! مگر چند بار و با چند گروه باید حرف بزنند! اگر تشکل های بازنشستگان حرفی داشتند باید می رفتند حرف میز دند همانطور که تشکل های دیگر  رفتند حرف زدند.

مگر کسی دنبال تشکل ها رفت؟

تشکل ها همه اش دنبال کار بودند و وقتی برای گفتگو از مدیر عامل می خواستند و …!

حالا هم حداقل به ما بگویند این دوستان که تجمع کردند آیا منفرد بودند؟ آیا از تشکل هایی بودند که دیروز برای مذاکره رفته بودند؟ آیا از کانون های بازنشستگی بوده اند؟ آیا قبلا امکان مذاکره نداشته اند؟ یا اینکه امیدی به مذاکره نداشته اند؟

اگر از تشکل ها هستند به ما هم بگویند تا ما هم برویم  به آنها اضافه شویم.اگر منفرد هستند بگویند از طرف چه کسانی است.

بعد هم بگویند که اگر امیدی به مذاکره نداشته اند  چرا همین امروز رفته اند با مهندس صدری صحبت کرده اند؟ این مذاکره با مذاکره تشکل ها چه فرقی داشت؟

به هر حال ما بعنوان یک مخابراتی و بازنشسته -اگر قبول کنند- نگران آن هستم که این لجبازی ها به جمع مدیران هم سرایت کند. اگر امروز یکی از آنها بگوید “حرف شما اعتباری ندارد و مذاکره نتیجه نمی دهد” چه کنیم؟

من دکتر صفری را بیشتر از شما می شناسم.هر لحظه ممکن است او  از این تشتت ناراحت شود و بگوید : “بروید همان کاری را بکنید که در این 8 سال کرده اید!”

آدم عاقل کار تکراری نمیکند.